Alle inzendingen over woonoord

De geur doet je hunkeren naar vakantie. Blauwe lucht erboven voorspelt een veelbelovend buitenland. De ruimte hier nabij de duinen grossiert in wolken, in duizenden beloften. Opnieuw doordringt je een geelwitte essence: Anijs, Kamille? Een tikje machtig... Duidelijk een idylle voor komende zomer met voldoende valuta op je bankpas.…

er staat een thuiskomst op de agenda daarna een evaluatie van de dag onder het gewicht van onzinbanen ‘s avonds hoeven we het huis niet te poetsen na zonsondergang is de toegang verboden ramen en deuren gesloten, de slimme thermostaat regelt het klimaat, Tesla aan de steenkoolstroom, carrière aan de competentieplanning, wintersport geboekt…

Binnen.... moet je blijven 'ga niet de weg op' Buiten wacht ons sneeuwval en spiegelgladde wegen En code-geel en rood voor erger afgegeven via radio en teevee We gaan aan koffie, aan thee erwtensoep & worst Want buiten wordt het vegen vegen we ons straatje schoon.…

Ooit was de Herenstraat in Gouda een idyllische sfeerstraat met talloze inspirerende winkels en olijke mensen, maar dat is inmiddels voorgoed verleden tijd en de nieuwbouw zorgde voor starre patronen en identieke onbenulligheden. De sociale woningbouw zorgde eveneens voor saaie uitzichten en macabere sferen. De goedkope woningen zorgen voor…

Aanstaande verandering van Amsterdams wapen. De stad spreekt. I Vraagt iemand, waarom ik drie kruisen voere in 't schild? 'k Rep niet van 't koggeschip, dat ze eertijds placht te dragen, Noch breng de charters bij, die van Persijn gewagen. De aloudheid schuilt in mist, - 't waar' moeite en tijd verspild. 'k Geef reden van die…

II Vergeefs smeekte ik het af, - beklaaglijk tijdverlies! Van Vijfde Karels komst tot Tweede Willems hulde! 't Was of mijn rijkdom nooit zo nut ene uitgaaf duldde; 't Was of een boze geest in al de ontwerpen blies! 't Bleef uit, schoon 't Voorgeslacht in d' oude Doelen smulde; 't Bleef uit, schoon 't honderdmaal gediend werd…

In de oude Peperstraat te Gouda, pal achter de Westhaven, de duurste straat van de stad, woonde ik maar een maand op kamers. Ik had er een klein houten balkon, waar ik niet op durfde zitten, laat staan staan. Schuinonder zat een wijnhandel en verder op zat een pottenbakkerij en een schimmig bordeel, waar ik de burgemeester eens heb betrapt…

De vruchten hoef je niet te plukken... Zé vallen je voor de voeten door wind uit alle richtingen Bij glas... heb je altijd scherven, stukken wind, een onbetrouwbaar sujet Wij zijn in onze sas met de 'geraapte oogst' van vruchten In en met de kleuren van herfst.…

De Karlsbrücke. Een decembermorgen. Een klok. Het is op slag van tienen. Ik voel zijn jas van gaberdine, Zijn dunne lijf daarin verborgen. Ik denk aan sinaasappelbomen. Zijn bed vannacht rook naar seringen. Hij rilt. Hoort hij de krekels zingen? We zien de zwarte Moldau stromen. Ik weet maar weinig van zijn dromen. Zal straks zo tegen vieren…

De winkeldeuren nog toe, gesloten.... de straten leeg, verlaten Alleen zon maakt het nog vrolijk had ik in de gaten Waarom op maandag 'n oud stadshart bezoeken? 'k ruik vers brood, koeken? Ik proef... de sfeer van ooit van toen aanwezig op en aan de gevels in de ruiten hun spiegelbeeld heelt de wonden van eeuwen strijd…

Het is half negen de zon verheft zich en ik aanschouw die onmetelijke architectuur van Benidorm aan de Spaanse Middelandsezee Ik ga naar de Nederlandse kerk om tien uur en zal bidden dat de aarde niet gaat beven en wij met onmetelijke architectuur ´Nenidorm´ gaan bouwen aan de Nederlandse Noordzee…

Je verwijdert je op straat van waar je niet naar kijkt. Het liefst wil je iets zien dat je zelf hebt uitgezocht of toch iets bewaren van wat je nauw- keurig omgeeft, zonder je om te draaien. Een dakrand, een wolk, wat je vanuit een ooghoek hebt gezien. Je draait je om. Het blauw zoekt de grijze hemel. Het wacht op de jurk van het meisje…

Het blad kleurt 't blad valt de zon z'n kracht verloren Alleen wind blaast van de hoogste toren: 'loslaten' De Magnolia wil al praten over: een nieuwe lente Geef haar eens ongelijk.…

Ik ben een ongenode gast zit niet aan, maar op tafel Wel houd ik m'n snavel... want er valt altijd wel wat af: Kruimels van onze welvaart.…

Aan Johan Egberink Boekelo op twee mijlen van hier waar oom Jan Tolstoj las achter de ploeg. Zijn zoon rijdt ons over zijn landerijen;daar licht groen naast de kalkovens der koeltanks het sein op dat de constellatie verraadt van de alerte apparatuur. Het kalfje slobbert uit een emmer, uit de weiden loopt op zijn gemak het vee de loopstal…

Op de leeftijd van 93 jaar is onlangs Mevrouw Van Loon overleden, die in een groot huis aan de Karnemelksloot woonde, terwijl ze in haar laatste jaren met haar elektrische rolstoel nog vele kilometers wist af te leggen. In de dierenzaak zat ooit een prachtige papegaai, waarnaar ik vaak door de ruiten heb gekeken, als een ware vorm van troost. Ik…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen! - daar nu glooiend zijn de weiên van zomer-granen, die hunne aêmende ebbe breien naar malvend Ooste' en statig dagerade-roden, dewijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leië -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijên; niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden…

Herfst en winter sluiten een verstild verbond Het late licht te weren uit de dag Het duister ruim baan te schenken Hoge bomen worden volslanke silhouetten versperren het pad dat ik ga Het zijn van natuur de ongeschreven wetten Wie mag het jonge licht ontsteken in het nieuwe jaar?…

Hij heeft de aarde bewoonbaar gemaakt Wij hebben onze woning gekocht, gehuurd Misschien met lotgenoten bij nacht en ontij, gekraakt? Onze aarde er bewoonbaarder van geworden?…

Het was 'n stalleke met wat losse stro 'n os en ezel Sjofel onderkomen van 'n echtpaar hun pasgeboren Kind Nieuwsgierig de herders,hun schapen waren 't hun dromen? Ik kan er soms niet van slapen dat dit tafereel zich bijna dagelijks blijft herhalen mijlen verderop in tentenkampen waar vluchtelingen al winters lang '…

dat ze van ons houdt is onwaarschijnlijk dat ze ons wil houden lijdt geen twijfel zo stevig trekt ze ons tegen zich aan dat gewrichten almaar harder gaan kraken en wij blijven wel koppig ontkennen dat ze met ons kan doen wat ze maar wil trachten vaak aan haar greep te ontsnappen maar langer dan een dag laat ze ons niet los op knieën dwingt…

een oude villa de naam overwoekerd door 't weer een oude villa verbouwd tot uitgeverij van het stadscentrum een oude villa opgevreten door vooruitgang onkruid overal een oude villa het gezin wordt kaartenhuis met russische thee – een oude villa en jonge kinderen vervuld van dromen…

De poort naar liefhebben staat open Het landschap van je lijf mij nog onbekend Je huid met bronnen hoogten, laagten Wie... heeft ze met oog en vingers al verkend?…

Ik laat er gras over groeien over m’n gele tapijt Ik laat m’n huis versloffen 'op hopen' stoffen In hoeken en gaten kasten, keuken en laden In kamers en hokken zelfs in bekers en mokken .......................................... Ik laat er geen gras over groeien want in de gang staat een paard en dat paard, dat werkpaard dat…

Ons land... Dit is ons land de bomen op rij aan de waterkant Niet bang... voor water voor natte voeten 't land aan gezeur De kleur grijs 't meest in ons geheugen We zullen altijd boeten voor regen, regenval 't stijgen van 't waterpeil in waterlopen, slootjes en rivieren de kieren, reten waar westenwind z'n weg…

Dromend gaan door de specerijenstraatjes. De huisjes zijn van zoete geur doorstoofd. Het wolkt uit dozen, balen, kast en laadjes Ene bedwelming om mijn zalig hoofd.…

Waar was men vrij toen alles boog? In Vlaanderen! Waar leefde 't volk ‘dat niet en boog?’ In Vlaanderen! Waar was men vrij toen alles boog? Waar leefde 't volk ‘dat niet en loog?’ In Vlaanderen, ons Vaderland. Waar leefde 't vrije kerelsdiet? Waar klonk des klauwaarts zegelied? Waar leeft…

De vinger Gods - een steile, plompe rots Staat op 't genaadloos strak azuur gericht. De ballingen op deze bruine schots Zijn ook gevangenen van zee en licht. Ontsnappingspogingen mislukken steeds, Het vasteland is duizend mijlen ver; Wel zijn drie hunner, vroeger, zeilend er Geland, maar als verdorste lijken reeds. Nooit heb ik in…

M'n ogen zoeken de molen van de vader van Rembrandt Staat ie niet daar in Leiden? aan de kant van de stadsmuur waarvan...... nog weinig rest maar zoveel meer verhaalt Hij gaat nog voor de wind de wieken nu stilgevallen Wind uit 't noordwesten blaast de krul uit m'n haar.…

Wie werkt voor een klein loon en het ouderlijk huis verlaat is in dit land een prooi als het om huisvesting gaat Urgent zonder baan gaat vóór zei de overheidsdienaar Blijf nog maar even thuis Uw wachttijd is 8 jaar! De vrije sector biedt soelaas Alleen bent u niet vrij helaas Kruip in een piepklein kot met beschimmeld woongenot…