Alle inzendingen over wij keken onder een

Nu staan de bomen nog bladloos met hun arme armen in de winterlucht. Diep van binnen hopen ze met mij mee op veel groen en de lentezon. Nog enkele weken en de wintertijd is voorbij. We beginnen weer met een schone lei. De vogels kijken al uit voor hun habitat. Verkennen in huisjes het kleine gat. Zouden ze daar een nestje bouwen. Ik zie…

We keken naar de film, er vlijde zich zoveel herkenning tussenbeide dat ademloosheid zich ontspon alsof een eerste liefde aanving. Ik begon je aan te raken, te verleiden tot zachte weerstand. Van terzijde keek ik naar je smalle mond waaruit ik één voor één verstond, wat wij wel wisten, maar niet zeiden: stille geheimtaal, diepste grond.…

schrik en pijn een val zou vol fracturen zijn er waren geen handen wel de open palmen om hulp zonder persoonlijke signatuur er was geen kiezen alleen hulp bieden in dit tijdloze moment was ik mezelf even kwijt in een greep zonder houden van waarvan de warmte was gefaket in een spiegel waar kilte sneller steeg toen ik beter keek…

Ogen keken en zagen dat wat ze zélf nooit echt hebben willen zien, maar nu toch koesterend tot zich namen. Een meisje, dat vecht, dat zoekt, verlangt naar acceptatie. Voorzichtig heb ik dat in haar handen gelegd. Hé jij, Jij hebt het recht, om van binnen naar buiten te halen. Te laten zien wat er allemaal speelt.…

Een kok, die 'koekenpannen' zeggen wilde, versprak zich, daar hij 'koenenpakken' zei. Toen hij 'Ik meende "poenenkakken" ' zei, besefte hij, dat hij z'n tijd verspilde. Hij zei: ' 't Is mond, dat ik m'n beter houd, daar spreken zwijgen is en zilver goud.'…

nu nog kom ik er langs de ramen, zo vaak gezeemd een mens op de bank ze keek naar buiten ik kijk er weer van op tweede etage ze keek naar buiten maar kwam daar niet graag nu nog kom ik er langs maar de straat is leeg…

ik zat drie bomen van je weg hoorde wel je lach niet de woorden die nu een ander toebehoorden de wind bracht me je ogen ze keken opgetogen maar van me weg drie bomen lang heb ik mijn wortels blootgelegd…

schreef tegenregels was links de aarde draaide rechts jou van me weg ik vertraagde zo je gang heel even we mengden passie verzengden in elkaar jij de hitte ik de as verkoelend sloeg je neer in zelfbewuste druppels ik vond mezelf niet meer je keek doorzichtig aarzelde ik vlamde nog een laatste keer mijn regenboog verbaasde je…

Woest en ledig was mesokosmos van hemel naar hel mystiek geweven in een droombestaan In de hartslag van de elementen heeft alles een verhaal om zelfs marilyn weer tot leven te brengen Kerf de toekomst van gisteren in schat no.44 begraven in matunda voor de eerste vlinder op origanum majorana Geen titel kwam ik…

Wij dichters weten goed wat u behoeft Een kekke cocktail van vermaak én lering Die tappen wij en hopen op waardering Niet karig, nee het liefst fiks opgeschroefd De pointe, beste lezers, voelt u al: Schenk ons voortaan het hoogste sterrental!…

Je hemelsblauwe parels keken dwars door me heen Een kostbaar wit kraaltje smolt in mijn champagneglas Ik proefde begeerte in je vreugdedans Woordloos dreven wij in een luchtige bloemenzee…

Ik zei het snel, dan was het gedaan, jij keek me lief en lachend aan. We staarden naar elkaar en toen.. kreeg ik zomaar NOG een zoen. Die avond was zo speciaal voor mij, als ik er aan denk word ik gelijk weer blij. Sinds die tijd noem je me wel eens schat, maar verkering... hebben wij nooit gehad.…

laatst hadden wij een vos in de keuken mijn broer die schrok daar zo van de koffiekan viel uit zijn handen alles nat, niets bleef er droog maar de vos stond daar en trok zijn lip omhoog verbaasd keken wij naar zijn puntige tanden ksst zei ik, scheer je weg vals beest wat is dat voor een gekkigheid om hier vos te zijn nog vóór het ontbijt…

Ik lag in bed, keek even naar de buis Hoe boeiend zijn ze aan het debatteren Daar kunnen wij ontzettend veel van leren Die Order-Roeper van het Lagerhuis! Maar stiekem dacht ik, voor ik eind’lijk sliep Wat zijn we toch gelukkig met Arib!…

Wij wachten niet meer. Wij hebben genoeg gewacht. Al die maanden en jaren dat we er naar uit keken. Hoe we er dan samen over spraken, wanneer het kwam en hoe dat zou zijn. Maar nooit kwam het, nooit, en telkens stierven we dan een beetje. Toen na al die jaren toen kon ik het niet meer, niet meer wachten. Ik had genoeg gewacht.…

ik keek op hem neer wilde vaak meer zijn dan mijn schaduw kon hem nooit ontwijken waar ik ging of kwam hij hield mij bij de hand wij groeiden samen op van lieverlee deelden wij wel en wee pas toen ik het licht vond verdween hij langzaam naar de achtergrond toch zal hij ook groeien want het donker doet ons altijd samenvloeien…

Hij keek nog een keer naar zijn vrouw... Zijn lippen droog en ook gebarsten kwam hij van zijn kussen omhoog een opleving vlak voor zijn sterven keek hij ons aan en naar omhoog... Toen ging hij liggen zijn tijd was gekomen De engelen namen hem mee Een glimlach verscheen op zijn mond Het werd stil... en wij wisten...…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

en keken op toen het stopte er was niemand maar in onze harten klopte het feest…

de maan scheurde jij in stukjes sterren straalden in mijn ogen als ik keek naar de engel van jouw nachten lang schreven wij woorden in elkaars hart onze ogen lachten ach lief nog even alles komt goed lezen wij onze sterren als stukjes van de maan…

als kind wist ik al wat ik miste toen ik voor het eerst iemand echt in de ogen keek een moment dat ik nooit vergeet omdat wij die blik samen deelden in deze uithoek van het universum jij die mij voor het eerst iets van mezelf gaf het diepste besef dat wij deel zijn van dit geheel dit bewustzijn delen de volheid van dit gevoel…

Jan Peter keek er nauwelijks van op, toen hij weer door een Belg beledigd werd. Die reageren vaker extravert en Gerrit vond het zelfs een goeie mop. Al nemen ze ons dikwijls bij de neus, wij nemen ze niet al te serieus.…

beamen Vergeef ons ons mededogen en meepraterij Wij zijn marionetten en figuranten Slechtbetaald en zonder verantwoordelijkheden Keken toe en daardoor hebben velen geleden ons gedrag deugt dus van geen kanten.…

Wij waren altijd samen. Wij waren zoals één. We kenden elkaars namen. Maar toch ging jij heen. Je keek me nog een keer aan. Net of je zei: ik kan niet meer. Het doet me pijn om te staan. Vergeef me voor deze éne keer. Je wilde bij me blijven. Maar je ogen sloten toe. Ik wilden je nog zoveel schrijven.…

Negen maanden keken wij naar je uit. Nu ben je hier, het is een wonder. Je bent zo mooi en zacht, echt bijzonder. Kijkend naar je in je wiegje, zo klein. Zijn we Hem dankbaar dat je ons kindje mag zijn.…

Wij mensen zijn de golven niet. Wij zijn als water dat stroomt. Wij zijn bloed dat vloeit. Wij zijn de wolken niet. Wij zijn als de wind die waait. Wij zijn adem die door longen blaast. Wij zijn de kosmische straling niet. Wij zijn elektronen in neuronen, die als liefde door onze breinen razen. Wij zijn onze eigen gedachten niet.…

“Wij beëindigen de zwangerschap” en keek me afwachtend aan, Verwachte hij, dat ik In tranen zou storten In die stille gebeden, Waar ik bad voor kracht, Waar ik bad en bad en mezelf overgaf, was geen plek voor tranen, Er was hoop. En zie, Een zoon……

god zag op de laatste dag van zijn scheppingsavontuur de man naar zijn gelijkenis adam lachte keek om zich heen maar voelde zich toch moederziel alleen de schepper nam zijn rib transponeerde die tot vrouw passie liefde hartstocht volgden de evolutie trouw nog steeds zijn wij op zoek naar de enige volmaakte met wie wij een totale…

Wees niet bezorgd over je leven Of wat je zult eten en drinken En waarmee je je zult kleden Geloof dat God je dit zal geven. Let eens op de vogels om je heen Zij kennen geen zorgen over eten God geeft ze wat ze nodig hebben Zo wil Hij zorgen voor iedereen. Bekijk de bloemen op het veld Ze staan daar prachtig te bloeien Zonder zich druk…