Alle inzendingen over witte blouse

vrijgevochten tanden bijten zich vast in de nek van de vijand het vlees smaakt nergens naar toch spat het bloed op mijn witte blouse het vuur spat uit je ogen en brandt mij geheel terziele dood aan de liefde van mijn woorden want jij hebt mij nooit gehoord…

Vanavond was er op een feest een vrouw die nu aan drie kinderen en een man leed maar die toen wij met elkaar eens dansten vanuit een witte blouse oneindig lekker geurde en alle beloften van zachtheid die zij te bieden had, in haar dicht genaderde haren en oren met zich droeg.…

blouse uit mijn kast maar wat ik draag is wat jij draagt Zo normaal als het antwoord dat je al weet op de vraag waarmee jouw kleding me uitdaagt Je staat voor me zoals ik je het liefste zie Je handen strijken plooien In de ruim zittende blouse Maar als ze naar beneden gaan trekken ze het weer glad Daar waar laatst nog rechts en links…

doolhof van dwarrels losse bladeren bruin herfst wordt winter in herinneringtuin daar kijk ik terug grasland vol bloemen groen, rood en wit teveel om te noemen 't is simpel prachtig sandalen en blouse voel weer de warmte als in een roes het mooiste is nu m'n denken aan toen vol van verwondering over ons en de zoen…

Thorbecke streelt adelheid waar ik niet mag een blouse kijkt naar haar die mij niet zag ---------------- uit: Mammoeth mijn muze (gedichten van een leraar) (1968)…

Het grijze pak, net iets te ruim de lichte blouse, geen das het dunne witte haar de bril als schild voor het gezicht kleine ogen die niet willen vinden. De gekromde vingers van zijn hand die zwart – wit wijzen, nooit vragen het lichaam dat wegbuigt de keurig gepoetste bruine schoenen alleen zijn pak is grijs.…

op het perron raken tenen van een kind mijn blouse. met zomerse armen bedekt het me met adem. ik wandel in zijn wolken naast je zo intens dat ik durf van je te houden.…

Blouse in de warme wind gevuld als bollend zeil, bezeilt de zon , haar maan tussen huid en hemel,de eclips van het bestaan ontstaat de blozing van een omhelzing, kom in de armen van het windekind wat tussen witte donzen en naar naakte wolken voert zich tot een speelse lichtval om de monden spreidt, de bron van oorsprong tot een brede…

schets verdreven zijn de laatste dunne nevels het hemd vliegt uit warme stralen stormen aan in het heetst van de strijd schuift een stoel nabij witjes wacht een blouse op de ontknoping…

De zon misschien die regenjas of wintermantel overbodig maken zal het vest de blouse in geel? Krijgen we... een ons voorspeld deel van de wende van zon?…

Een leven ,zo snel Geleefd,dat wel Afscheid tijd zat, Moeilijk is dat Tranen genoeg, Ik wou dat de dood jou oversloeg…

Er was geen stervensangst geen pijn, God heeft hem zomaar weggenomen, Zijn engelen zijn stil gekomen. Geen groet geen afscheid mocht er zijn. Nu staan wij bij zijn planken woning, Zien voor het laatst zijn lief gezicht, Waarop een glans van vreugde ligt, Omdat hij zomaar 'thuis' mocht komen.…

Scharen knippen; Topjes wippen; Geurend valt het groen. Kijk die chicks hun best doen! Heup aan heup op sportschoen, Top in zakjes doen! 't Warmer branden van de lampen ontkent het avonduur; Afzuiginstallatie, Zoemt een zacht triomflied; Een duister avontuur! Stoonde knippers, Toppenwippers, Net alweer gebeurd! Ga toch even zitten…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

hongerige ogen, graaiende handen, krijsend grut, overspannen moeders, coole pubers, chagrijnige koppen, bizarre smoelen, vrolijke types, tetterende kassa-meiden, even boodschappen doen, daar knap ik van op.…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

Woordspelingen waardoor men zich verrast voelt steeds anders bedoeld…lees en hoor Rock & Blouse Rok & Blues Rok & Blouse Rock & Blues Dezelfde klank steeds anders geschreven, door elke zin een ander gevoel geweven Doch dit geeft slechts een klein stukje prijs uit een berg van woorden die onuitputtelijk is.…

zinderend de dame in de blues vlinders vlammen bij haar binnen blauw verspringen haar zinnen mailt ze vers van uit d’r blouse?…

ik zag je in het park tussen alle nieuwe nuances van groen en tere bloesems de wandeling was bleu met de winterblues nog in de kop maar jij ontaardde blozend met een ontknoopje extra, ontgroende mij in de knop…

De vrouw die bij de sjeik zelf autorijdt En er geminirokt op straat durft lopen Met van haar blouse één piepklein knoopje open, Is daar een hoer, een ordinaire meid. Wél heeft de sjeik – vrouwvriendelijk – een troef: “Mijn harem heeft voor haar een eigen poef.”…

Mijn lief is op het oog behoorlijk zedig, de blouse tot aan het hoogste knoopje dicht, make-up vindt zij een ordinair gezicht, haar rok verhult de enkels zelfs volledig. Maar ’s avonds is ze echt niet te weerstaan. Voor mij trekt zij een doorkijkkapje aan.…

Mijn lief droeg een blouse waar ik van moest blozen het blauw viel uit mijn ogen. Strijkend langs haar dij tot aan haar roze plooien ik voel nattigheid.…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

Zo wou ik dat het altijd zou blijven Je blonde lokken los En door je blouse, even, De zachte ronding van je borst En onder je wenkbrauwbogen Omlijst door perzikhuid, zo puur Je blinkende scherpe ogen, Helderder dan azuur.…

Ik had een rode blouse aan, Met grote, zwarte das. Er was een kleine bij, die dacht, Dat ik een klaproos was! Nooit is mij de eenzaamheid zó zoet, Zo vol vertroosting geweest, Ik stond alleen in de maneschijn Na afloop van het feest. Ik had een wit japonnetje aan En stond in 't hoge gras.…

of ik nog een keer langskom, vraagt ze ’t liefst op zondag, dan bakt ze appeltaart ze veegt haar handen aan haar blouse en schaterlacht om iets dat uit het niets haar brein bespeelt ze pakt - de hand van god - en streelt de kaft dood, zegt ze, alle schrijvers zijn dood ik ga nu slapen, geef jij de kat wat eten ik slik op tijd mijn woorden…

Je zegt ik wil dik zijn of echt dun, niets daartussenin en je trekt je blouse omhoog en demonstreert. En wanneer je je been over dat van mij legt is dat zonder meer schaamteloos. En dan vraag je nog of ik me amuseer. -------------------------------------- Uit: 'Instructie voor een ober', 2004.…

er dwarrelt sneeuw op winterschone bomen naakt wacht de vroege lente onder een vernuftig sprei innig pluizig omarmt het wit het onbeschutte een gloed van liefde twinkelt koddig op vogelveertjes rondborstige klanken treffen de stilte hoop wikkelt zich om uitlopende twijgen smetteloos alles zo wonderbaar nu niets dan…

Hij speelde de zomer in mijn haar met lange pianist vingers die slank een naar een in mijn mond glijden de hete vochtige lucht van eind juli verspreidde zich op de woestijnheuvels onder mijn blouse zijn zoenen, zijn adem mijn getril, mijn gegiechel onze dans van verlangens broeierig als in een kippenhok koeien in de wei wachten om gemolken te…