Alle inzendingen over zelfstandigheid

was de golven zat wilde dat ik vaste grond onder de voeten had meedrijven op de stroom ontspannen zonder denken was niet mijn droom stuwde water op worstelde en kwam boven ontkomen aan de kolk van geloven heb eindelijk mijn voet op eigen bodem neergezet standvastigheid heeft mij gered…

Voor geen koning wil ik wijken, Voor geen prins of rijke vorst, Ik wil tonen, ik wil bereiken, Ik, die vroeger nimmer dorst. Voor geen machten wil ik zwichten, Met geheven hoofd steeds voorwaarts treen, Voor geen strijden, voor geen richten, Voor niemand deinzen, neen, neen, neen! Voor niemand buigen, voor niemand beven, Voor niets, al…

Toen de jonge vogels uitgevlogen waren die op eigen vleugels wilden gaan met de wens, nu zelf een nest te bouwen en ook te beschermen, als het heftig waait. Het getuigde van veel zelfvertrouwen want de eerste storm werd goed doorstaan bomen hadden diep gebogen, maar hun bouwwerk bleef naar wens bewaard. Zo leerden wij dat zorgen slijten…

'Hier is een eigen sleutel van je cel Straks mag je zelfs een middagje naar buiten Daar groei je van, zeggen de therapeuten. Dus kom je bij de poort, druk op de bel Maar zweer dat je naar eer en naar geweten Op tijd terug bent voor het warme eten.'…

Na verloop van jaren werden we zelfstandig We moesten onze levensweg zelf bepalen Dat ging dan vaak over bergen en door dalen En we vervolgden onze reis eigenhandig. De tijd droeg ons naar de ouderdom Die gepaard ging met vallen en opstaan Met vreugde, verdriet en soms een traan De reis gaat door en keert nooit weerom.…

Deel je gave biologisch waarin jij verschilt jouw empathie de letterlijke ruimte zelfstandig autonoom loos mannenboeken doordrenkt met koude macht vervloek achteloze filosofieën der krijgskunst overstroom ons empathie verteder ons blijf vrouw.…

Ik voel hoe mijn zelfstandigheid verloren gaat en dat er nauwelijks verschil bestaat tussen mijn ogen en het licht. -------------------------------------- uit: 'Ik kijk naar de wolken', 1956.…

Een woestijn van woorden waar iedere korrel anders uitgesproken wordt ze liggen daar, hoe kan het ook anders, als los zand aan elkaar ze worden ieder de wereld ingeblazen zullen zelfstandig verder razen en maken de mooiste refreinen op allerlei dubieuze dan weer reuze festijnen.…

Ik ben een ballon aan een tros mensen met touwtjes zwaartekracht bijeengebonden in een knoop van navelstrengen: de aarde Mijn opgeblazen hoofd denkt zelfstandig te zijn, waaiend in een eigen stukje hemel (een fantastisch bestaan ..boven alle verwikkelingen ..in de knoop) zo vervuld van alle sensaties dat ik ze niet door wil prikken…

Als een dief in de nacht net zo stil en onverwacht slaat het plotseling toe maakt mij stijf, star en moe Steelt het mijn vrijheid en mijn zelfstandigheid beetje voor beetje, steeds meer steeds sneller, tot op een keer Er geen andere uitweg is dan in het duister te gaan uit dit uitzichtloos bestaan daar waar het eeuwige licht is…

Om de zelfstandigheid fors te versterken verdwenen lessen, stofvrij krijt en de docent. Het kind kreeg als didactisch instrument het studiehuis om daar alléén te werken.…

nee, nog niet ga nou nog niet we hebben nog zoveel dingen te doen, te bespreken jij staat aan het begin van jouw leven en langzaam spreid jij jouw vleugels totdat je zelfstandig vliegen kunt niet wetend dat jouw vlucht voortijdig zou worden afgebroken, nee ga nou nog niet mijn lief…

waar de kudde vredig graast zijn staf en hond niet nodig leidt gras en struik het pad dat door de herder is geduid maar als oranjekoorts de kop opsteekt dan mekkeren de schapen ze blaten feest gedragen zich ineens als een zelfstandig beest staf en herdershond zijn onvoldoende de kudde is nog nooit zo uit de bol geweest…

het is de stilte niet die het bestaan ondermijnt wel mijn onzekerheid keuzes maken is een doolhof waar ik nooit zelfstandig uit kan raken in wikken en wegen krijgt elke kant zijn voor en tegens dan keer ik in vraag stilte om goede raad krijg een antwoord dat ik niet versta zo kom ik uit waar ik gebleven ben mijn zekerheid is…

ik moet niet niet meer dromen je gewoon laten komen handen raken je lippen laten smaken in samenzijn vergeten wat we al een leven weten weg met die pijn met herfstbloemen kan ik je niet boeien onze oogst zal zelfstandig bloeien nog winteren we samen maar de lentebollen zijn geplant in hun ontluiken vraag ik jou de hand…

Zo zelfstandig als je bent Af en toe heb je me nodig Blijk ik ineens niet overbodig Ben je blij dat je me kent Op de vraag of je me nodig hebt Was het antwoord nee Wanneer de zelfstandigheid even wegebt Gaan we met elkaar door zee Ik wil wel eens vergeten Dat hulp geboden mag worden Ik ben bereid voor je te zweten Ik moet het alleen lezen…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…

Ik heb het opgeschreven, Er afstand van gedaan, Van me af geschreven, Het moet in de tijd Zelfstandig verder gaan Los van mij waarin het Met onzichtbare ketens Is verankerd - En net als de rust Gekomen is, ik me al bijna Onderdompel in de slaap Die met graagte is gekomen Is er die kleine speldenprik, Vanuit het niets, vanuit…

'Zeffe doen', zei ik en ik brandde mijn vingers ik was een grote meid, ik wilde alles wat mijn broer mocht Als ik zin heb, rijd ik naar Parijs op mijn Norton, in mijn leren jas met toegedichte emblemen de scheldgedachten van bange mensen die me mijden ongeschikt verklaren en mijn beurt overslaan 'Schaam je', zeggen ze maar ik…

Dus nu even niet denken aan dat wat was, als zware stilte wederom volstrekt nog spreekt, het felle gemis zwijgend preekt en het bestaan zelfstandig zelf doorgaan nog echt te pijnlijk is. ©12-7-2018…

lichtvaardig langer dan enige belichaming waarvan akte 'te zijn of niet te zijn' het futiele buigen het niet zijn is geen optie dan ben ik het werkwoord 'buigende' mijn voorhoofd zwellende en soms eet ik meer op dan het woord lang is maar nog eens kauwen want met perceptie vul je geen buiken tenzij je het uitvergroot als in het zelfstandig…

Het komt hard aan Om te erkennen In te zien En toe te staan Dat het nu stil wordt Je zult moeten wennen Dat je moederplicht Nu is voldaan Je kan ze nu Niet veel meer helpen Ze doen het zelf Zoals het moet Los van het nest Gaan verder leven Zelfstandig worden Op eigen voet Laat het los Al is het moeilijk Voel je je leeg En schiet…

als een vrolijke melodie raakt ze, maakt ze momenten bewust zo kan ze gerust onomwonden de waarheid plaatsen eigenwijs een weerwoord kaatsen dan weer onhandig geheel zelfstandig sorry zeggen, alleen oprecht ze leert, eert en motiveert zingend, soms dwingend ze opent je hart ze is mijn rots, mijn trots een prachtige verschijning…

Zelfstandig zijn gaat voor vertier. Dat is iemand met het streefgewicht die zijn eigen potje gaar moet koken.…

jouw smaak is stilte het bittere verzout in leegte die nu is onstaan ik zonde te dicht bij je huid verblindde met schijn, licht ging voor heel even uit brandde je trots ontnam je de kans zelfstandig te kiezen mijn aardig werd jouw minder waardig je vecht voor je vrijheid in tijd en in plaats hebt recht op de ruimte die…

Gevangen in mijn eigen lijf Iedere dag opnieuw star, stram en stijf Gevangen in mijn eigen lichaam Steeds weer een strijd om het bestaan Een gevecht om het bestaansrecht Ben niet meer mijzelf, ben ik nog echt Heeft mijn zijn nog zin dit bestaan heb ik nog recht op mijn naam Mijn naam stond voor zelfstandigheid Voor kracht, vreugd en…

Ik ben er overmorgen van bevrijd, die dondervloedse woorden als ontbijt en zal ik zelfstandig verder gaan. Vanaf dan zoek ik mijn heil in opgetogen eenzaamheid: al raak ik mezelf misschien wel kwijt zie ik toch reikhalzend uit naar nieuwe dagen. Ik denk wel niet dat ik het redden ga, maar mij zul je niet meer horen klagen.…

Ik mis je mijn kind al een tijdje volwassen druk en geboeid door het daaglijkse gaan zelfstandig goed mens met zoveel te bieden kan je het leven erg goed aan.…

nog één keer; net zolang tot het vertrouwd klinkt qua herkenning stukje beleving een voorspelbaar loopje karakteristieke eigenschappen pijlvormig, gedurfd zelfstandig naamwoord kerend tot zelfportret i.h.k.v.…

de zon glanst in mijn haar ik zie je daar, mijn thuis met veel beloften ook in jouw ogen twinkelt licht en zacht is je gezicht in het openen van geloftes jij wilde niet nooit meer een man je eigen leven bouwen totdat het toeval kwam de fundamenten zijn gelegd je hebt je eigen stek en lacht in vol vertrouwen, alleen in zelfstandig…