Alle inzendingen over waarden

Maar ik ken wel de waarde van liefde en respect.…

Het heeft zo ontzettend veel waarde om te weten dat de ziel nooit ergens anders woont.…

Als elke hartklop mij doet sterven, Ben ik je dan nog waard ? Als ik geen dromen meer kan schenken, Wil je dan nog aan me denken ?…

Aanstonds wakker geschud ligt stil op de loer het etmaal vol verlangen Een etmaal met een overvloed aan gedachten stilstaand bij de waarden des levens de blik verbaasd teruggeworpen Soms vreugdevol soms lijdzaam door het ochtenddauw ontwakend breekt nu eindelijk die dag Die dag vol herinneringen en in het geheugen gegrift verrukt ermee…

Daar ben je dan lang verwacht en intens gewild Moge het leven jou toelachen en warmte en liefde al je dagen overspoelen Moge openheid en geborgenheid vaste waarden worden in jouw nieuwe leven Moge de mensen om je heen vanaf nu steeds genieten van jouw aanwezigheid Welkom lieve schat geschenk uit de hemel en bron van…

Mistroostig zat ik aan het water, Kijkend naar de kringen op het water uit niets ontstaan Beelden flitsen voorbij, Woorden die je uitsprak en ik maar niet begrijp, Tranen rolden langs mijn gezicht, Tot plots een boot mijn nare dagdroom verstoorde, Een man van op het dek riep: Hij is het niet waard, sta op en zing, Het leven is kort, geniet…

Weet echter een ding, zeker door je bravour niet te meten, 't heel verstandig is de mens als zodanig in zijn waarde te laten, want met al je wijsheid verspeel je veel vriendschap en hebt dat klaarblijkelijk niet in de gaten!…

Bloesems vervuld van pracht en schoon, Het leven dat zo mooi kan zijn, Maar dat alles is niks waard, Als je geen vriend kan zijn. Vier seizoenen op een rij, Elk zijn zachte kant, Maar niets is te vergelijken Met een hechte vriendschapsband.…

Wanneer mijn muzen tot mij fluisteren Gebeurt dat weleens wanneer juist er een Gesprek rondom mij gaande is Waarnaar ik echter niet kan luisteren Omdat ik dan mijn muzen mis En hun geprevel is gewis Het meer dan waard mijn oor te kluisteren Aan hun poëtisch opgedis Dus als ik mij van kout onthoud En in de verte zit te staren Kom dan niet…

Als de resten van een doorwaakte nacht pijnlijk in je hoofd de dag opbouwen, weet dan dat de offers, Bacchus gebracht, alleen kleur geven aan het ochtendgrauwen als je in je gehandicapte geest voelt dat het de moeite waard is geweest. Uit het bovenstaande volgt de moraal: stel aan drankgebruik perk en paal.…

Dat vliedend leven water beroepshalve openingen slijt in grot met doorzicht naar de waarde van zijn droom en dan dat inzicht hoe men zijn wanen reeds sinds lang heeft uitgewoond zonder zijn daken ooit tot dekken laten komen en breed het hemelspan inwast. Omdat alles zo onvast is van voeten en van aarde.…

En ik onthul het gezicht waarin het angstige besef voor leven en dood één geworden zijn ik smeek je ontwapen niet het kind in mij reik het enkel een uitgestoken hand toon mij je woorden met waarde en vul dan híer mijn leegte ik vraag het je daag je uit bal mijn vuisten en vecht schreeuw dan toch slechts één woord dat het…

kerst is jaarlijks de tijd om je diep te vervullen breeduit bij het tafelen door hoogdravende gedachten zoals van ouds aan de noodzaak tot spreiding van hogere waarden zoals eerbied en nederigheid voor onze meerdere op aarde of aan de prioriteit voor ruimtelijke ordening van zwervers en mohammedanen vermits ze zich tijdig bekeren tot…

Ieder mens op deze aarde is van gelijke waarde de een die leeft in weelde de ander behoort tot de bedeelden Arm of rijk het is maar hoe je het bekijkt de een heeft geld en is welgesteld De andere heeft niet eens een huis een tent is hun thuis water komt niet uit een kraan maar uit een put vandaan Arm of rijk ieder mens is gelijk…

geworden alle zorgen voor later vinden nu de ingang naar het piekerhart dat bloedt uit elke wonde van een warm gemist moment dag en tot ziens het meest gehoord in de korte conversatie tussen twee mensen, de boodschap opzij gedrukt in het gedrang dat er nog zoveel vandaag het enige dat nog sterft is het ogenblik niet langer het beleven waard…

Een meeuw schreeuwt de zee achter het duin, wind verstuift het land, passie tussen eb en vloed helm geeuwt wuivend, wortels diep in zand genegen in het zwin, het zilt bekoort en voedt, bevrijdt ze de elementen in haar aardse tuin, die kleine zeemeermin, - mijn godin -, die golf en horizon berijdt, meer waarde, meer vrouw, meer min.…

Een vogel slaat zijn vleugels uit Laat zich dragen op de handen van de wind Het enige van waarde is dat hij zijn vrijheid vindt De stilte kunnen horen Zacht dansen met het leven Heelt verdriet en pijn Laat vergeten en vergeven Niets meer willen Alleen maar zijn Zoals de vogel op de wind Waarom moet een mens vaak eerst hard vallen…

Het mag toch niet zo wezen dat ik mij voortploeg in de vorens van sarcasme en verdwaalde utopieën benevel met dorstigheden al hecht ik wel waarde aan de draai wanneer ik moet keren als de sluithoek van de zon me donkert in de fijnste mazen en de afdrukken in mijn huid de grenzen bepalen van mijn menselijke mogelijkheden doch mijn stiel…

als alles dood lijkt is er weer leven waar de dood voor wijkt als voedingsbodem naar nieuw leven reikt mijn vriend dat nieuw leven dient hier ben ik groei bloei in de bodem van die zin is de kern levenszin wortelt daar in een schijnbaar zinloos ding die zinnen waard zijn in tegenstelling met de pijn die schoonheid is overweldigend…

mijn krachten nemen af gekend in voorspoed en aardse tegenslagen toch mag ik zeggen dat ondanks alles waarden van eeuwigheid bouwstenen blijven leggen ook al vertelt de zee mij van komen en gaan het toont in wezen steeds vaker in alles een ondergeschiktheid aan een groter doch onbegrijpelijk bestaan een gewaarwording die groeit…

Dan zul je beseffen: "Het is de moeite waard".…

Nog is het mooi, 't geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard. Maar tussen de aderen van het lijden niets meer om u mee te verblijden: mazen van uw afwezigheid bijeengehouden door wat pijn en groter wordend met de tijd. Arm en beschaamd zo arm te zijn.…

De laatste greintjes zelfrespect Zijn keihard in de gang gekekt De moeite niet meer waard Waar ooit een sterke droom bestond Is nu alleen de open mond Het biertje en de bedden De wijsheid komt pas met de jaren Dus laat beheersing nu maar varen Vergeten doe je toch Zoveel kansen weggeslopen Wel gezien maar doorgelopen Nooit zal ik echt leven…

Wij zijn gevangen in de tijd De ruimte is aan ons gegeven En zodoende het beleven Van de hang naar eeuwigheid Door sterf’lijkheid die ligt besloten In ons ondermaanse lot Creëerde iedereen zijn god Om de kansen te vergroten In de eeuwigheid te komen Zodat dit leven waarde heeft Met een doel om naar te streven Maar eeuwigheid kent dat…

jouw stem is goud waard geweest met een bereik door bijna niemand te evenaren je raakte door drank en drugs kwijt wat je lief was de klank vernietigd schor zong je de liedjes waarmee je groot werd het publiek joelde je uit nu je overleden bent klinkt overal jouw muziek en zie Je wordt opnieuw de hemel ingeprezen dood doe…

De burgemeester hecht aan goede vormen, Hij tolereert geen hufterig gedrag: "Je zegt elkaar op straat gewoon gedag, Dat is een zaak van waarden en van normen". En zijn er toch twee die elkaar niet moeten, Dan doen ze aan elkaar vooral de groeten.…

Integriteit en waarheid zoeken hun weg in deze woelige tijd vol kronkels in een doolhof van leugen en valse waarden die naar het echte weten leiden en voor duurzame vrijheid strijden licht brengen in het vele duister met de passie van jeugdige luister voorbij illusies op weg gaan vergeten dromen uitstralen als een sprankelende bron…

hersenloze schimmen bespelen het lied dat zich bekostigt aan daad en overvloed, de kleinheid van dit land is grootschalig wanneer de kleur als ondergaande zon verdwijnt in indoctrinatie en peperkleurig bloed de troon heeft geen waarde wanneer het volkslied heult met opengebroken grenzen en karabijnen gevuld met zand hulde aan de opkomst…

Hermans - 1966) Zoeken naar de zin, de reden van ons bestaan hier op aarde Gelijk aan speuren naar sporen nooit uitgelegd Vergeefs, dus serieus zonder zin als 'geoloog zonder waarde' Onafgebroken slechts op zoek doelloos gevecht In een speurtocht zonder kansen nauwelijks respect niets vergaarde Slechts steken en muggenbeten…

Zo draag 'k, - mijn eigen vreugde wáard - in naderend minnens-duister, mijn ongenaakbare min, bewaard onder scheuren-schone kluister.…