Alle inzendingen over weer thuis

de Sint heeft zeven mijters voor alle dagen van de week ze zijn natuurlijk allen rood zoals bij telling bleek de zondagse is extra mooi met een geborduurde rand dat staat in het grote boek en op foto's in de krant in Spanje, als hij weer thuis is gaan ze naar de stomerij ze zijn weer prachtig schoon zeven op een rij…

' Maar jij hebt een gelukkie met dat slakkenhuis jij glibbert zo naar binnen en dan ben jij weer thuis.…

' Maar jij hebt een gelukje met dat slakkenhuis jij glibbert zo naar binnen en dan ben jij weer thuis.…

Maar jij hebt een gelukje met dat slakkenhuis jij glibbert zo naar binnen en dan ben jij weer thuis.…

Het zijn niet alleen dromen die het gebrokene helen in je gedachten gestrand: vlucht weg uit die nevels en reik me je hand Er is een binnenkomen in dit teder strelen een fluisterende wind: je bent weer thuis herinner een spelend kind Er is nog aarde in dit zwijgend dal dus luister nog even binnen is het warm hier huist nog leven…

thuis dit was mijn kust Toelichting: Wij, lopers van de Halve Marathon van Monster, mochten gister niet als altijd over strand.…

ik de laatste woorden heb gezegd zijn we weer thuis…

Ik verlaat het hart van Holten om het mijne te volgen Ik sla rechtsaf mijn volle week valt tussen de bomen Een warm welkom van fluitende vogels en loeiende koeien Tussen de beuken zie ik de sterren op het water Ik adem de lente voel tranen stromen mijn hart dat me zegt Ik ben weer thuis…

Handschoenen weer thuis gelaten. Vergeten staat wel degelijk in mijn woordenboek. En ik denk aan jou. Hoe jij leeft onder mijn oude, warme huid. Kou verdwijnt en ik word tien jaar jonger. Zolang jij bij me bent, mijn lief, hoef ik niet aan de Botox.…

een vroeggeboren stadium: je komt weer thuis. Water klopt al in je oren, je navel sopt, wier slaat onaardig tegen je volgroeide ogen terwijl het fietspad langs de beuken golft…

Als ik het mocht overdoen Dan was de liefde weer present Zou ik weer thuis kunnen komen Bij jou, die mij het beste kent…

kaarsen verlichten de weg van herinnering ter ere van hen die wij moesten laten gaan ons hart slaat het ritme van de herinnering die wij nooit in met aarde begraven zullen zij zijn onderdeel van wie wij zijn en worden wij slapen ontwaken huilen en lachen samen in het stille zijn wij zo bij elkaar weer thuis…

nee, ik hou er niet van de stilte splijt de zwam van wantrouwen daar waar jij en ik moesten zijn hij loopt een hoekje om met zichzelf, de enige waarom hij niet geeft dan omdat zij het vraagt geen nieuws te rapen zijn land bestaat beslaat nog steeds zijn wereld die eigenlijk de hare is aan de deur geen gezeur komt hij weer thuis een…

zij schudden lucht van verre streken uit vermoeide vleugels weten zich weer thuis na een lange gevaarvolle vlucht zeeën en bergen waren al bekend wegen en steden nog ongekend toch drijft hun instinct de trek naar paradijselijke plaatsen met paren en overleven kunnen zij in de soort hun sterke genen doorgeven nu is het zwermen…

we hebben samen het tweepersoonsbed gedeeld in de achterkamer Jacob Marisstraat naar de muis geluisterd achter de betingelde wand ik trok je vaak aan je kwetsbare oren tot je een bed voor jezelf kreeg in het sanatorium pas veel later kwam je weer thuis we waren verhuisd en je had een kamertje alleen nooit was je later nog zo…

Ik ken jou, klonk het naast haar terwijl voeten zich eindelijk weer thuis voelden keek ze verschrikt opzij donkere ogen glimlachten en in een flits zag zij een hel blauw zonnescherm en een ijsje met vier bolletjes en slagroom, ja slagroom ik meende jou ook te kennen sprak ze zacht, maar het ijsje smolt samen met de herinnering…

Waarom is het leven zoals het leven is Waarom is het verdriet zo groot bij een gemis Zoveel verdiet kan een mens toch niet aan Waarom gebeuren er dingen die je niet kan sturen Waarom gaan er mensen bij je vandaan Is er een plek waar ik je kan vinden Is er een teken die ik moet weten Is er een weg die ik kan volgen Om je weer thuis…

Herkennen van de nieuwe haartjes in je huid, verlangend naar het licht Het straalt uit jou en is altijd onderweg om weer thuis te komen Als woorden tranen zijn of regen je veegt hen uit je ogen om droog scherper verder te kunnen kijken gelijkertijd jezelf te blijven Dan alleen op dat moment ben jij me liever dan al die anderen op zoek…

thuis…

handen die ooit mijn leven omspanden zwaaien mij nu uit nog even en ik ben weer thuis…

thuis…

eigen Benen leerde staan Nu ben je weer thuis - Dat het je Goed mag gaan!…

heb de hemel bestormd op weg naar succes met het mes in mijn rug helse poorten geopend me gebrand aan het laaiende vuur en moest terug terug naar het hek met de puntige staken en de krakende deur van mijn huis kuste vragende ogen schudde hun handen vond in gezin en familie weer thuis maar als de maan vol oranje opkomt slaat weer…

heb de hemel bestormd op weg naar succes met het mes in mijn rug helse poorten geopend me gebrand aan het laaiende vuur en moest terug terug naar het hek met de puntige staken en de krakende deur van mijn huis kuste vragende ogen schudde hun handen vond in gezin en familie weer thuis maar als de maan vol oranje opkomt slaat weer…

Hoe heerlijk  is het om gewoon Weer thuis te zijn Proost!…

thuis zal gaan voelen…

Het is niet erg, ik laat ze, vanavond komen ze weer thuis.…

Ik neurie mezelf in slaap met echte dromen, feeën om me heen, en een haag vol doornen De uil roept, ja ik kom, ik ga weg van het schuilen voor vreemde mensen Het witte licht draagt me door de zomervelden, klaver groeit in mijn voetstappen we zijn weer thuis in de echte wereld zoals toen het begon en het leven van gisteren lijkt…

thuis alleen nog de geur van popcorn doet me denken aan dat andere huis…

Waar mijn hart weer thuis zou willen komen, maar waar ? Waar zijn de vrienden na al die jaren? Waar is zij?? Zij die ik toen zo lief had en die ik 's avonds onhandig zoende in de zandbak.…