Alle inzendingen over woestijn

Woestijnen worden polen, polen worden water. Stof wordt ijs. Als er genoeg stof heeft gewaaid, zal hun hart dan ook eindelijk smelten?…

Odai en Koesai zijn in een vuurgevecht -de oudste zonen van Saddam Hoessein verkrachters, moordenaars uit de woestijn- door Amerikaanse troepen omgelegd. Nu de vader nog, maar déze wrede blagen kunnen het Iraakse volk niet meer belagen.…

Het wordt pas eng wanneer de beek opdroogt zoals een korte regenbui in een woestijn van verderf.…

In de verwaterde sponde waarbuiten zij haar schoot ontsloot, is zij gegijzeld door het hart van de vorst Schraal beweegt de wind in twijfelende vlagen het koude vlees rilt, terwijl een hete woestijn zich uitstrekt in haar…

Hij draait nog weleens haar stem haalt een verdwaalde schouder op drijft een lach de woestijn in slaat de traan dood die meezong. --------------------------------------------------- uit: 'Zal ik je wijzen waar ik woon', 1967.…

Een glinsterend meer zij heeft stralend gehoopt op een oase in de woestijn dichtbij en teer haar toeverlaat blijkt enkel een fata morgana te zijn wijkt naar ver zwarte tranen huilt haar diep zuchtende ziel.…

Verhiervandaan midden in de woestijn een uitgemergelde moeder aan haar borst een kind huilend van honger en pijn Een jonge soldaat zwaar verminkt amper man eigenlijk nog kind God waarom moet dit zo zijn…

Echtheid verkleurd rituelen verscherpen afstand langzaam groter meer vergeetmenietjes roepend in woestijn monologen in cirkels groeit liefde intenser onzichtbare rouw kleurt de wereld kleiner…

tot gisteren was hij in de wereld monddood voer hij over oceanen blind doolde hij door woestijnen doof worstelde hij zich door regenwouden met brokstukken in zijn handen aan de rand van de wereld hoorde hij het laatste lied hij wachtte niet op het eind.…

Bij Ethiopië denk je al gauw aan langeafstandslopers in een lijn Aan honger, droogte, stammentwist, woestijn Aan loze arbeid in de akkerbouw Nobelprijs voor de Vrede…goed doordacht en beter nog dat Greta even wacht……

Achterhaalde woestijnen doemen op Dorst en waanideeen zijn hier genoeg Zweet verdwijnt hier als bier in de kroeg Een echte oase of rest mij de strop? Gelukkig zijn dromen vaak nog bedrog En lijkt alles te verdwijnen in mijn kielzog…

Een Ja-knikker in de woestijn Stond eenzaam en alleen De hele dag knikte hij "Ja" Niet één keer was het "Neen" 't Zou ook wat zijn om "Neen" te zeggen En je er niet bij neer te leggen Geen druppel olie uit de grond Geen oliestaat die nog bestond…

Voor jou zwem ik de oceaan over beklim ik de Mount Everest Ga ik door de diepste dalen kruip ik desnoods naar elk gewest Voor jou trotseer ik alle stormen wil ik verdwalen in de woestijn Alles wil ik doen zolang ik maar bij jou kan zijn…

giraffes met kwispelstaarten ondergrondse wolken heksen met kaboutermutsen klaroengeschal in de woestijn gordijnen op de maan kwikzilver op schilderijen stierenvechter in een zwembad hazen in een luchtballon paardenbloemen met rolschaatsen terroristen dansen tango…

De film is bekeken wat overblijft is een dorre woestijn Geen camerabeelden verhalen over de voetstappen en het droge gras op de rotsen We waren nomaden gingen van oord tot oord tot de lens de plek vergrootte die eens onze thuishaven was…

Zolang ze nog niet uitvergaderd zijn blijft elke grote stad een soort woestijn.…

Vandaag de zotskap nog en morgen weer dat assenkruis, de gang naar de woestijn waar stilte ons kan leren dat alles hier een einde kent, maar dat we mogen hopen... O God, leer ons de weg naar U en naar elkaar vertrouwvol dan te lopen.…

een dromedaris en haar jong liggen in de zon te dromen van een oase als plots het wijfje in een geeuwbui over haar schoffeltanden heen haar nostalgie de vrije loop laat en haar bult in gedachten door de woestijn over zandruggen heen op en neer gaat…

Passioneel bevlogen Jij kuste onbewogen Een kus van kille dood Lijkbleke lippen waren rood Het voelde als een dorre woestijn Als een soort afstandssein Of als zout in mijn wonden Alsof we niet meer kussen konden…

Vandaag de zotskap nog en morgen weer dat assenkruis, de gang naar de woestijn waar stilte ons kan leren dat alles hier een einde kent, maar dat we mogen hopen... O God, leer ons de weg naar U en naar elkaar vertrouwvol dan te lopen.…

De kamelendrijver Dreef zijn kamelen tot wanhoop Slappe bulten kregen ze ervan Lekke roeiboten werden het, De schepen der woestijn Wolken dreven over Foetussen dreven af En de kamelendrijver Dreef door Door en door Bij iedere temperatuur…

Het volk roept uit de woestijn en gaat zijn weg door het dorre zand. Een satanische slang siddert in Mozes hand en wordt de staf die wijst naar het beloofde land. Mozes gaat tot de berg naar het Al en brengt het woord te tafel dat eens spreken zal.…

hoeveel zandkorrels heeft een woestijn hoeveel storm schuurt de huid weten we van wijken breken we vingers huilen we ter ziele blijven we onszelf als handhaving van de laatste roos…

in niemandsland pak ik je hand in ogen op verloren stappen in het zand van de woestijn markeren slechts je laatste sporen mag ik in groen weer de oase zijn nee geen fata morgana wel je paradijsje na alle pijn…

ze ploeteren weer door als keuze is gemaakt brallend blijven woorden klinken na het debat in VEGAS een stad in de woestijn van gokken en van graaien…

als jij je toevertrouwt aan de aarde ik je blinddoek en begraaf in het zachte zand van de woestijn als dan een muur van zand je hoofd van het ongeziene lijf zal scheiden dan wachten jij en ik tot de maan haar schaduw op de aarde werpt en de kracht van de eclips je helen zal…

Een bonte stoet van praalzieken worstelt zich over smalle wegen naar het onbereikbare azuur op weg naar droomfabrieken waarin grote ketels de regen wordt gehard met glanzend glazuur Op de top slaapt tegen het okergeel het silhouet van het begeerde oord van valse rust en verboden lusten een overvloed van voedsel en veel rumoer dat de lichte…

Verzengende zon Een slang stelt zich kwetsbaar op Na een koude nacht…

amos de woestijn zal morgen bloeien als een roos ga naar buiten raap de rijm op voor de zon die smelten doet en koel je tong zodat die noemen kan de duizend soorten mos en ieder trillend haartje en de verborgen knop die op de lente wacht ----------------------------------------------- 24 december 2001 zonneleen 24…

er is een nieuwe orde in de maak jouw lach heeft al piramides in de woestijnen zachtjes geraakt geïrrigeerd door beloken ogen die de dood met warme tranen tot wederopstanding hebben bewogen waar zand weer groent tot een schitterend nieuw paradijs dat in lieflijke oases tussen eufraat en tigris gedijt nog schuurt hete wind…