Netgedichten

netgedicht (nr. 66.777):

De Zone

Veer na veer, vallend
van de vleugels van de duistere
engel die vallend hoogte verliest
boven de nevelige begraafplaats
- vak na vak staken en stenen

Mannen moesten doden
jongens waren bange helden
honger en ziekte deden de rest

Het leven is mager, de borsten
van de meisjes zijn te plat
voor de baby's in hun buik

Tussen de tere zwarte veren
schikken ze bloemen van het verleden
- de bloemen van de toekomst

Kleur na kleur dromen ze
van de verscholen zon
en wensen haar terug