Alle inzendingen over werkelijkheid

Doen wat werkelijk nodig is. Meestal is dat laten. Van onszelf houden. Van elkaar.…

Wanneer men werkelijk bitterzoet weet, hoezeer mijn ziel zo moedig stand houdt.…

Die enge poema op de Veluwe dat bleek uiteindelijk een grote kat. Het beest, dat iedereen heeft beet gehad, werkt dus niet langer op m’n zenuwen. Ook het kabinetsbeleid zal later blijken af te lopen met een kater.…

De killer drones, en software overal Ook steeds meer robots die ons werk gaan doen De facebookgrenzen van privaat fatsoen Leidt al die hoogmoed naar de zondeval? De mens is technologisch competent Maar wordt steeds matiger intelligent…

Zoek naar wie ik werkelijk ben geef me tijd om te laten zien wie ik werkelijk ben en je zult zien dat dat meer dan de moeite is!…

Tentakels scheuren zich een weg doorheen mijn lichaam, schurend, gillend, bang voor herkenning Herkenning doodt het monster en alle kleuren van gevoel worden minder pijnlijk na een tijd door erkenning van verdriet en van de echte werkelijkheid.…

blijf zo lang mogelijk dicht bij me zodat ik eindeloos jouw strelingen kan ervaren, ondergaan en steeds meer beseffen dat je echt bent en voelen dat geluk ook werkelijk geluk betekent…

zoals klanken van liefde met geur van hartstocht, vloeien ineen fantasie en werkelijkheid, wanneer jouw warmte teer en kostbaar is in mijn hand. grenzen vervagen zoals de ruimte om ons, enkel blijft als ogen harten ontmoeten: het versmelten tot één gedachte één gevoel één adem.…

Dan is het zover de laatste fase balans op nul gesteld handen vullen zich met werkelijkheid met zaden dode takken aaibaar wild de adem zoekt verlenging maar niemand kent de maat ik plant bomen die als ze groot zijn zaden strooien die tot bomen ontkiemen die als ze groot zijn zaden dragen voor de toekomst…

Ineens zie ik haar een tot werkelijkheid gekomen droom. In een wereld verstild tot gedachten staar ik daar. Jaloers, op de wind die je zongeblonde lokken streelt. Jaloers, op het zand dat je natte blote voeten kust. Jaloers, op de zon die een stralende glimlach ontlokt.…

op jouw huid Als de dauw op een blad Glinsterend, fonkelend, Zoals de zon in het water weerkaatst Als de onschuldige vreugde Uit jouw hart gonst, De geur van jouw lichaam, Zoals een bloem –juist geplukt- Zich verspreidt, Dan is het tijd om niet Te ontwaken Uit de droom Waar je zo naar verlangde Die eventjes werkelijkheid…

Maar als je werkelijk goed wilt leven moet je zelf door het vuur. Want goed beschouwd ben je als mens toch altijd weer alleen Wat of je ook hebt opgebouwd om jezelf kun je nooit heen.…

Ik kan je maar niet vinden Jij die mij zal gaan beminnen En werkelijk volmaakt zal zijn Ik wil je nog altijd winnen Waar ben je toch verdwenen Vrouw van passie, lief luchtledig Hoe langer niet, hoe meer te wenen Met verlangen, recht evenredig En ik mis je meer dan ooit Meer dan ik ooit zeggen kan Jij bent de vrouw van al mijn dromen Jij…

brengt helderheid bij regen zon maan in hunne schijn immer tere tederheid je ziet de wereld opgeklaard je ervaart de wankelheid als wereldkaart: de wereld weegt beweegt en wankelt zo edelachtig zie je eigenlijk zelden nooit hoe weerloos wankel de wereld waarlijk werkelijk wel niet is…

M’n lieve kind, het leven glipt je door de vingers De werkelijkheid verandert in een waanidee M’n arme kind, verstrikt in een web vol achterdocht en leugens op een rij ‘K zie soms het verdriet in je ogen maar zie je ook dat van mij?…

Ken je hem werkelijk zo goed? Vertrouw jij er op dat hij je niks doet?…

De V.V.D. is weer eens negatief in beeld Er wordt weer over leiderschap druk gekrakeeld Is het nu Jozias,Gerrit,Rita of Henk Kamp Het zetelaantal wordt toch zo een ramp Wanneer er nu niet snel uit een mond wordt gesproken Wordt heel de V.V.D.zo langzaam afgebroken Het V.V.D. congres in Noordwijkerhout moet dit weekende kiezen wie de werkelijke…

Elke leugen die je voor waarheid nam zonder je te verdiepen zonder dat je wist wat er werkelijk was je bent een verloren ziel in een hel van feiten die je niet meer kan doorzien, je hebt verloren verloren van jezelf en van je eigen geloof.…

Slapen, ik wil het liever overslaan, in mijn slaap komen de dromen, voor de één hun toeverlaat, voor mij werkelijkheid die me nog staat te overkomen. Dromen, toekomstvisies in de nacht, vaak over pijn en verdriet, ik wil het allemaal niet van te voren weten, ook niet het geluk in het verschiet.…

Ik weet het niet meer Mijn gedachten ben ik kwijt Totaal vervreemd van de werkelijkheid…

Daar zie ik je zitten Verlaten en alleen Of is het schijn Zit je niet alleen te zijn Maar ben je even in jezelf gekropen Weg uit je dagelijks bestaan Op zoek naar wie je bent De weg die je werkelijk wilt gaan De zon op je gericht Het water aan je voeten De wind om je heen Eén ding is zeker Je bent nooit alleen…

. ------------------------------- uit: 'Broze werkelijkheid', 2003…

soep uit een literblik in een ogenblik klaar dat is werkelijk waar ogenblikkelijk soep de ogen in de soep drijven er zichtbaar op oogopslag is helder doch wel oppervlakkig werp een blik op de soep ga er niet mee werpen een helder ogenblik? pak een blikopener een blik heldere soep ogen als blikvanger…

In je dromen kan je wat je in werkelijkheid niet kunt. Toveren, zweven of iets geven wat je een ander gunt. Dat kleine mooie ding op aarde zijn je dromen. Je maakt een verhaaltje dat je zou willen dat gaat komen. In je dromen heb je het altijd fijn. Nou ja, de nachtmerries maken je bang en doen pijn.…

mijn spiegel is aangetast door de jaren waar ik nu in kijk is verworden tot doorzichtig glas, aan een loep gelijk, doch zonder dat hij de afstand naar mijzelf kan verklaren een schild dat niet meer weerkaatst en het innerlijke naar uiterlijkheden verplaatst door een filter die steeds grotere gaten vertoont opdat de werkelijkheid…

toen ik eeuwen later in zijn voetsporen de weg omhoog vond heb ik een stukje van de top meegenomen als versteend bewijs daarna besefte ik pas werkelijk dat hij mij ooit was voorgegaan Lejo van Kuijeren…

Ik doe echt alles wat in mijn nacht ligt om van jou een bloem te maken maar ik mag je nooit plukken het blijft voorlopig bij de stukken van de flora in mijn doodsdrift ik doe werkelijk alles wat in mijn nacht ligt om jou als een bloem te laten geuren maar ik mag niet aan je ruiken ik verberg mij achter de duisterstruiken tussen de duinen…

Geluk, ach geluk, met of zonder maat, de schijn is zuur, en als ik het begrijp, is het in een duur moment voorbij, een vuur wat alle tijd verslind, een eruptie mijn werkelijkheid, de diepe palm van de vergankelijkheid.…

de stem van haar verlangen drukt zich uit in woorden door een bloei- tijd maar wel met voorzichtigheid ontwaakt er in haar een poëtisch intermezzo dit leidt tot mystieke dromerijen met blozende wangen wat werkelijk in haar leeft dit kristalliseert haar gevoelens in al de dingen die zij nog niet is tot geheimste weemoed door de taal…

een zachte glimlach kleurt herfstdromen ze werden werkelijkheid niemand maar dan ook niemand kan dit geluk van me afnemen fluistert ze met blije stem in de wind die haar maatje, haar schaduw en o zo vaak haar troost is een mens is niet perfect dat mag je ook niet willen zijn maar zegt ze zachtjes ik ben een goudvinkje met zoveel liefde…