27173 resultaten.
Onmachtige kracht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 Onmacht is graag willen,
maar helaas niet kunnen.
Onmacht is wel kunnen,
maar echt niet willen.
Onmachtig zijn die mensen,
die de vrede willen dienen.
Die voor hun eigen gelijk,
echt niet vechten willen.
Hun eigenwijze ongelijk,
moedig durven zien.…
Waar kan ik jou toch vinden
hartenkreet
4.0 met 31 stemmen 845 Minuten tikt de klok steeds weg
Er lijkt geen einde aan te komen
Ik zit te wachten op bericht
Zal het ooit nog komen
Uren tikt de klok steeds weg
En de uren gaan steeds sneller
Ik wacht nog steeds waarop ?…
Niet wachten
netgedicht
2.0 met 32 stemmen 9.834 De wachtende ochtend
is de korte
belofte
die
niet
veranderen wil
als het oude begin
weer ontwaakt
in
gezichten
die
hun
nieuwe
begin
zoeken
en
verdwalen in
de
haast
om niet te missen
wat
ze geloven
als ze steeds
de tijd
om raad vragen…
Wachten op verlossing
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 722 Tijden en woorden volgen elkaar
naar de rand van twijfel en vragen.
Waar iedereen angstig kijkt naar de diepte die
niet meer verlaten lijkt
en waaruit naamloze schaduwen omhoog klimmen
als in een voorstelling die
geen droom meer kan worden.
Waar alles slapeloos wacht
op boodschappers.…
Onbegonnen tijd
gedicht
2.0 met 24 stemmen 8.072 Geduldig blijf ik wachten
tot zij komen zal of gaan.
Buiten blijft de tijd bedremmeld staan.
De aarde knipoogt naar de zon.
De maan verbleekt, de nacht wordt duister.
Ik wil niet slapen nog en luister
naar het zingen van de slang en van de draak.…
Op
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 438 wacht zolang ik wachten kan
Tot mijn lichaam niet meer wil…
Eb
gedicht
3.0 met 65 stemmen 16.535 Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door 't ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.
Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?…
Terwijl de tijd verstrijkt
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 516 wat evenwicht
soms op handbreedte van geluk
zo zit ze hier te dromen
terwijl de tijd verstrijkt
de bloemen staan te sterven
de rest al langer dood
dus wacht ze maar op leven…
LAIS CXCVI
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 46 Het wordt een zee die niet wil ebben,
strandt bevroren in een karst van de tijd,
bevrijd van licht en zonder helderheid.
Het staat vernietigd in haar zwarte vuur,
het kent geen waar meer, wat of om welk uur,
want niets vangt er nog als gebeuren aan.
Haar voelen is moment van zulk een duur
dat er millennia tot tel vergaan.…
Bang Afwachten
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 197 Als de tijd moeizaam verglijdt
en wanhoop pijnlijker schrijnt
reeds ontelbare dagen en nachten
wordt men zwaar moe van 't wachten.
't is of de wandklok me moeilijk begrijpt
de laatste minuut verschrikkelijk dreigt
als duistere schaduwen dansen in de nacht
wordt ergens hoorbaar een rauwe klacht.…
Ik kan niet wachten!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 212 Ongeduld staat op mijn
voorhoofd,
ik kan niet wachten,
of dat nou om de post gaat,
of wanneer ik de honden uitlaat,
ik kan niet wachten
tot ze " klaar" zijn.
Wanneer het eten moet
worden opgezet,
kijk ik het bijna gaar
het duurt te lang.…
ZIJN LEED
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.105 in zijn onmacht
sluit hij dan zijn ogen
voor al hetgeen
waar hij geen grip op heeft
zodat hij schijnbaar rustig verder leeft
met voor zichzelf geen mededogen
En zo gevangen
in dat hulpeloze zwijgen
draagt hij zijn leed
naar waar vergeving wacht
want hoe hij ook zijn taak als mens volbracht
van God zal hij vergeving krijgen…
Onmacht
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 924 Onder golven bedolven
in het kolkende water
in onmacht getracht
niet te denken aan later
steeds buigend en zuigend
en eindeloos diep
afschrikkend verstikkend
en doof toen ik riep.…
Onmacht
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 2.414 De boodschap was zo verteld en zo verklaard
Het werd gebracht kalm, rustig en bedaard
Een schouderklop en een hand
Daar stopte het medische verstand.
Een half jaar!
Wanhoop, verbijstering en tranen
Emoties zonder banen
berusting, ongeloof en opstand
Allemaal kregen ze de overhand
Een half jaar!
Denken, doen en praten
Dit wil ik doen en…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.525 Ooit goudgeel wuivend korenveld
verminkt door woeste voren
de golven wreed onderbroken
...de harmonie verloren
Ondoordacht vertrapte toekomst
bedekt met stervende aren
vertwijfeld brodeloos zijn
...het niet kunnen verklaren…
onmachtig...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 578 onmacht in de strijd
het gevecht met jezelf
verwoest wordt een leven
verscheurt door pijn
waar angst sluipt
in nachtelijk dwalen
het zoeken naar waarom
de vraag, nog hoelang
en jij luistert naar stilte
het snikken gesmoord
angstvallig wakend
dat niemand het hoort…
Onmacht
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 558 Ik zoek niet meer,
naar het zin van het leven,
maar naar waarden,
die het draaglijk maken
en mij kunnen verzoenen
met mijn onmacht.…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 453 Als ogen waken
spreekt de taal
en veegt tranen
uit het zicht
jouw gevecht
verlaat
de tweebaansweg
finaal verloren
wanneer stappen
niet verder lopen
en ook jij de muur
niet meer ontwijkt
zal ik steen voor
steen onze taal
opbouwen
welke ooit
geschreven is…
Onmacht
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 337 Zo murw geslagen
maar zonder stok of wapen
alleen maar duldend.…
Onmacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 de gretige eter
van angst en twijfel
smullend
van onmacht
zit zich na
een kort dieet
vraatzuchtig
vol te proppen…
onmachtig
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 564 ik lig te ver van bomen af
om het roerloze spreken te bezitten
het heeft ook geen zin
om eerder dan woorden de wind
te bevelen
of de blauwe plekken in de lucht
die langzaam wegtrekken als halsgesnoerde
lichtjes
wat uit kruinen valt
zijn jaren, samen gewaaid rondom een mond; dichtgestopt
met schedels en afgestorven bloesems…
ONMACHT
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 518 ik voel het, maar jij, zo passief, je wijkt opnieuw
ik zou jou uit willen schelden, ja goddeloos vervloeken,
ik zou je huid willen schuren, je willen slaan, omdat je
zo stil, zo passief, zonder mening of heftig protest
dit verborgen ontluisterend, geluidloos leven leeft
ik haat je, om jouw onmacht, ik heb je lief, om je onmacht,
ik pijnig…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 426 Hels is zelfs het helste
als er treden rijzen
uit de diepte
maar de metselaar
knecht blijkt te zijn
van duivelshanden
die poreuze stenen bakten
en de trap omhoog
toch na is…
Onmacht
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 824 Hoe kan ik nog zeggen denken
en schrijven wat ik voel en
denk en hoor als ik iedereen
kwets. Grootsheidswaanzin is
dat totaal kapot je voelen
van alles de schuld en totaal
stronfvervelend
Wie respecteert men nog op deze
aardbol? De Oerknal of het heel
gevoelig in vrede ontslapen en
weer opgaan in de natuur. Is er
iemand die daarbij kan…
Onmacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 154 Onmacht als de woorden
niet goed worden aangevoeld
voel nu pijn diep van binnen
om die ene goed bedoelde zin.…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 382 Je draagt een watermerk
achter je uitneembaar oog
van echtheid is geen sprake
droevig om te zien
hoe het andere zich kan vermaken
oog om oog
hand om hand.…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 nog vliegt het kille witte
als een doffe klap
ondanks de duif is stilgelegd
los en vast
van schreiend aangemeten
moederplicht
doch zij verheft uit
godverlaten zwakte
welke wereldmoeder
ook zo voelde
toen haar zoon verging
het gesloten ogenkind
zijn geliefde en hun kroost
het volk tast door de mist
hoe sterk de band…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 604 Langzaam liep hij weg,
in de stromende regen.
De dikke druppen,
voelden hem als een zegen.
Niemand zag zijn tranen,
of zijn pijnlijk gezicht.
Niemand stelde vragen,
geen antwoorden verplicht.
Het afscheid viel hem zwaar,
zwaarder dan hij dacht.
De gevoelens voor haar,
hadden nog veel macht.
Zijn hart zei hem te stoppen,
zijn verstand…
onmacht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 270 bij een onheilstijding
het gevoel van machteloosheid
hier helpen geen vuisten
zelfs geen geavanceerde
wapens als verweer...
dit gegeven ten voeten uit
en die ledigheid van binnen
maakt alles zó nutteloos
met gebonden handen
en stevig dichtgetapete mond aan
de overvloedige dis van het leven
dat is wat het is...…
Onmacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 302 Toch ben ik in leven
gebleven
ook al drukte jij
mij naar beneden,
want ik wist:
het geluk komt toe
aan wie heeft geleden.…