Alle inzendingen over warmte OR herinnering OR ouders

ademt dagen langs mij heen handen voelen in herkennen slechts de kou van steen ik ben een vaag herinneren aan iemand die je zocht tastte naar jouw warmte wat eigenlijk niet mocht…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De liefde en de warmte De eerste herinnering Met warme chocomel om 20.00 uur ‘s avonds Want dat is wat een familie doet Geef hen de warmte van een familie Zij hebben recht op een even mooi leven…

woorden reiken niet ver genoeg om de warmte te vangen die mij weer stralen doet als ik denk aan verleden tijd mijn ogen strelen stiekem je hart in de hoop dat jij de herinneringen evenveel koestert en mij voor even in de warmte hult…

nog ben je ongeboren maar thuis wacht al de wieg en het ouderlijk perspectief de kleine kamer waar jouw adem in de grote wereld leven brengt jij alle ruimten leert te delen in de zorg en koestering van velen tot je vrijheid grenzen vindt het kind op weg is naar volwassenheid en het ouderlijk perspectief ook dan nog warmte biedt…

Ik heb geen haast meer in de liefde Niet meer in de dag noch in de nacht Dat jaren herinneringen dragen In de geest wat ouder wordt Is mijn hart niet meer zo jong En het lichaam minder mooi Lichten sterren in mijn hand Zijn mijn ogen transparant…

Herinneringen het verleden de tijd is voorbij geschreden kijken wij terug over onze schouder wij zijn nu toch echt wel wat ouder de toekomst wat zal het ons geven hopelijk een lang en gelukkig leven.…

de herkenning wanneer je kinderen kinderen krijgen en ouder worden de déjà-vu van vertrouwde gebaren in onwennige handen vertederend nieuw het koesteren doet herinnering dagen vergeten verleden ontwaakt in toekomst…

Hij had een motor en wist er alles van en ik hielp hem zoals een kind dat kan ('t is jaren terug). En zo van lieverlee werd hij een echte vriend al was hij groot mens en was ik nog een kind (dat vergeet ik niet vlug). Ik werd vertroeteld, geknuffeld en verwend zoals alleen iemand die je goed kent ('t is jaren terug). Ik had het fijn bij hem…

Diep in mijn herinnering ligt mijn kindertijd geborgen als een appel rijpend in het warme hooi. De plek in de donkere schuur, de hoogte, de diepte, je vingertoppen over de gladde schil, glimlachend: hij is er nog.…

Laden vol warme halzen breit zij en komt zo mensen op het spoor die het jaar door winter trotseren in haar. Naalden zijn de laatste taal. Een na een heeft rijm de levenden het zwijgen opgelegd. Toch zijn ze er nog allemaal. Hun alfabet is een perfect geheim, het wordt omwonden, niet gezegd. Wie spreekt kan er niet bij. Hun gesprek tikt…

het ging trapop ja en ik was snel vergeten zat daar nog beneden in de smalle gang al te lang om na te vragen wat aan mij zo anders was dat het hart voluit kon stromen zag mezelf in schaduwdromen huilen om wat van mij ging met vaag nog de herinnering dat ik blij was in die tijd blijk dat toch niet kwijt was haast daar in mijn verleden…

Het huis raakt leeg Kale muren fluisteren zacht Nog over liefde en geheimen Op enkele plaatsen verdriet verborgen onder gedroogde tranen op de vloer Liefde en warmte waaien weg door de ramen Spiegels waarin wij glimlachten krijgen een nieuw gezicht De dozen staan hier zwijgend Materialen van onze levens verpakt De deur mag dicht Ga je mee…

de woorden waren oud gesleten in herinnering hun warmte was steenkoud kussen waren uitgebloeid in geur en kleur de werkelijkheid ontgroeid ik moest je zien in lichaamstaal weer met je spreken onze liefde kon ik niet vergeten je huis is één verwelkoming in uitgestrekte armen je kus is als mijn warme thuis ik til je nu de…

mij heen je handen voelen in herkennen slechts de kou van steen een vaag herinneren aan iemand die je zocht het zacht en tastend zoeken naar wat warmte dat niet mocht…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

Wachten in de twijfel die niets zegt als de zwijgende avond niets vraagt en ik nog steeds wacht op een begin en alleen mijn herinneringen nog warmte geven in de leegte die mij zorgeloos bekijkt…

Daar liep je, Steeds verder van me vandaan, Trots en onbevreesd, Het leven in, Ik keek je na, En bedacht, Je vergat me te omarmen, De leegte bleef achter, Als enige herinnering, Zonder warmte, Leeg.…

me niet meer bezig kort gezegd: "Mijn ouders zullen me een zorg zijn".…

Ik ben de lucht voor mijn ouders In een hoekje gestopt en vergeten Ik ben niks Ik, ík ben niemand nergens toe instaat Dan te huilen in mijn slaap Zie mij, kijk maar goed van voor, van achter Ik spring in het rond Maar daaronder... Koud en kil warmte ken ik niet want ik ben de lucht Die ik adem niet waard…

een groep In Barend's sputterende sloep Of doorstruinen per abuis krachtens de vergane kwaliteiten Van sinds lang verjaarde rariteiten De ontgroeide kinderkamers van het huis Waarin dit langvervlogen nest Frontaal geframed of omziend over schouders Nu ingelijst op de plaats rust rest Van de greep vrij van het eiland En de grip der ouders…

Ik deelde de warmte jij was mijn vertrouwde zonnestraal. Ons sprookje op iedere pagina in een gekleurd verhaal. De woorden zacht uitgesproken in een dromerige melodie. Ons sprookje maar de herinnering is geen vergeten illusie.…

Van deze plaats af kan ik alles horen. Ik hoor de tafel kraken onder het gewicht van borden. Ik hoor dat er kinderen worden geboren. Steeds hoor ik kinderen geboren worden. De kamer vult zich met geluid. Ik hoor het roesten van het slot. Ik hoor het rotten van het fruit. Steeds hoor ik hoe het fruit verrot. Ik kan alleen maar luisteren en…

Vereeuwigd achter glas staan moeder en vader plechtstatig tentoongesteld omrand door glanzend kader Met haar mooiste kleding zit zij met doffe oogopslag het hoofd passief geheven en met gedwongen lach In zijn trots versleten staat hij vlak naast haar zijn arm om haar leuning plechtig van gebaar Oud en moe als zij waren en met doorleefd…

Maar eerst is er een oude jas. Nu hangt hij aan de kapstok, binnenkort wordt hij verbannen naar het hok. En eerst is er een avond waarop ik aarzel naar buiten te gaan. Buiten is het koud In gedachten trek ik voor het eerst die oude jas aan. Ik ben alleen op straat. Wie had dat durven hopen. Ik kijk in de ruiten en zie voor het eerst mijn…

Ik hoor hem: moeders stem Kan m'n oren m'n oren niet geloven Alweer een jaar dood & begraven Zand erover zoveel scherpzand Steen erop zware roodrosse steen Stil... zo meteen hoor ik hoor ik weer haar stem.…

Mijn vader... hij was een straffe roker Aan het opsteken van een sigaar kon hij zich wijden In rook op gingen 'haar gordijnen' Vitrage in 'haar sop' en nieuw behang geplakt om de 2 jaar Wij vulden-als kind- de sigaretten en sigarenkoker Voor de rokende visite niet in 't minst bang Het is nu... -jaren na z'n overlijden- dat…