Alle inzendingen over zichtbare

stel ik mij vragen waarom dit huilen liefde zoekt die zichtbaar is vinden haar dromen de geborgenheid die ik omhels bij het ontwaken is er de twijfel of morgen verschijnt zoek in mijn hart naar eeuwigheid vraag aan de nacht de zekerheid wat eens gegeven nooit verdwijnt…

weggekropen in rijkdom van duister denderend over het hobbelpad maar wees wie je bent,laat nevel optrekken verschuil je niet langer in schaduwen laat passie niet langer uitverkocht zijn sluit het niet langer buiten,laat het leven laat het vallen in wenteling van pracht ademen in het ritme van hartslag tederheid voelen in schuim van kleuren in zichtbaar…

Ik genoot zichtbaar van de stilte op mijn plekje aan de waterkant heel langzaam gleed een bootje voorbij roeispanen in een kinderhand Wat verderop zag ik wat eendjes die rimpels maakten in het water 'k weet niet hoelang ik daar gezeten heb maar voor mijn gevoel was het uren later De zon had mijn bleke huid gekleurd en in het water bungelden…

echo’s weerklinken is er het zichtbaar licht zo jij, dat ik mocht erven overstralend het missen het veel te vroege sterven…

rozenblaadjes zacht vertellen me van de pracht hoe mooi de eeuwigheid zal zijn als ik met mijn ogen streel over de rijkdom van het fluweel elk blaadje zie, zo teer en fijn hoe het hartje zich openvouwt zo zichtbaar vertrouwd de regendruppel toelaat dan weet ik er is geen nergens dat er ergens een hand van liefde bestaat…

eigenlijk is het niet leuk heb geen contacten en gesprek ben eenzaam en alleen heb veel gezien en veel gehoord maar wat kan ik er nu mee doen ze was lief, slank en blond van haar stond ik verstomd zij heeft me niet gezien ik was er wel, maar zichtbaar niet wat schoot ik er mee op mijn zichtbaarheid is nu mijn doel…

geschreeuw op Het veld waar Elke zaterdagochtend Met passie het spel Om de bal wordt Gespeeld, en jongeren Zich hartstochtelijk uitleven Na een week vol stress En verveling op school Eén van hun vaders is er Vandaag niet meer bij Hij die bij het Spelletje zijn leven liet En iedereen ziet En voelt in het gemis De stilte die zichtbaar…

Met op de takken een laagje ijs Sneeuw dwarrelt of valt met vaart naar benee De ijsvogel is zichtbaar Voelt onraad en vliegt weg De sneeuw knispert Onder onze passen 't Is stil in 't wit en het blijft gestaag, zeker vallen Onze schoenen vormen een spoor Ga mee…

heb de lijnen van je gezicht getekend met potlood in zwart wit je leven geschetst de diepte van gevoelens kan ik niet bereiken littekens schaduwen hun donkere tijd jouw pijn zichtbaar op papier is voelbaar hier…

Waar het leven Van alledag Voor mens en Maatschappij Maar al te vaak Ondoorzichtig is, Onduidelijk, vaag, De mens gevangen In wetten en Systemen, daar Is de eindigheid Die iedereen wacht Overduidelijk Zichtbaar, Aanwezig van De vroege morgen Tot de late Avond, met alles Wat daartussen In leven wordt Genoemd…

Bang ben ik, Altijd maar bang, Mijn hele leven Al, vanaf het Allereerste begin, Bang om er te Zijn in de ogen Van andere mensen - Hoewel ik ook met Een angstig oog Naar mezelf kijk, Altijd is er die Angst om zichtbaar te Zijn en de onbedwingbare Drang mijzelf te verstoppen Onder de oppervlakte Van de aarde…

De armoe zichtbaar, wanneer we een kromgebogen vrouw, met een aftandse boodschappenkar, haar hand in de buiten- vuilnisbak zien stoppen, papieren zakken er ongeopend uithaalt, haar kar ermee vult.…

Een blijvend zichtbare deuk in een pakje boter slaan Lukt makkelijk als je het een half uur uit de koelkast hebt gehaald De deuk in mijn ziel had nooit zichtbaar mogen zijn Was ik toen hij geslagen werd koud of juist heel heet?…

hoor ik heb een onzichtbare buurman en een zichtbare de onzichtbare maakt geluiden lang wist ik niet waarmee die geluiden te maken hadden de zichtbare maakt geen geluiden ik zie hem werken en werken onder de lamp. ------------------------------------- uit: 'In plaats van alleen', 2003…

De krassen in mijn ziel Die mij tot stilstand Brachten, hebben Na jaren van zorgvuldig Wachten hun voor niemand Zichtbare schuilplaats Verlaten - Vannacht hebben ze Zich met mijn nagels Als ets-naalden In mijn gezicht gegrift, Zijn de verwondingen Zichtbaar geworden op de wangen Van mijn bange gezicht…

Voor Anton Missen doe ik Je nu al, Nog maar een Paar dagen ben Je bij ons vandaan, Ben je voor altijd Bij ons weggegaan, Lichaam van mij dat alleen Met gevoelens verder wil - Maar het gevoel kan Ik alleen voor de ander Zichtbaar maken met Woorden, alleen met De woorden van dit gedicht, Gevoel dat zichtbaar wordt…

Nog wat herfstbladval maar zichtbaar al de knoppen voor een nieuw begin…

wel een opgave in Ter Apel de kloosterenclave weer zichtbaar te maken omringende gracht is half verdwenen je ziet wel het klooster niet het omringende kloostergebied fundamentstenen van de verdwenen watermolen worden weer zichtbaar in de Molen Aa naast de Ruiten Aa als je weten zou waar het verdwenen poortgebouw stond het bakhuis…

ijzige tranen vloeien zachtjes van verdriet nu zijn ze zichtbaar…

Wonden die, niet zichtbaar geslagen aanvoelen, schrijnen de ziel.…

Dwarrelende sneeuw zichtbaar in het gele licht van de straatlantaarn…

als je geen muren meer ziet staan er gewoonweg doorheen loopt het je ook geen pijn meer doet en op weg naar de volgende je zonder enige zichtbare emotie het stof van je verharde lijf klopt dan is het wachten op die laatste muur die je eigen afbrokkelen zichtbaar zal maken het puin dat rest is voor de achterblijvers…

alleen, achter een gesloten val van water ons meisje lachend zichtbaar door glinsterend tranenval en kijkt langs alsof hier geen lichtbron bestaat ‘daglicht in zonnestralen, beeld ons, laat haar zien!’ jouw gesloten bestaan, maar toch zichtbaar was het aardse te zwaar?…

Ben van het zekere begin Naar het ongewisse einde Gekropen, en heb daarbij Voortdurend de grenzen opgezocht Die anderen vergeten waren Aan te geven; grenzen die Er beslist waren, Maar niet zichtbaar Voor hen die er tegen Aan moesten lopen - Begin het einde nu al Zichtbaar te naad'ren - Ben ongemerkt mijn Eigen grens voorbij…

Samen door de sneeuw mijn zwaarte hoor - en zichtbaar aanloop tot dieet…

warmte van de zon smelt sneeuw tot waterdruppels zichtbare hitte…

De lente is als een pasgeboren kind nieuw leven wordt zichtbaar zo teerbemind…

als de zon, zichtbaar bevrijd van de diepste angst straalt hij, Mandela…

is het toen langzaam gaan vallen, het doek of leerde het schrift dat het altijd al viel niet tussen ons en het dierbare land van wilgen, rivieren, rennende hazen maar in de leegten van de letters zelf het stuifsel dat het universum is dat ons dichtte, bij het scheiden dwong alleen te zeggen wat nog zichtbaar is: de straathoek die ons…

Effen, grauwe lucht hangt laag: de toren zie je half zeer scherp, half niet.…