Alle inzendingen over weggenomen

zal het zichzelf ontruimen, zal het tot inkeer komen, alle kwaad en haat weggenomen? misschien een glazen bol, bij de minste blik, op hol? zal het dan nog zo zijn, als ik loop over de velden, nadenkend over de verhalen die ze mij vertelde, zal het dan nog steeds zijn? zal het dan nog mijn wereld zijn?…

Mijn zakken zitten leeg beroofd van alle werken waarvoor jij vangsten ving maar de verdienste zweeg van daden en vol roem de handen weggenomen waarin het werk wel lag dat geen beloning kreeg.…

huilend en huilend in een droom waarin ik mijzelf voortsleepte over verkoolde akkers het geluid was weggenomen rondom vlaggenmasten uit respect voor stoffelijke resten ik struikelde en struikelde tussen sterke armen onderdoor het dragen van de kisten huilde en zwaaide in een droom langs de snelweg waarin ik mijzelf voortsleepte achter…

die Grand Prix in Zandvoort moet er komen of het nou rechtvaardig is of niet het stikstofprobleem wordt tijdelijk weggenomen en dat PFAS gif, nou, er is toch niemand die dat ziet maar de boer wordt hem zijn beesten afgenomen en de bouw ligt stil, terwijl niemand daar om vroeg de snelheid mag niet meer boven de honderd komen maar op Zandvoort…

Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd de stoet voorbij is, de schuifelende voeten nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten en telkens weer zal ik je tegenkomen we zeggen al veel te gauw: het is voorbij hij heeft alleen je lichaam weggenomen niet wie je was en ook niet wat je zei ik zal nog altijd…

Wanneer je dan zult heengaan, laat mij dan toe degene te zijn die je lieve ogen heeft toegedaan en heeft weggenomen al je pijn. Als je dan bent heengegaan, en ik weer alleen zal zijn, zal de tijd stil blijven staan en zul je voor immer in mijn hart zijn.…

een gescheurd blaadje van een roos, duizend mensen ooit gekend, nu enkel nog een fotodoos duizend mensen omgekomen, ik mag dan nog in leven zijn, de zin ervan is weggenomen duizenden onschuldig dood, duizenden vermoord, toch ben ik het die de pijn verwoord waar kan een oorlog goed voor zijn, waar kan dat toe dienen, al die mensen…

En telkens weer zal ik je tegenkomen, we zeggen veel te gauw, het is voorbij, Hij heeft alleen je lichaam weggenomen, niet wie je was, en ook niet wat je zei. Ik zal nog altijd grapjes met je maken, we zullen samen door het stille landschap gaan, nu je mijn handen niet meer aan kunt raken, raak je mijn hart nog duidelijker aan.…

ik heb je eerst ontkleed de laatste sluiers weggenomen je naaktheid was niet bloot je droeg onschuldig roze- rood ik zocht je ziel verwoord in ronde lijnen ik voelde kwetsbaarheid in zachte strelingen verdwijnen mijn handen raakten je met diep en warm verlangen je lippen openden maar stilte kon je woorden vangen we bewogen op muziek…

Als 't rouwrumour rondom jou is verstomd de stoet voorbij is van de schuifelende voeten dan voelen wij dat er een diepe stilte komt en in die stilte zullen wij jou dan opnieuw ontmoeten of in gedachten tegenkomen Het is alleen het lichaam dat is weggenomen niet wie je was en ook niet wat je zei We zullen altijd nog in stilte met je praten…

En als ik 's avonds naar de sterren kijk en dat ene sterretje zie stralen dan zou ik willen dat er een ladder lang genoeg zou zijn zodat ik het even naar benee kon halen Want in dat sterretje hier ver vandaan zie ik telkens toch ons kindje weer dat van ons weggenomen werd nog voor het was geboren en steeds doet het een beetje zeer Maar…

In volle schoonheid weggenomen, Van de plek die was gereserveerd, Voor de liefste in pa en ma’s dromen, Hun kind, dat nu hun hart verteert. Weggerukt uit hun midden, Nu gezeten aan Zijn rechterhand, Kunnen zij slechts bidden, Voor hun dierbaar aanverwant. Moet ‘t lot het nu ontgelden?…

Tropenjaren als fabrikanten-vrouw toen de "paraplu" werd weggenomen gingen we failliet, je krijgt een douw weg waren alle mooie dromen.…

Wie heeft vertrouwen weggenomen ging met dromen er vandoor ontnam jou kans tot rust te komen zodat je je geloof verloor? Wie heeft deuren dichtgeslagen sneed elke vluchtweg af hoorde jou niet vragen was voor zien te laf? Wie was te klein voor jouw problemen kan toch de wereld ook niet aan....…

je willen bereiken een hopeloze schreeuw in een kille nacht Tranen van een kind continu in aantocht vreselijke pijn laat zich meedogenloos lezen terwijl het altijd tegen de pijn vocht wordt het nu door het leven afgewezen Absoluut het ergste wat je kan overkomen een ziel verlaat een heel klein lichaam hulpeloos door het noodlot weggenomen…

bidt om kracht zij houdt een baby op de schoot die stil tussen haar borsten rust teder heeft ze z’n wangen gekust toen hij vermoeid zijn ogen sloot terwijl de tranen bitter stromen legt zij hem in zijn wiegje neer want haar kleine schat is moe ze dekt hem warm en zorgzaam toe voordat ze knielt en snikt: och Heer waarom heeft U hem weggenomen…

Het leven heeft illusies weggenomen Aan het eind rest van dat al alleen Nog samen lopen waar het ooit begon.…

meer was bij mij En nam je op zijn eeuwig lange reis mee Het besef, voor weken al in mijn hoofd Drong niet door tot in mijn ziel Ik kon niet, het niet geloven Dit verhaal van haar aanstaande dood En nu, nu ik het net weet Vult wanhoop mijn hart En schreeuw ik in stilte Herinneringen die ik nooit meer vergeet Mijn zicht wordt langzaam weggenomen…

druppelgewijs herken ik mij op ziel en zin bij alles wat jij zegt/schrijft denkt en doet meer dan jij denkt ik bijt het houtgravure uit jouw woorden als gravity parels op mijn huid niemand die het merkt maar spiegeldiep wordt mijn twijfelkruid weggenomen kalm en rustig jouw kunst ontvouwt mijn weten ik beweeg me, leef me voort…

Je kent pas echt verdriet Wanneer wat je al zolang kent Waar je mee ingevlochten bent En waar je elke week naar uitziet Van je wordt weggenomen Voorbij zijn alle dromen Die warme stem Ja die van hem Je hoorde hem zo graag Zo warm en laag Weerklinkt niet langer in de ether Je wist gewoon niet beter Maar het is nu voorbij Voor jou en mij…

anders maakt splits wit maar in de tinten die je wilt, van ultra-violet tot infra-rood, er is genoeg de zon schijnt nog geen dood voel je God, vergeef het licht in dagen van genade nee, geen sluiers willekeur het uur moet zijn te raden weet dat alle licht verdwijnt en dat alleen jouw kleur verschijnt het toeval heeft niets van je weggenomen…

Een baas krijgt iemand zomaar niet ontslagen Dat is met onze wetgeving in strijd Die burgerrechtelijke rottigheid Behoort tot onze postmoderne plagen Zo word je door het leven flink genaaid Als je de klok niet meer krijgt teruggedraaid…

Er is veel gegeven maar ook veel weggenomen. Je hart is meerdere keren verscheurd en vertrapt. Je bent bang dat het nooit meer zal helen. Als je lacht, huil je stiekem nog van binnen. Je hebt geen idee hoe je aan die nieuwe start moet beginnen. Ik zal je proberen te helpen.…

'k Voel de wind door m'n haren kilte heeft mijn adem weggenomen wie zal mij voor verder leed bewaren zodat mijn hart tot rust zal komen? Langzaam ebt de waanzin weg het schreeuwen wordt gesmoord ik weet dat ergens daarboven mijn schreeuw om hulp wordt gehoord.…

maar je eigen pijn en verdriet voel je het meest zegt ze verdriet en pijn horen bij de mensheid zegt de stem er zijn zoveel mensen die elkaar pijn doen zegt ze ze kwetsen elkaar vermoorden elkaar met wapens met woorden dat zal altijd zo blijven zegt de stem maar ooit zal de tijd komen dat verdriet en pijn worden weggenomen…

Maar in de roes en enkle stille dromen Werd al zijn wrevel van hem weggenomen En schreeuwde hij beschaamd als kind om God!…

Steeds vaker zien we langs ons wegennet (vaak in een bocht met akelige bomen) de plaats waar iemand wreed werd weggenomen: waxinelichtjes bij een nat portret... Al eeuwen is er niemand meer herrezen dus zo'n gedenkplek is dan je van het!…

over mijn lippen Momenten van stilte Zoekend naar rust en balanceer Tussen jouw handen In deze koude gure plek Voorzichtig kom ik dichterbij Magische krachten drijven me verder weg van een oogpunt, zie de kracht alleen maar groeien Een onuitputtelijke levensbron Begint zijn weg door te slaan Naar een plek waar angst en pijn Worden weggenomen…

eigen pijn en verdriet voel je het meest zegt ze verdriet en pijn horen bij de mensheid zegt de stem er zijn zoveel mensen die elkaar pijn doen zegt ze ze kwetsen elkaar vermoorden elkaar met wapens met woorden dat zal altijd zo blijven zegt de stem maar ooit zal de tijd komen dat al het verdriet en alle pijn worden weggenomen…

de zweetdoek, het opgerolde linnen werd haar Heer dan weggenomen? wie kon er zomaar binnendringen? en ze zag opeens de tuinman komen ‘Maria!’ De klank van Zijn stem was Hij dan waarlijk opgestaan?…