Alle inzendingen over wachten

De Catshuis besprekingspraktijken Beleven een moeilijke fase Mark Rutte verspreidt de oekaze ‘Ga eens in het woordenboek kijken’ Loopt straks de vergadering vast Kiest Bea het lemma dat past…

Dat wachten is oerouds en uiterst spiritueel. Wat gaat nu nog met lichtelijke ongeduld gepaard heeft leven toch alsnog een climax bewaard. Dit wachten is oerouds en uiterst spiritueel, je had gelijk maar wat heb jij nu nog nodig. Moeten we nog maanden vruchteloos bezig zijn of word ook jij eerdaags die wakende serafijn.…

geduld is uit de gratie geraakt merk ik bij regelmaat wanneer ik een overweg passeer haast is blijkbaar een manier van leven geworden overmoed maakt valse helden en geeft en passant nog veel verdriet als je iemand er op aanspreekt is goede wil dikwijls aanwezig maar men heeft domweg de tijd niet om te investeren in het leven…

Ik wil naar huis; Een knuffel wat op mij wacht; Liefde en begrip; Mijn hart weer lacht.…

Ik voel aan hoe jij je voelt Dat is depressief Dus doe ik extra lief Maar dat maakt geen verschil Jij lijkt nog even kil Geen glimlach die verschijnt Jouw rotgevoel verkleind Ik blijf wachten op jouw glimlach Maak een grapje hier en daar Maar krijg het helaas niet voor elkaar…

Bij terugkomst wachtte ik hem op suste hem in slaap met kussen hartstocht die op ontwaken stond maar het bad stond klaar te wachten op het stof en vuil van de reis Agamemnon zonk in het bad, zuchtte Mijn minnaar ving hem in een net doorstak hem met zijn eigen zwaard even daarna volgde zijn slavin hem in de dood en ik gedacht mijn dochter…

Oh lijf van Andalusië je warme ronde vormen lagen te wachten aan de kust, te wachten tot ik kwam.…

Niemand die op me wacht. In het donker weggedoken, -zwijgend als het graf-, wacht ik alleen op de dag. Dat ik weer leven mag, met om wie ik zoveel gaf. Een liefde onbesproken. Eigenlijk is dit gedicht, zo juist nog geschreven, niet wat ik had verwacht. Dus zing ik 'Vreemden in de nacht', van een legende .. al bij zijn leven.…

Uit magische machten die de dag toedekken wachten wachten op wat?…

Met handen waarin geen zand en ogen onder leden wachten we lang. Het zeggen is bijkomstig. In de verste stilste hoeken is er plaats voor, tussen het gebeuren, naast het wachten.…

Een geriefelijke stoel straks misschien de bank ogen dicht wachten op de vertrouwde geluiden een bekende die de trap af- en opgaat, weer naar beneden komt de post valt op de mat de brievenbus sluit zich weer de ramen staan open op het fornuis stooft het eten zich klaar verspreidt de geuren door het huis ik wacht op het openen van de deur…

Stel jezelf open Ik geef zoveel om jou En wacht op de tijd Dat je me vertrouwt! Leer liefde te ontvangen Ondanks je gekwetstheid Ik heb er toch teveel van En wil het aan jou kwijt! Leer me te vertrouwen Vertel me al je leed Je kunt op me bouwen Ik wacht en ben gereed!…

Roerloos sta ik hier te wachten, daar beneden zonder golfslag, in een met sfeer verlichte hal. Teneergeslagen ga ik zitten, op een met lood versierde stoel. Jammerlijk blijf ik dromen, over het zuiden in de verte, over een zoektocht naar gevoel. Eerbiedwaardig blijf ik wachten, op het liefdevolle zuiden, mijn enige echte levensdoel.…

Onder 't helder koele laken, Waar ik op de sluimer wacht, Lig ik tussen droom en waken Voor de drempel van de nacht.…

Het is wachten op erger. Het is wachten op de dood. Lieve papa. Kon ik maar iets zeggen. Kon ik maar iets doen. Kon jíj maar iets zeggen of doen. Lieve papa. De hoop is weg. Onze sterke band is weg. Twee handen op één buik zijn weg. Lieve papa. Dit doet zo'n pijn. Niks kan ons helpen. Niks kan er zijn. Ik hou van je.…

niet voor niets wachten als alle sterren aan de hemel staan beschenen door jouw licht o stralende maan al duurt het 1001 nachten!…

Jouw liefde is zo puur en mooi, zo teder en zo zacht Ik wacht tot jij er bent en dan zullen we eindeloos komen, Tot de dood ons wacht.…

Nog slechts verleden wat ons wacht, en nooit meer toekomstdromen. Nu, tussen schemering en nacht, rest enkel nog verscheiden. Leg af je angsten en je pijn, je gaat "over" het lijden.…

ze wacht op het staaldraad bankje haar voeten naast uitgewreven frites met mayonaise op de leukbedoelde kleuren van de tegelvloer pas op voor uitglijden een omroepstem vermeldt een storing op de lijn aanwijsborden veranderen hun bestemming ‘vertrekt vandaag niet’ jachtig bellen mensen naar werk of naastverwanten zij wacht in…

warme wachten stal en stro. Van de grachten, roô! Alaba! alaba! braver, braver,... rep-je nu, uit de klaver, hu! Alaba! alaba! Sterre, u slaat er 't kalf te zwaar; 'k zie 't, ge gaat er naar. Alaba! alaba! Lies wacht Deesten aan de poort.... Toe, mijn beesten, voort!…

Ik wacht totdat de vlinders gaan komen en zuig dan jouw nectar in mijn gulzige mond. Het ochtenddauw glinstert op je kelken en wacht totdat de zon je natheid sublimeert. Uitgeslapen stap ik over spinnenwebben van dauw het voorjaar tegemoet.…

Op wiens toestemming wacht U nog? Op Deus ex Machina of op witte rook? Op de schepper van ons heelal? Op toestemming hoeft u niet te wachten want, de witte rook van uw medemensen heeft u al.…

Morgen wacht de operatiekamer. Het huivert, want in ziekenhuizen, wachten ook pijn en soms de dood. Wanneer een klein mens zwak wordt, komen grote, sterke mensen zorgen. Maar ook zij zijn kwetsbare kinderen, vermomd als witte, lieve engelen, of als stoere redders in de nood.…

daar gaat zij daar gaat zij dan zij gaat nu pas de lichtstad wacht de stad wacht al lang op haar het leven verwacht haar daar ik voel haar ruimte de opening naar morgen scheppend naar vermogen een trede omhoog in verder in kleur en bruisend werk zo doorgaans sterk daar zal ze aarden zonder achterlating, hier, van waarden mijn binding…

noem het god of levenskracht en als het echt niet meer wil en alles in en om je valt stil dan is er weer die kracht die zittend aan de bron waar hij jou ooit verzon met open armen op je wacht…

hier nu in dit oude huis val ik altijd maar uit het paradijs hier nu in dit koude huis waar het hout slechts kreunen kan waar de wind altijd maar kieren vindt om te snijden waar ik altijd maar wacht op jou hier nu roerloos wacht hier nu in dit oude huis waar ik altijd maar zing tranenliedjes zing voor jou hier nu in…

Het holt ons reeds vooruit, kon niet wachten, richting zomer en zomerse gedachten wanneer de zon, pas laat, haar ogen sluit De zomer, met altijd te weinig uren waarin wij, in zwoele zomernachten, diep elkaar in d'ogen turen En dan, verstild, staat het uur te wachten op ons wanneer het in de koude winternachten weer stil en ongemerkt…

morgenstond mij wacht Een hemelsbreed verschil van sein und sollen…

ik wacht of het leven, of dat het sterven wordt. ik wou dat ik wat moed bij elkaar kon schrapen. hoe je het ook bekijkt, je bent de klos maar de boom daarbuiten weet nergens van ik kijk hoe hij beweegt in de wind in de late middagzon. er is niets meer te zeggen nu, alleen maar wachten.…

Zwijgende kraaien wachten. In gesloten bomen. Waar houdt hij zich schuil? We draaien de hoofden. Verstarren in de duisternis. Watergeesten kronkelen. Wanneer doemt de veerman op? Ergens wacht hij aan de schimmige overkant. Hoeveel kraaien zullen hem vergezellen Wie van ons neemt hij mee?…