Netgedichten

netgedicht (nr. 54.964):

Vondst van ons

Herkennen van de nieuwe haartjes
in je huid, verlangend naar het licht
Het straalt uit jou en is altijd
onderweg om weer thuis te komen

Als woorden tranen zijn of regen
je veegt hen uit je ogen om droog
scherper verder te kunnen kijken
gelijkertijd jezelf te blijven

Dan alleen op dat moment ben jij
me liever dan al die anderen
op zoek naar wat hun ontbreekt
het wie dat wij vonden in elkaar