inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.037):

Het innerlijke oog

Door de boog van de schepping
te spannen suizen de beelden van
gisteren door het innerlijke oog.

Raakt z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd zijn
rug recht in zijn afgesloten kooi.

We zijn een theater van overdadig geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen uit het heden.

Wij zijn slechts toeschouwers op de eerste rij
van blinde stoelen, mijn plaats is achteraan
onopgemerkt onder het gebrandmerkte raam.

Waardoor de maan van zieners schijnt voor
de dichtregels die ons raken, al dan niet op rijm,
voor alles wat we denken of niet te zijn.

Sculpturen van onszelf, onderhuids gestoken
illustratie van realiteit of schijn, gecamoufleerd
door de zon met zijn ongebroken ogen, een

wederkerend refrein, mooier wordt het niet,
als het daarbij blijft is mee te leven.

... illustratie: Het innerlijke landschap ...


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 10 december 2015


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 200

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Solitaire Vogel
Datum:
11 december 2015
Mooi en fijn geschreven waardoor veel mensen zich erin kunnen terugvinden.
Naam:
geeraardt
Datum:
10 december 2015
weer een mooie combinatie van woord en beeld.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)