Hartenkreten

hartenkreet (nr. 19.992):

Keus...

Wij waren altijd samen.
Wij waren zoals één.
We kenden elkaars namen.
Maar toch ging jij heen.

Je keek me nog een keer aan.
Net of je zei: ik kan niet meer.
Het doet me pijn om te staan.
Vergeef me voor deze éne keer.

Je wilde bij me blijven.
Maar je ogen sloten toe.
Ik wilden je nog zoveel schrijven.
Maar je werd zo moe.

Je ademhaling ging door.
In jouw lieve hondenneus.
Ik fluisterde in jouw oor.
Is dit nou de goeie keus?

Toen kwam het spuitje jou bevrijden.
Uit jouw vreselijke lijden.
Nog één keer keek ik naar jou.
En ik wist, dat jij van mij houdt.

Maar één ding moeten wij allebei weten.
We zullen elkaar nooit vergeten.
Ik heb nu veel verdriet.
Maar jou vergeten kan ik niet.