Alle inzendingen over wegwijzer

De wegwijzer? Als je vanbinnen verbrandt. Waar blijft de morgen? Als de tijd niet verder gaat. Waarom blijft ze verborgen? Of net altijd te laat. Ziet ze ons niet zwoegen? Of verdrietig in ons bed. Of wil de morgen er gewoon niet voor zorgen, dat je er even niet op let? Waar blijft ze?…

Tot de vuurtoren met inscripties weer verrijst malende wegwijzer naar de draaikolk van fortuin naar de tegenovergestelde richting wijst van de waarheden in vonken vloeibaar licht.…

Rondom het vertrouwde Slot Bommelstein staan paddenstoelen langs vele wegen, spreken een taal, die plechtig gezwegen, wegwijzer naar nieuw beleven wil zijn. Het Donkere Bomen bos heeft een festijn van geurige zwammen, aaneengeregen tot kringen met tovermacht; allerwegen scheppen boleten vaag vragend bewustzijn.…

mooie dag in blauw en bruin telkens een weinig later en zacht opgewreven om jouw droom waar te maken slaap je dan in mij of schrijf je met een meeuwenveer dat het duister een wereld nalaat, verder dan tekens van leven, verborgen achter de onmogelijkheid over alle oceanen heen, het heelal waarin tijd van spiegelbeeld wisselt als wegwijzer…

Waar je overheen loopt Tijdens je sterven En dan je vleugels spreidt Net als een vogel En vliegt dan naar de zon, Waar de wolken op je wachten… Of bestaat er een wegwijzer? ‘Hemel’, ‘Hel’? Zijn we misschien net als blaadjes? Vallen van de boom Verteren En komen nooit meer terug...…

Ontelbaar maal toeval, gestapeld wegwijzer naar meer, verder, altijd dezelfde afval van stenen en verzen. Wie de weg volgt, over puin klimt groeit met de berg bij elke stap. Wie afdaalt van de kraterrand zeult met gemis aan binnenkant. Kom waar wind stil ligt: ik laat mijn stenen waaien. ------------------- uit: 'Thule', 1991.…

je legt het afscheid opgerold in handen om ’t niet te groot te maken onder ogen scherpe kantjes ingepakt – zo gaat het best alle wegwijzers in dezelfde richting maar jij kiest als altijd voor je eigen weg de rollen wegen zwaar maar ongeopend het voelt of je nog heel even blijven zult al weet ik wel beter, je ziel vertrok allang de strikken…

De weg hield plotseling op Sporen zijn nog steeds te zien Maar ze stoppen bij de afgrond Daar waar het hart argeloos Plotseling in een dwangbuis stond De wegwijzers staan nog steeds overeind Maar ze geven niet meer de juiste richting aan Deze weg is niet meer bruikbaar Sinds de zoete liefde argeloos Uit werd gezet door jouw schakelaar…

waren ongebaand mijn zoektocht ging voort ingevingen bleven uit in het duister zocht ik houvast aan alles in mijn omgeving waren het de mensen om mij heen zocht ik troost bij mijn hond kreeg ik levenslang, een leerproces of een korte berisping met gevolgen nam ik zelf wel deel aan dit proces was ik overgeleverd aan willekeur een wegwijzer…

tussen lange geraspluimen waarin geritsel klonk vertelde over aanvaarden wat was en zou komen een smal pad door fruitbomen onder warmend zonlicht mag ik betreden bij dalende duisternis duiden sterren de richting aan terwijl stemmen van Hemelingen zingen de tegenslagen die jou na toekomstwensen hard overvielen waren wegwijzers…

Engelen reizen met ons mee, wegwijzers van de geest; ze fluisteren ons hun zachtheid en hun dromen in. Wie als een engel de ogen van de ander leest, is slechts op liefde uit, nooit op zelfzucht of gewin. Tot slot bereiken wij 't allerlaatste station. De treim remt af, alle sporen komen hier samen.…

De hemelen glimlachten toen altijddurend als de glimlach van de Mona Lisa; onder de wegwijzers en hun gerechtige arm blonk de spiegeling van lantarens in de poel met boomstammen, en altijd was ’t de bloeitijd van de distels, lasteraars leven hier niet, sprak het hooiland; later staken ze de weg neer; zoete moederkoek van de daken, polsstokken…

jij dacht te laten vieren, zijn jouw hand allang ontglipt zo verdwijn jij meer en meer in de grijze mist die jou omhult hoe stevig ik ook jouw hand in de mijne houd, voel ik hoe jij opgaat in een wereld die niet de mijne is ook al wil jij overal opheldering over kan ik je daar niet begeleiden, omdat de kleuren mij vreemd zijn evenals de wegwijzers…

trek ik je op het land Sterf niet met me mee Je bent er nog, dus leef Leef vanuit je ziel, vanuit je hart Je ziel kent de weg al Je hart hoeft alleen te volgen Zet die gedachtenradio maar uit Het hoeft niet allemaal te kloppen Zolang je hart maar klopt Luister naar het ritme van je hart Het is het ritme van je leven Volg de wegwijzers…

ik ben vergeten stil te zijn toen heel dit land haar eigen verleden verzweeg nu dalen mijn gedachten neer aan de voet van onderdrukking wat is er nu veranderd, in Groningen zijn de kraters de flaters van hen die nimmer zullen zwijgen, gescheurde stenen zijn als wegwijzers genummerd naar het kansspel met slechts verliezers zelfs heerst…

wereldreizen wekt allerhande schilders en beeldhouwers laat zich kunstzinnig openbaren als een reusachtig kruis keurig getimmerd dat fier en overwinnend naar de hemel wijst dringt in denkende oren en zenuwen van schrijvers en scheppers der toonkunst om in moedig woord en stemmingsvolle wijs kracht en glans aan het geloof te geven Jezus' wegwijzer…

Haar uiterlijk was glad en strak, volmaakt Haar huid glom als een gele boterbloem Haar nagels had men vlak gepolitoerd Gebrandmerkt in een sleuf op maat gemaakt Haar achterste egaal als een zamboni Van afgemeten stukken dennehout Geen reuzen uit het tropisch regenwoud Maar ceder, eiken, essen en mahonie Hoe kon ik echt van prullen onderscheiden…

achterlichten Heuvel op heuvel af, als een voortgetrokken ketting Aaneengeregen rode lampjes in samenklank met gehaaste 165 kilometer per uur Hier heel normaal en bekeurd word je niet Er is immers geen snelheidslimiet Razen op de linkerbaan is in Duitsland niet duur Dat past immers niet bij de Duitse hoogconjunctuur Windmolens, wolken, viaducten, wegwijzers…

gepaard met opzwevende muziek Een pakje sigaretten, blikjes energy-drink De kilometers gaan moeiteloos voorbij Terwijl ik smeulend in verlangen zink In volle vaart op de linker rijstrook Adrenaline stuurt mijn oplettendheid Nog een paar honderd kilometer Dan ben ik bij mijn Oostenrijkse meid Duizend meter tot de grensovergang Zie ik op een wegwijzer…