37072 resultaten.
Stiltecoupé
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 620 Ik weet het best: ik ben een oud fossiel
Een rest uit prehistorisch verre tijden
Ik kan, dat geef ik toe, geen auto rijden
En houd mij ver van walkman of mobiel
Er zijn coupé's speciaal voor mij. Maar ja,
Geen hond gelooft daar dat ik nog besta...…
Winternacht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 728 Hier op deze kille winterdag
nadert heel zacht de nacht
en zie ik, zo ver daarbeneden
al de lichtjes van mijn heden.
Het zwarte kleed bedekt nu al
wat slaapt en als een fluistering
komt van heel ver weg de wind.
Ademloos ben ik weer dat kind.
Wat rest is de verwondering
dat op dit zo late uur, ik even
één mocht zijn met de natuur.…
wat
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 58 wat blijft is geen rest.
wat rest is het gebeuren.
wat gebeurt.…
Koningsvarens
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 408 Groene veren van vreemde vogels
vliegen voortvarend ver voorbij
violet van vlammende violen
Koningsvarens vergen vrijheid…
verdwaald
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 770 waar blijf je
ik wacht een geluid een auto een voorbijganger
maar niet jij
kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam
jij bent zo ver van mij verwijderd
ik zie de muur groeien
maar kan het niet verhinderen
steen voor steen wordt hij hoger
jij neemt een zijweg
ik verdwaal
zal ik de weg naar jou nog vinden
ik zoek hopeloos
reik…
ver
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 716 Ik wil mezelf zijn
maar ver weg
van de mensen die me kennen
weet ik niet meer wie dat is
Ik wil van mezelf houden
maar ver weg
van de mensen die van me houden
weet ik niet meer wat liefde is
Ik wil schreeuwen
maar ver weg
van de mensen die naar me luisteren
ben ik mijn stem verloren
Ik wil mezelf zijn
maar ik weet niet wie dat is…
even dichtbij
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.349 ik kan je niet meer volgen
je bent weer ver weg van mij…
ver van mijn bed
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 689 er vallen duizend bommen op Den Haag
het Binnenhof verandert in een krater
het Huis ten Bosch bezwijkt en niet veel later
komt ook de Haagse Toren naar omlaag
het Kurhaus en de pier bestaan niet meer
en het Bezuidenhout is weer veranderd
in een kerkhof waar het bloed meandert
de stilte doet weer denken aan weleer
gelukkig is het allemaal…
Ver van hier
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 2.175 Ver van hier
in mijn hart
zo dichtbij
tranen glinsteren
als zonlicht
in de rivier
gedachten lijken
dwaalwegen
als schimmen glijden zij voort
gelijk wolken in de nacht
dromen zijn onvatbaar
vast gehecht
aan de maan
ver weg
maar ik ben zo blij
dat jij er bent…
akker
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 655 het komt mij voor
alsof je
vers gewassen
van al wat overtollig is
ontdaan
mij laat delen
behaaglijk uitgestrekt
ontvankelijk
als een handpalm
die je spreidt…
Ik hou van
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 757 Ik hou van zwarte
versgeploegde aarde
vettig het ploegmes
glimt er nog in na…
Restjes Oud
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 516 de zwaarte van
miljoenen zuchten
is voelbaar in de lucht
restjes kerstdiner
worden geserveerd
op kliekjesdag
mensen slepen zich
naar supermarkten
zoeken een vers jaar
verloren illusies
knallen als sterbloemen
dromen bloeien open…
vers geplukt jong gewas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 mijn gemijmer hoort
het is een prachtig landschap vol bijna rijp gewas
een goddelijk panorama als in een prent
van vroeger aan de muur in de klas
ben gelukkig dat ik hier besta
knappp… zegt de krop
ik ruik het vers gemaaide gras
leef het leven om mij aan jou te geven
bestaat er nog iets zwoelers
dan vers geplukt jong gewas ?…
VER
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 253 Hier stond hij
Niets kon hem meer raken
Alleen nog slechts breken
Veel was er al verloren
Wellicht nog iets te winnen
Toch was hij een vrolijk mens
Hij was van ver gekomen
Had al veel gezien
Velen waren al gevallen
Voor de hoogmoed en de trots
En toch, hij stond er nog
Fier en flink
Als nooit tevoren.…
Landschap
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 Kattestaarten in een sloot
van een purper waarbij
zelfs een distel bloost
bramen blinkend zwart
frambozen die bekoren
hondsroos van een schuchter rood
een landweg op een heuvel
een helling vol van peren
een uitzicht kerketorens ver…
Kruimelvelden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 113 Vers breekt het brood
Zijn we jonger dan de tijd
ooit kan dragen
Zwaanloos is de nacht
In de binnenzak
van een zwerver.…
Noir
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 Buiten is er zon
maar binnen verse koffie
noir de noir de noir…
Ver
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 Ver wil ik vliegen
Zo ver als ik maar kan
Verder dan de horizon
Waar ik de eeuwigheid
Ontdekken kan, het
Verst van allemaal
Waar de lucht het schoonst
Is om mijn longen mee
Te vullen en verse lucht mijn
Gedachten de vrijheid geven kan…
Een handvol veren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 Eeuwig zweven
Op een handvol
Veren die gewichtloos
Bij elkaar worden
Gehouden door pennen
Die niet meer dan
Holle scheden zijn -
Tonnen aan schoonheid,
Grammen slechts aan
Netto gewicht waarin
Ik op wil lossen
Ontdaan van mijn
Menselijke zwaarmoedigheid
En zweven wil ik,
Gewichtloos zweven
Tot in alle eeuwigheid…
Meridianen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 67 wat ons verlicht en wat zich uitbreid
als we de helderste sterren gadeslaan
een gouden stip aan de horizon van
verre kusten, worden afstanden
driedimensionaal overbrugd, dan
ben je zwijgend uit het niets gegaan,
in beide handen contouren van verhalen,
aubade aan momenten waarin we ademhalen
zijn die meridianen van geluk
niet ver…
Een vers, breng ik voor u.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 102 als ik ben gezeten in 'n welgevallige fauteuil
met oude veren, ouder dan ik in jaren tel
te hard vind ik de lederen strakke gestaalde steun;
het is mijn wens te spelen van uit een cocon,
kan ook zijn dat ik op mijn luiheid leun
heb graag de warmte in de rug.…
Gun me, gun me maar even
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 45 Gun me, gun me maar even
na te denken over je vraag
natuurlijk ga ik antwoorden
maar nog niet meteen, nog niet
ik wil er even over nadenken
gun me, gun me maar even
en antwoord niet op de door
jezelf gestelde vraag voor mij
ik ben jij niet, jij ben ik niet
mag ik er even over nadenken
gun me, gun me maar even
bespaar me je spreektemperament…
Nippon USA v.v.
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 45 - hedendaags klankdicht
voor immigranten
uit de Nieuwe Wereld
ter kennismaking
met de mysterieuze
keelklanken van Nippon -
Nippon Honshu Tokyo
Kyoto Yokohama
Hiroshima Nagasaki
Honda Fukuyama
Kawasaki Fukushima
Kobe Okinawa
Osaka Hokkaido
Sapporo Fuji Yama
- - - - - - - - - - - - - - - -
- hedendaags klankdicht…
levenslot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 167 op de weg door het leven
loopt de dood naast ons
als een vage omstander
in de schaduw van het licht
als het onwerkelijke einde
dat zo onontkoombaar is
zij beneemt ons de adem
waar het leven nog vol is
veel te vroeg en onverwacht
pardoes en bruusk tegelijk
bij een plotselinge struikeling
die wij niet aankomen zien
na ons oneindig lijkend…
Wintertijd
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 295 Je hebt de uurwijzers weer aangepast
en herfsttijd is ten dode opgeschreven.
De griepprik wordt aan wie dat wil gegeven
en winterjassen komen uit de kast.
Je weet hoe laat het is, straks gaat het vriezen
en hoor je luidkeels ons massale niezen –…
Ver-trouw-en.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 Het lijkt ver,
maar is dichtbij,
het lijkt trouw,
honds, zeg maar.
En "en" eraan vast
Is het mooiste woord
gemaakt wat er
op de wereld
bestaat!…
De Zone
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Veer na veer, vallend
van de vleugels van de duistere
engel die vallend hoogte verliest
boven de nevelige begraafplaats
- vak na vak staken en stenen
Mannen moesten doden
jongens waren bange helden
honger en ziekte deden de rest
Het leven is mager, de borsten
van de meisjes zijn te plat
voor de baby's in hun buik
Tussen de tere zwarte…
Houtskool en gruis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 119 Grauwsluier over
De geblakerde resten
Van dit zielloze
Bestaan - houtskool
En gruis ligt in
Dunne restjes te
Wachten, terwijl het
Mijn leven toedekt,
Wachtend op het klapraam
Dat open gezet wordt,
Schone levenslucht
Die naar binnen stroomt,
Om nieuw, vers leven
Binnen te laten…
Terug naar de oerknal.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 254 De tijd verontachtzaamt, namen, woorden
vervlogen betekenisloos voorbij de horizon.
Zeeën, oceanen droog door land omrand
in ledigheid.
Vele wegen bewandeld, naar eer en geweten
gehandeld.
Als mens eindig en hiermee voortdurend in
strijd met verdraagzaamheid en ook leed,
zag men kleuren in een zeepbel en onderwijl
vluchtte men ontheemd…
Poldert
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 Poldert
de wind boldert
als je stolpert
langs het kanaal
de Lammertsweg
is recht
als een lineaal
in de vlagen verkoldert
Poldert.
Poldert
ben je bezoldigd
tot ideaal
woonplek totaal
geen saai gehucht
onder waaiende lucht
ben je bedonderd
je wordt honderd
dat wordt bevorderd
in Poldert.
Poldert
verwondert
de naam betekent
moerassige…