Alle inzendingen over zieners

vragen heeft één grote terugblik een eeuw geleden was de reus der zeeschepen schitterend voltooid gereed voor zijn vertrek pracht en weelde daarbinnen riep rijke mensen voor een geweldige reis vol sprookjesgedachten de trots van de oceaan wachtte op groots beleven oogstte bewondering zonder weerga voelden wellicht begenadigde zieners…

Mijn huwelijk leek ideaal Mijn bruid bleek zwaar suïcidaal Mijn naam werd van haar zerk gewist Mijn vrienden zeiden doe het niet Ze vonden haar geëxalteerd Zo anders die Amerikaanse Mijn horoscoop; hetzelfde lied Twee zieners zeer getalenteerd Twee schrijvers, knopen, Gordiaanse…

'Magie komt van een doekoen, een mwandishi, Een paragnost, een ziener of sjamaan Maar 'n medicus die orthodox geneest Is meer met lab en apotheek begaan Schrijft een recept voor en hij injecteert En houdt zich bij z'n eed en bij z'n leest Hij prevelt niet, maar diagnosticeert,' Zei grootvader, die dokter was geweest Maar zij…

Terwijl het schouderklopjes regent en hij als ziener wordt bejegend, ziet hij zijn eigen duisternis en kijkt hij waar de uitgang is.…

Ziener met één oog tovert blinde tekst omhoog bloem van gedichten…

Voorbij de waan van de dag, dromen zieners over de toekomst. Kinderen fantaseren met hen mee. Middenin de waan van de dag, bestaat de toekomst en de horizon, boven, onder en de droom voorbij. Hier, in de rust en in de stilte. Nu, waar de aandacht woont. In jou. In mij.…

Onzekeren en gelukszoekers leggen hun toekomst in de handen van een ziener neer. Vertrouwen op de heldere verbanden tussen het zichtbare en de verborgen levenssfeer. Toekomst zoekt naar zekerheid; wordt soms langs vage wegen geleid.…

O, hobbytuin voor zieners en zeloten Waar ongeremd de waan der dag regeert Het woekerzaad van ‘goog’ en ‘loog’ floreert En managers hun hersenspinsels poten Het onkruid dat je borders infecteert Is tot verstikkingshoogte opgeschoten Nu is er wéér een nieuwe loot ontsproten Waarbij een club van florabeten zweert Ze blijven in hun wijsheid…

onderweg naar een vergeten doel de kapitein kijkt door z’n kijker om tenslotte te beslissen: moet ik de koers verleggen of toch gewoon rechtdoor hij klimt in het getouw tot halverwege de mast hier zou hij verder kunnen kijken maar zolang hij de kijker niet omdraait zal hij het doel niet dichterbij halen wie opent de ogen van de ziener…

De verbeelding sloeg op hol Ik zag spinrag met dauwdruppels Ze verbonden de sterren In een warrelig patroon Herken ik een weegschaal De scharen van de schorpioen Ze hopen zich op in een tastbare vorm Geen wonder dat men ze een naam gaf In de verbeelding kan veel Als we de zieners mogen geloven Een cirkelzaag splitst de hemel In noord…

Uw haat is niet die van mij wij zijn zieners jullie voorbij. Net als ik in de tijd.…

De meeste zieners zien pas scherp als de geschiedenis geschreven is, als ingrijpen niet meer kan, zien slechts om naar dat uur. Voor jou was dat niet genoeg, jij greep in, veranderde de loop der dingen, stak die Reichstag in de fik, voorzag het gewetenloze nazivuur.…

verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar een springtij is niet te stoppen en vertakt de aarde zich in des zieners…

deelde hebzucht de grond in tweeën, Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, het diepste zwijgen wordt eenzijdig afgewogen de geplukte oogst van een verre droom, verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar deze springtij is niet te stoppen en vertakt de aarde zich in zieners…

Ik ben een ziener als een witte olifant, ik zie het vasteland al uitgestorven en zit aan zee met slechts de laatst verworven stenen en schelpen glijdend door mijn hand Ik voel met mens noch ding een enkle band, omdat 'k geen hartstocht ooit ben nagezworven.…

." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ in vrede is de ziener ontslapen na zijn werken dag en nacht. met meditatie als zijn wapen heeft hij de wereld vrede gebracht. vooralsnog slechts op zijn lippen, aangezien daar de wereldvrede lag, in onvermogen daaraan te ontglippen tot over zijn rustige stervensdag.…

Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die we maken, al dan niet op rijm, voor wie we denken te zijn. Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken naar realiteit of schijn verwijzend naar de zon met gebroken ogen, een wederkerig lied want iets anders is het niet.…

Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die ons raken, al dan niet op rijm, voor alles wat we denken te zijn. Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken illustratie van realiteit of schijn verwijzend naar de zon met zijn gebroken ogen, een wederkerig refrein, mooier wordt het niet.…

iedere dag loopt Nya naar de grot van de vleermuizen met onzichtbare ogen ziet hij dingen die voor ons verborgen blijven het heldere water is blauw als de ziener zegt dat de wraak van het heilige meer groot zal zijn een plotseling opstekende wind brengt reusachtige golven teweeg het water kleurt rood leven verandert in de dood…

Zoals ik een goede morgen schiep, deemoedig en bekwaam, het land dat ik grenzeloos verliet uit het oog van grote zieners in alles een magische schoonheid zien na de getalsmatigheid van dove oren in hun gevreesde of bekoorlijke omgeving om alles te bekijken om niets te horen waarachter het menszijn moet rijpen in de vorm van de onuitgesproken…

Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die we maken, al dan niet op rijm, voor wie we denken te zijn. Sculptuur van onszelf, onderhuids gestoken naar realiteit of schijn verwijzend naar de zon met gebroken ogen, een ingetogen lied, het is er altijd en beter krijgen het niet.…

Marionetten van onszelf, sculpturen onderhuids gestoken illustraties aan de lijnen van realiteit of schijn, camouflage door de zon gebroken ogen, steeds in een herhaald en eindeloos refrein, een flegmatieke maan die voor de zieners schijnt voor de troostregels die ons raken, ook die raken op al dan niet op rijm, voor alles wat we denken wel…

Jazzy Miles, de ziener en profeet. Altijd was je wie je wilde zijn nooit deed jij, tovenaar water bij de modieuze jazz wijn. Ooit zal de wereld weten wat jouw muziek voor de mensheid deed.…

deelde hebzucht de grond in tweeën, Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, veegt de oostenwind het diepste zwijgen weg, resten gerijpte druiven in een eindeloze droom, verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar een springtijd is niet te stoppen, vertakt de aarde zich in des zieners…

Waardoor de maan van zieners schijnt voor de dichtregels die ons raken, al dan niet op rijm, voor alles wat we denken of niet te zijn.…

Raakt z’n pijl de roos van licht waar de schaduw van de tijd de rug recht in de nog lopende era, We zijn een theater van geluid, souffleurs van het heden, zo stellen we ons zichzelf voor als stem uit een glorierijk verleden Het publiek, alle dichters na elkaar hun licht bundelt zich op het witte doek waarop de maan van zieners schijnt…

( voor Myriam Bruyn ) Ik mis je nu al nu ik weet dat je voorgoed naar Italië gaat, ergens bij Turijn, je kunt mijn tranen niet zien, maar ze zijn er wel, heel gek, daar we elkaar maar één keer stevig omarmd hebben, toch kan ik dieper schouwen, weet je, ziener die ik ben.…

mijn ziel tast verder dan jouw lijf en handen omvatten, langs dorpen en steden, akkers en weiden, voorbij wolken, sterren en maan overal huis ik, in struik en bloem, in krekel en spin, zweef boven bergen en wouden adem zon en wind ik toef in de blinde en ziener, bedelaar en vrek speelman en zwijger, wijsgeer en gek schuil in het kind…

Kwetsbaren wegkijken is als de pijn in je eigen ziel niet onder ogen durven te zien controle willen hebben op onzekerheid imperfectie mankementen als het geloof in het goede verdwenen is kapotgeslagen met een hamer in gruzelementen zoals in de beeldenstorm er ontstaat vanuit zichzelf een nieuwe norm de gek in de straat is de ziener…

moederborst, zonder dat de tijd op ons zal wachten, vergeefs heb ik de maan gevraagd je naam in zijn koele armen te begraven, gespeld in een laatste ademtocht langzaam verdrink ik in het eenzaam zijn, zijn zaaigoed doet mij traag in het ochtendzweet ontwaken, het zaad bloeit als een korte droom van een blindeman, aan de wijste ziener…