Netgedichten

netgedicht (nr. 80.103):

Thuiskomen op Schiermonnikoog

Ik proef het zout weer op de lippen,
de heldere lucht die mij omarmt,
het strand herkent de afdruk van mijn voeten,
de zon, die strelend mij verwarmt.

Schelpen voelen aan als vroeger,
hogerop het hete zand dat stuift,
de vloedlijn nog op dezelfde plaats,
het helmgras dat geestdriftig wuift.

Schelpenpaadjes kronkelen achter de duinen,
de branding groet met geruststellend geruis,
verderop zingen vriendelijk de bomen,
alles komt terug, ik ben weer thuis.