Alle inzendingen over weer thuis

thuis…

een goede vriend geeft presentjes een goede vriend gaat mee op vacantie een goede vriend blijkt niet zo'n goede vriend een goede vriend houdt het stilletjes een goede vriend komt weer thuis een goede vriend haalt zijn presentjes weer op een goede vriend weet dat zij nog op vacantie is een goede vriend haalt toch de spulletjes op bij haar huis…

Schelpenpaadjes kronkelen achter de duinen, de branding groet met geruststellend geruis, verderop zingen vriendelijk de bomen, alles komt terug, ik ben weer thuis.…

Als ik eventjes ben weggeweest en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel een heel groot feest, en denk ik: ik ben weer thuis! Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot, de ander 'óf het mij nu schikt', die kruipt op mijn schoot. Ze voelen altijd met mij mee, in vreugde en verdriet.…

Daarstraks was er een teer gebaar, heel even was ik weer diep in de waan van een gedachte, ver in de droom van gisteren. Maar in het donker van de dag, en in het kissen van de boter kwam ik weer thuis van al dat ver gegaan. Ik heb wat peper op het eten, wat weemoed in vandaag gedaan.…

Daarstraks was er een teer gebaar, heel even was ik weer diep in de waan van een gedachte, ver in de droom van gisteren. Maar in het donker van de dag, en in het kissen van de boter kwam ik weer thuis van al dat ver gegaan. Ik heb wat peper op het eten, wat weemoed in vandaag gedaan.…

baarde je weldra omarmen zal nu het oude nest je trage stap versnelt, je louter nog stamelen kan: moeder, ik ben weer thuis…

eigenlijk is het een heel simpel verhaal afspelend in het naoorlogse Nederland zonder al die moderne pracht en praal krijgt de nostalgie al snel de overhand De weemoed naar het verleden spat van de buis het gevoel gaat mij door merg en been door deze revue voel ik eindelijk weer thuis terwijl ik de laatste scène nog maar eens beween…

Vanmiddag kon ik zo mooi fluiten - nee mooi is niet het goede woord zelfs fluiten niet - maar ik liep buiten en wist, want voelde me gehoord Geen kind'ren die hun ruzie staakten geen prachtvrouw die verliefdig keek geen zon die alles lichter maakte en weer thuis bleek ''t dezelfde week maar toen ik floot, vanmiddag buiten, was alles beter…

Jij nam me mee die eerste keer aan houten hand invoelend de natuur versmalde jij mijn ratio naar pril gevoel en grijze lente en zij, met haar kromme bewegingen een beetje vochtig in haar trillingen bracht me weer thuis, bij het haardvuur waar haar gevoelens de bovennatuur hadden en samen in deze onvoorspelde liefde hadden wij…

Jij bent er, mijn verdriet als ik je vraag om haar te zoeken te zeggen dat het zo niet langer gaat om haar desnoods te smeken weer thuis te komen om haar te zeggen dat het missen mij te veel wordt mijn rust verdwenen is en er geen schoonheid is alleen maar stil verdriet en zeg haar dan dat ik intens gelukkig ben als zij maar…

thuis ben gekomen ik wil me niet neerleggen bij de gedachte dat zonder jou niets te verwachten is - niet meer dan een valies zonder dromen…

je moet weer terug naar je internaat. Je laat me hier alleen in dit stille huis. Maar lieverd wanneer kom je weer thuis? Je laatste kus en laatste blik. Je lieve woorden..ach maak je niet dik. Volgende week sta ik weer hier. Jij bent toch mijn knuffeldier? De trein vertrekt en ik kus je gedag. tot maandag.…

thuis…

maar toch, je bent weer en voor altijd thuis.…

De jaren tellen: een zomer in Een tuin, eendjes in het park, Hondjes om mee te spelen; Hij is weer thuis geweest, heeft De wijzers van de klok gespeld, Vluchtig woorden gekust. De vrijheid; om terug te zwaaien, Het korenveld te zien bloeien, Het water zien stromen, als een Beek, als een beek.…

thuis vraagt heel zachtjes Biertje....schat Ze mist hem warmt zich aan het voetbal…

thuis…

thuis, hoezee!…

Het was weer eens bloedheet geweest; het strand lag vol met mensen. Op straat liep zelfs geen mierenbeest: het zou die hete zon verwensen. Na een paar uurtjes zon en strand kwam ik gebruind weer thuis zette wat rommel aan de kant en leven werd weer lekker pluis.…

ik ook weer thuis te komen in eigen land, met eigen naam.…

En dan is hij weer thuis. De rest van zijn leven niet durven kiezen enkel doorspekt met leegte die tot degeneratie leidt zit hij voor de tv het bestaan verspild een muis in de val daar...waar de kaas was uitverkocht en hij niet leven mocht.…

Straks als de wind slaapt golven rusteloos zwijgen gesluierde mistvlagen zweven over de zee kun je ze horen praten meestal over vroeger toen ze nog liepen op het droge zand in plaats van over water als je samen verder loopt ben je plots weer thuis als kind in je ouderlijk huis waar alles door elkaar gebeurt uit heden en verleden…

En is ze weer thuis in Enschede, dan droomt ze verder van de zee. De torenflat geeft wel de deining, haar schip ligt veilig aan de ree. Haar man deint wel gezellig mee.…

ze komen weer een weekendje logeren en wat onwennig staan ze op z’n stoep met kinderfietsen, een timide groep hun moeder draagt een tas met schone kleren geen boeman zijn, een woning vol met troep wat maakt het uit, dat moet hij tolereren ze laten zich haast schaamteloos fêteren en leven op patat, kroket en snoep ze zijn weer thuis, verdwenen…

Eén karretje keert behouden weer; Het ànder heeft er geen voerman meer; ­- Waar mag hij zijn gebleven? 'k Wed -­ dat je 'em op de zandweg vindt, Of moog'lijk wel daarnéven... Hij komt niet weer thuis, die vrind!…

Je lijkt nu wel heel sterk, om zes uur naar je werk En ‘s avond laat weer thuis niet eens meer voor de buis Eten en meteen naar bed, de wekker weer gezet. De andere dag weer vroeg op wanneer zeg je nu eens stop! Dit kan toch niet lang duren met al die overuren.…

Dus stap ik uit te Y en kom te voet weer thuis bij de werkelijke liefste die ik vrij, die bijna winter is en ondanks alle weemoed sneeuw zal worden.…

De dag gaat haast niet meer open, de uren zijn lang en de mensen haastig op weg om vlug weer thuis te zijn, de warmte in, het licht tegemoet. Toch blijft er iets van verlangen. Iets wat niet te benoemen is. Rorate gaan we weer zingen en groene takken in huis halen om tot een krans te vlechten.…

Mannen die over boord zijn geslagen, vrouwen die zich afvragen, komen ze veilig weer thuis? De vuurtoren brand,en wijst hen de weg, naar een veilige haven,naar huis.…