Alle inzendingen over wanten

kom bij me wees nog één keer wintergast je neus zo koud die blossen na het schaatsen op je wangen ik ruik de winter zie de honger in je ogen als ik langzaam wanten van je handen schuif kom vlakbij me zitten laat me nu opnieuw het vuur opstoken vertel me van je leven de uiteindelijke keuzes die je maakte en de vrouwen die je hebt…

in zomen van helmgras in buiken van moeders in zorgen van handen in vet van schaatsen langs genereus wijkende hemelpoorten en bovenal zonder uitzondering in alle maten en soorten ook zaadlobbig en tweehuizig hoewel ongedeeld in cellen en van wanten weetbaar maar onverwittigd aanwezig vaak poedelprijzig doch podiumverlangend stel schobbejakken…

Ik kende hem van je verhalen Een man van wanten en stavast Die nooit een rekening Gepresenteerd in ’t leven Heeft vergeten te betalen Een voorbeeld dat ons allen past Recht vooruit Zoals het spoor Met plichtsbesef nog Degelijk en groot te werk voor vrouw en kinderen voor dagelijks brood laat waardigheid en liefde van herinnering…

Opeens zie je hoe iemand ijs overstak, hoe hem de kou beving of een ander einde en je zegt: kijk, hier heb je zijn schoenen, leren mantel, wanten. 'Waar is de tijd? Hier is de tijd.' ----------------------------------------------------------------- Uit: 'Hier is de tijd', 1998.…

Te jong worden takken soms gesnoeid daar waar oude stoere eiken niet meer kunnen reiken naar een vol bladerdek of naar een voorjaar wat luchtig en ontspannen het licht verspreidt worden takken soms te jong gesnoeid daar waar witte vlokken smelten eer zij vaste grond voelen of in warme wanten landen en wonder ogen laten stralen verglijdt…

lades zijn eruit getrokken hun gif spreidt wanhoop rond verborgen nood valse papieren wimpelen vertrouwen weg, zelfs nu; na vijftien zomers en een arm vol dood wanneer vuur de uiteinden likken zou, zou ijs verschijnen uit hun kou, verdwaald door harde leugens eerdaags moet de inhoud sterven in een oude doos maar eerst pak in mijn wanten…

Maart roerde z'n staart wolken hingen boven de stad het hoofd zwaar Het is waar het weer is -zelfs door een weerman- onvoorspelbaar Wind speelde met licht venijn met jas en das ...tijd voor wanten De rondvaartboot zwaaide en zwenkte had slechts 'n handjevol klanten Maar voor mensen 'uit de provincie' 'beneden de grote…

We liepen langs schuchter groen in onze wandelschoenen Eenmanspaadje aan de Oude IJssel lucht boven ons: loodgrijs Waarin wakken licht van lente blauw van kou van 'n vroeg april Merels lijsters,stil of van de wijs Wind wist niet van wanten bleef steken in z'n gril Het scheepje aan de wal gebonden droomde zich…

Wij weten van wanten, wij weten van het reilen. Wij zetten koers om de Goede Hoop. Ons leven is een testament van angstige momenten, op de vele bloedstollende pagina's van onze levensloop.…

meisjes van drie-en-dertig jaar hoog opgeleid goed gevuld met weetjes van wanten flexi in allerhande varianten contactueel zo hoog begaafd ziet ze toch pompen of verzuipen zijn het de genen die het doen een veter in een oude voetbalschoen de biobreuk die krijst en knaagt door hoeveel bronnen ook gelaafd ze knakken op één mankement…

Hij groeide op tot man en wist van wanten, het zaken doen dat lukte hem voor twee en alles liep gesmeerd wat hij ook dee; zijn saldi groeiden aan, van alle kanten.…

zware zee dezelfde zee drijft nog wild op de baren van mijn bestaan, eens was ik Neptunus die in droom mezelf verslond waar woord en daad het zilte nat bestreden met de zoetigheden van liefde liefde die kan smaken en raken doch wanneer ik naar de reling van mijn wieg grijp, wordt alle houvast weggeslagen door een wervelwind die niet van wanten…

Verwarming nog een graadje hoger en buiten weer de wanten aan 'k schrik opeens van mijn eigen gedachten 'k was weer aan het dagdromen gegaan.…

Willy weet van wanten ze houdt van de natuur de bomen kennen haar naam. Wally sloeg een vlieg dood en had nog dagen last van een schuldgevoel. Willy breit spelden op haar mouw waar geen aap uitkomt. Samen in het bos verzinnen zij de bomen bij elkaar. Wally loopt op puntschoenen alsof hij maar één teen heeft.…

Zijn ogen, helder.. als blauwe diamanten ik was de planeet om een prachtige zon Winterwarm hand in hand, zonder wanten de liefdevolle evolutie van onze oorsprong Blauwe ogen.. omgesmolten, glanzend staal de stervende planeet draait om dode zon Mijn liefde gever blijkt 'n wrede kannibaal pijn zonder weerga, onverzettelijk als beton Blauwe…

Een antwoord komt, van alle kanten De ene zegt: precies, een ander weet van wanten Want sommige relaties zeg nou zelf Hebben niet genoeg aan slechts 1 bezem, dan vanzelf Dus hilariteit is groot wanneer ik zeg; Dat bij veel mensen, niet volstaat Slechts een bezem te nemen maar: Continu een veegwagen in de aanslag te laten staan.…

Nu vindt hij dat ik me moet laten vaccineren En ik allang volwassen en nog meer Hij blijft maar vragen of ik me bekeer Stuurt mij artikelen van kranten van artsen die voor't RIVM En ik videootjes naar hem van and're artsen Maar nee, hij denkt met klem: ik, (dus hij), heb 't aan het goede eind En iemand zonder tv, (ik dus) weet niet van wanten…

, overtuigd van een toekomst vervuld van beloften hij was een groot schrijver, alhoewel hij tot nu toe nog niets geschreven had noemt zichzelf een artiest van het woord op zoek naar een uitgever en zij wil wel alle schoonheid op een broos stokje zijn muze zijn, een bron van inspiratie voedster van oorspronkelijke gedachten zij weet van wanten…

verdoven en te doen verdwalen in jouw woud van gepassioneerde logica op een kilometer afstand voel ik al de kilte die je zo geweldig draagt als een duurgeprijsde mantel jouw naaktheid niet te schouwen het spijt me als ik ril waarlijk, ik ben dan ook een beetje gek vandaag zie ik je toch maar graag want morgen is het misschien met extra wanten…

waarvan ze nu nerveus de vingernagels kauwen Ik hoor en zie ze knarsetanden; dof geklaag tot hard gemopper, vloekjes en gedonderjaag Hese kelen: grauwen, snauwen, huilend rouwen Tevergeefse hartenkreten van de prominenten Gepensioneerde mastodonten, olifanten op wie de CDA’ers vroeger klonken, dronken Ze wisten van de hoed, de rand, van wanten…

Ook ’t groter neefje Kool weet goed van wanten; hij twietert met de Pimpel in duet (in stereo, het komt van alle kanten) en beide met een schitterend falset. Maar is het koud en zijn de dagen kort, dan hoor ik haast geen vogeltje meer fluiten.…

Ja, zij weten van wanten als de strijkstok werkt... Zonlicht strooit met prisma's. Zij kiezen juist de kleuren. Wensen Horen & Zien een wals? Voilá: zij laten het gebeuren! Zeker, u heeft ten dele gelijk: Tsjaikovsky zeurt een beetje. Op naar iets moderners... Wat dacht u van een sabeldans? Want de zon wordt nu toch heter.…

Een wereld van wit Waar sneeuwvlokken gedijen Invoelbare kou De zon ons ontrouw Grijswit uitzicht Een witte deken vol landschapsrust Bewust van tintelende handen Kou door wanten Weidsheid in wit Grauwheid verspreid Knarsende schoenen door de sneeuw Paartijd voor vosjes met luid geschreeuw Door kou volgt warmte Berenburger heeft z’…

Het gehate beest houdt voortdurend jacht op mug, vlieg en wants, die ongewenst zijn, is in elk vertrek een vlijtige wacht. Tijdens het dagelijkse eetfestijn toont de engerd zijn verdelgende macht, houdt de verblijven der mensen steeds rein.…

De pseudowinter beheerst de omgeving plagend, weet niet van wanten noch oor- kleppen. Elfstedentocht een opgewarmd gebeuren waarover oudgedienden reppen.…

Thuis in de gematigd warme huiskamer ontdoe ik mij van wollen muts en wanten, ontdooi en zie buiten de olijke capriolen van mees en mus: Nederland Beweegt!…

"ik tik jou gaandeweg verder met mijn staf" meestal voorkomt het raam dat mijn zicht helder ziet ik handel dan vaak onder eigen naam het lijkt een blindheid die luisteren met eigen oren verbiedt overweldigend zijn soms geluiden als scherpe pijlen van alle kanten heet zijn vaak de blikken van jonge bruiden ja, ik weet dan niet meer van wanten…

Het is bijna sinterklaasavond de warmte van de moederhaard waarin vlammetjes kleurrijk spelen doet blozende wangen roder kleuren koude handen glijden vanuit wollen wanten de warmte tegemoet op de stoelleuning een dikke sjaal onder de kapstok staan de moonboots ze lieten een nat spoortje na op de treden van ‘t portiek op tafel geurt…

Op 'n flanellen zondagochtend begluurt zachtbesneeuwde kaalheid enkele benevelde passanten en probeert hen tevergeefs in zijn schemer onder te dompelen Tegen de middag keert de strijd tegen zon en warmte en met mondjesmaat likt zijn verduisterd licht aan hun immer warme wanten Smeltend voor hun passie drapeert de uitgezongen zon hen…

De glimlach loopt van oor tot oor en je straalt een alle kanten, je ziet er heel gelukkig uit een vrouw die weet van wanten. Maar diep van binnen zit de pijn door jouw masker is het verborgen, alleen kijk ik er wel doorheen en ik maak me daarom zorgen.…