947 resultaten.
Mirakel
gedicht
2.0 met 5 stemmen 2.000 ik behoor toe aan dit land
het heeft mij gemaakt
ik heb geen ander land
dan dit land
mateloos is mijn liefde voor het land
gecompliceerd gehard en onomwonden
ik geloof niet in wonderen maar
de vreedzame bevrijding van mijn land
was een wonder - onverhoeds en lichthoofdig blijft
het me bij die weergaloosheid blijft me bij
ik weet…
In verwarring
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 155 Verward...
zijn wij
over het weer
Stellen ons
vragen
het antwoord schuldig
Valt er sneeuw
of hier en daar
wat lichte regen?
Zal ijzel
onze reis
bederven?
Wakkert wind aan
of
gaat ie liggen?
Kunnen we
er -na 11 weken griep-
nog tegen?
Gaan onze kinderen
'dit aards paradijs'
.....van ons erven?…
In Baarn
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Het dorp waarin we wonen
is een doodgewoon dorp.
Mensen worden er gewoon geboren.
Mensen leven er zoals ze leven.
Mensen verdienen er hun brood.
Mensen worden er ziek.
Mensen gaan er dood.
De straat waarin we zijn gaan wonen
is een doodgewone straat
zoals alle andere straten.
Ons huis waarin we wonen
is een doodgewone woning.
Het huis…
Où peut-on être mieux?
poëzie
3.0 met 2 stemmen 448 De regen weent
en zijn vingers tikken,
tikken tegen de ruiten;
tik-tom, tik-tom,
de regenvingers tikken,
tikken tegen de ruiten:
waarom, waarom?
Laat mij alleen,
alleen wil ik wezen
om nimmer mij te uiten;
tik-tom, tik-tom,
de regenvingers tikken,
tikken tegen de ruiten;
waarom, waarom?
Dees woon is mij
en mij zal zij…
Maart
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 Hij roert
z'n staart
'n zonnig begin
met volle terrassen
Halverwege
een pijnlijk verrassen
wind niet in toom
en koud de stroom
uit 'het Hoge Noorden'
Vorst....
laat z'n baard
....weer staan.…
Emmeloord
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 ik heb het al gehoord mevrouw
u komt uit Emmeloord mevrouw
en is het u dan niet bekend
dat het daar nooit went mevrouw
de huizen zijn daar klein mevrouw
wat zegt u? oh, wat geeft dat nou?
dat is nu juist het probleem mevrouw
en 's winters zit je er in de kou
en wat ik zo-even ook vernam
je komt daar nergens met de tram
het is echt heel…
Thuis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 Er thuis
te zijn...
bocht nog in en om
al is 't
voor 't oog
ver te voet te gaan
Je kent het pad
het spoor
de baan, waarin
de kiezels
voelbaar en hoorbaar
door het knarsen
Maar je bent
al thuis....
als 'n goed verstaander.…
Voeling met de grootstad
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 115 De zon en rolluiken gaan op.
Winkels trekken grote ogen.
Het licht overspoelt hun goed.
Het dagelijks getij, eb en vloed,
van een grootstad in volle gloed.
Torens krijgen opnieuw voeling
met het aards paradijs van heden.
Wagenkaravanen schoorvoeten
op bedevaart naar het drukke hart
van de stad, lichtend dag en nacht.…
Sint-Amandsberg
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 Sint-Amandsberg,
eertijds bezaaid
met bloemtapijten
en bloemenserres:
de enige hoogtes.
Sint-Amandsberg,
thans vervlakt:
niet enkel heiligen
schudden er zand
uit hun schoenen.
De bloemenwijk
herinnert
maar met naam
aan het fleurige verleden.
Wie erin graaft,
stoot op
s h r e
c e v n
en stopt wegens snijwonden:…
New York, New York
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 Wolkenkrabbers hokken
samen, hoge pieten!
Zij deden het met bouwkavels,
overstegen titanic- en andere rampen,
zij prikkelen hemel en belangstelling.
Bruisend New York rapt een los ritme.
Het bloed stroomt er door de aderen
zoals treinstellen in de metro snellen.
Een mierenkolonie, wriemelend
tot vindingrijke kruisbestuiving.
Zelfs ‘s…
Nationale burendag
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 96 Buren zijn mensen die vlakbij je wonen
weet men wel wie het zijn
is dat van belang om te weten
is dat wel zo fijn
Jarenlang op een afstand
en toch zo dichtbij
het leven gaat door
voor je het weet is het voorbij
Ieder heeft zo zijn eigen leven
daar bemoei je je dan niet mee
maar het is ook weer niet de bedoeling
iets van elkaar weten stelt tevree…
Gras en meer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 92 Merkwaardig hoe
een gestroomlijnde villa
op een graf lijken kan.
Zijn bewoners waggelen
achter de grasmachine aan,
scheren het gras en meer
over 1 monotone kam
en beknotten bomen in hun groei.
Het leven strandt op de oprit;
de vlammende open haard
soest enkel in slaap.
Opstandigheid vlucht
langs de schouw omhoog.
Laat het gras en…
Dat maakt wachten niet onverdraaglijk.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 63 Mijn pen is niet van imitatiegoud
dat wil ik wel eens gezegd hebben,
er ligt een onverklaarbare hartstocht in,
ik zal je vertellen over mijn pennenvrucht.
Vooruit, doe je ogen maar even dicht
ik wil je nog wel een keer die cyclus
voorlezen, die is heel mooi, heel mooi,
een soort niet mislukte toekomstroman.
Ik weet het zeker , mijn moeder…
Palermo
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 102 Smalle stegen verdrukken
Verbrokkelende woonblokken
Wie kan hier ontstijgen
Tenzij als mozaïek tot de zon
Na over zich te laten walsen
Door vlak vluchtend verkeer?
Een rasterpatroon, tralies
Met te veel vuile was buiten
En binnen, het is gissen!…
De liefde tot het vaderland
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.368 Al ben ik maar een kind,
Toch wordt mijn Vaderland van mij op 't hoogst bemind;
Ik werd er in geboren;
Ik heb er drank en spijs;
Ik mag er onderwijs
Van wijze meesters horen.
Ik heb er ouders, vrienden in,
Die ik met al mijn hart bemin;
Ik kan er veilig wonen;
Dies zal ik dankbaar mij betonen;
En, worde ik eens een man,
Zo nuttig…
Omdat we op een even etage wonen
gedicht
4.0 met 1 stemmen 783 Omdat we op een even etage wonen
en de lift alleen de even etages aandoet
ken ik maar 24 vrouwengezichten
een paar mannengezichten
een paar kindergezichten en
babygezichten
ook twee hondengezichten
de oneven gezichten onder onze etage
ken ik niet
wel hoor ik ze 's nachts soms schreeuwen
tenslotte moet er iets aan de fantasie
worden overgelaten…
Zonderlinge dorpelingen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 109 Wij woonden ooit een wijle
tegenover klokkengalm
de torenspits benam het halve uitzicht
de ganselijke dag van acht uur af
de bronzen slagen tot de middernacht
wijl zonderlinge dorpelingen sliepen
De laatste klanken waren weggestorven
rond het middernachtelijke uur
hoorde je de verre hese roep
de muizenjacht der nachtuil was begonnen…
Rotterdam - open stad
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Gepantserde stad
Zo komt het over
Met al dat staal en glas
De ‘vernieuwende’ architectuur
We staan hoog tegenwoordig
Op de goeie lijstjes
Hollywoodsterren die ons aanprijzen
Hippe stad hoor
We gaan Amsterdam achterna
Het wordt nog eens wat
Oud Rotterdam was keiharde humor
op de man
Maar met zelfspot
Niet verfijnd
Soms grof
Maar werkend…
XXXII - een ballingsoord - 2018
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 op eindmorenen
het gevoel voor verhouding
steenkamer steenwijk
is het links of rechts
wij kijken steeds achteruit
waar de zee licht -
rond middernacht
scheen daar in de volle maan
een helm van geel haar
over de leuning
leunen de hunebedden
op zachtroze huid
overijssel's kop
daar gaat alles nog rustig
de ruimte in -…
Steeds opnieuw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 Mensen borrelen op
uit duistere dromen,
elke morgen weer,
en monden gelaten uit
in de slurpende stad,
steeds opnieuw.…
XXXVIII - rotterdams - 1921
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 89 een designlamp
werpt zijn maanlicht
op de glazen tafel
van de maaskade
gaan rotterdamse galleien
met wereldnieuws
redactie buitenland
van over de hele wereld
komt misverstand
schulden en boetes
de familie mafiosi
vreten de woorden
los van de dingen
in taai alcoholisme
verzuipt zelfbeklag
muizenissen -
de kater op de kade
weet…
Vogelvlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Met de lift
gingen we pijlsnel
naar boven
We konden
onze ogen
nauwelijks geloven
Daar lag
den Haag-met-Haagse-Toren
aan onze voeten:
Gebouwen reuze-hoog
en ook op
'Madurodam'-formaat
Ik ontdekte
de brede straat
waar ik ben geboren.…
Amsterdam 745
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 Vierhonderd jaren grachten en kanalen
Beroemd dankzij de gordel van smaragd
De binnenstad, gebouwd op houten palen,
De Beurs als centrum van de wereldmacht
Maar in de achtste eeuw verdwijnt die pracht
Als straks de zee, de Noordzee haar komt halen…
Afscheid van Missenburg
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.412 Voor Elza
Het paradijs, en zonder slang, dat was labeur
Maar heerlijk! Hoog en zwetend riep de zonnewijzer
Honderd vijftig jaar de taxus en fazanten
Tot de orde, en zacht en dwingend hing de gastvrouw
Aan het touw en liet de kleine klokken gaan
Over de paden van patrijzen en tuiniers.
Ook onkruid boog zich naar die goddeloze mis.
Ik schreef…
Aan de rand
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Aan de rand
ergens ten velde.
De torens van Gent
prikken mijn aandacht
steenvast op de stad.
Zij wenken: “Kom terug!”.
Het spel van zon en schaduw
belicht telkens weer opnieuw
haarden van herinneringen.
De stad ontplooit zich.
De torens blijven wenken.
Als vingers tikken ze mij.
Engagement en eigendom
weerhouden mij verder.
Getikt…
Eigen weg
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 141 We kiezen
onze eigen weg
recht of met bochten
We zijn
onbekend, soms
met wat we zochten
We schrikken
terug bij kruising
scherpe bochten
Dé weg
voert ons
naar schone oorden
door zon beschenen
kilte en kou
buitengesloten
Te gek
voor woorden.…
Erasmus, een hartenkreet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 174 Waar ik mij goed voel
ben ik thuis!
Desiderius Erasmus…
Verenigd gekneld
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 80 Destelbergen, verenigd, gekneld
Tussen snelweg en klavertje vier.
Auto’s razen en snellen voorbij.
Zij blijven er niet bij stil staan.
Wie wel de afrit neemt, daalt af
In Destelbergen of Heusden,
Wat maakt het uit?
Je komt er niet uit.…
Zwart-wit
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 De kleuren
trekken weg
uit dit jaargetij
Herfst
van lange duur
dit jaar
Winterwolken
staan op sneeuwen
wind jaagt over paden
Wij maken sporen
in verse sneeuw
niet vrij
van fantasie
zie ik in deze tekening:
een rad-van-avontuur.…
behouden huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 wonen in een kasteel
met voor iedere vlucht
een opgehaalde brug
alleen de kroongetuige
van het water onder de
oude brug dicht met kroos
van donkere wakken geweken
om daar lang herinneringen
vast te houden verdiepen
of in de traag schemerende
watervliezen te verliezen
thuis komen achter gesloten
muren met kleine vensters…