49 resultaten.
Zilvermeeuw (ode aan Hessel).
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 751 Hoewel mijn ei is gelegd op het vogeleiland “de Griend”,
vlieg ik dagelijks mee met het schip de “Friesland” mijn grote vriend.
Een eiland verder gebruik ik nu als mijn thuishaven,
daar waar ik mij aan het zilte water kan laven.
Vaak krijg ik aan boord te eten zoals een broodkorst,
met wat geluk zit daar ook nog wat boter aan of zelfs een plak…
inktblauwgedicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 Ik schrijf met zeewater
lege, schreeuwerige gedichten
meng inktblauwe gezichten
die afdruipen in bleekwater
ik neem geen genoegen
met het krijsen van de zee
wanneer het water lonkt
tekenen zich witte dansers
maar ik laat me niet vleugelen
als een kostbare zilvermeeuw
de zee zou een cadeau moeten zijn
aanspoelend, warm en zoet
zwemmen…
Gebroken graven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 338 Tegen het eind van
Wat een nacht moet
Zijn geweest - in de
Barensweeën van de
Schemering die de
Ochtend moeizaam
Geboren doet worden -
Word ik op het kerkhof
Van gebroken graven
Begroet door een oude
Man met een schitterende
Zilveren baard die mij
Het verhaal van zijn dood
Vertelt - en terwijl de
Eerste zilvermeeuw boven…
ZOMERAVOND
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 760 zilvermeeuwen zeilen imposant
door de avondstilte die geen raad
weet met krassende kraaien en buren
in tuinen door barbecues en GSM’s
vervuild winterkoninkjes wantrouwen
luidruchtig doezelende katten
zwaluwen geven op hoog niveau
een voorstelling grijsblauwe lucht
als décor merels hamsteren
rijpe krenten houtduiven ploffen
lomp in…
Thuishaven
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 934 We zagen poezen en konijnen,
treinen, karren, soms een fiets
bouwden uit gestapeld niets
de allermooiste luchtkastelen
zilvermeeuwen gilden schril
over het schrale van hun vangst
maar als wij beide ogen sloten
murmelde ons universum stil
nu treft de blik enkel nog grijs
krijgt geen droom meer eigen vorm
schuilen vogels voor de storm…
Jutter
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 813 streelde wind de rauwe randen
van zijn grauwe juttershanden
die - al waren zij dan oud -
nog dromen zochten in het zout
En zijn oude schippersdromen
dreven met zijn ogen mee
die toen branding zich deed rollen
een klein kistje zagen tollen
dat hij daarna heel gedwee
met oude handen trok uit zee
Op het strand brak hij het open
en een zilvermeeuw…
Lichte versie van de nacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 Het is uitzichtloos koud
en stil, hoe sierlijk de wind
ook speelt met de sneeuw
Achter het raam aan de overkant
kijken kinderen snoepend
naar het warrelende ballet
de zilvermeeuwen in het wak
dat ze open houden, witte
dobbermeeuwen in zwart water
en op het ijsgrijs rondom
stappen zwarte vlekken koet
door de witte vlokkenvloed
de…
Parcours
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.436 Haar oorsprong krijt kristallen meren
in`t heugen schiet een zilvermeeuw
het bekken rond met schrille schreeuw
in staat vlijmscherp langs glas te scheren.
Raven snaaien goud bewerkt
krassen rauw bevroren handen
draaien weg van ijle snik en
ogenschijnlijk heem`len blikken
scholen na die roek`loos landen
dode hoeken, opgemerkt.…
Van duizend en één
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.684 En dan vrijen zij in het helmgras
tussen stern en zilvermeeuw
zonder rust in een zucht door
naar de 21ste eeuw.
1000 en (één) mensen
500 paar en (één)
allemaal bij elkaar geraakt
en ik ben maar alleen
want ik ben die (één).
(gedicht van de vorige eeuw)…
Strandstilte
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 319 boven het blauw van zee
en roze avondlucht,
knipoogt naar het strand
witzwarte vogeltjes rennen,
pleviertjes zwart en bruin,
pikkend met donkere snavels
in levend, vlezig zand,
woelend, onrustig,
verward en verstrooid ligt
het knoopjeswier dat de piepkleine,
schuimende, zeebeestjes bedwelmt
met parfum van zilte stilte
de grote zilvermeeuw…
In Tremelo
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 131 Terwijl Woerd de eend mondvol snatert met Palmolive zeep,
knijpt de pimpelmees pimpelend weer de Colgate tube leeg,
lakt het roodborstje zijn kleine nagels L’Oreal bruinrood,
en droomt de zilvermeeuw in ’n Sibel stoel van de zilvervloot.…
Meeuwen
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 309 De meeuw is niet meer uit de stad te krijgen
’t Gekrijs verstoort de rust in ’t holst der nacht
Een vuilniszak toont ons zijn brute kracht
en zelfs de knalpot brengt hem niet tot zwijgen
Een tip: ze gaan er echt subiet vandoor!
Stuur cliniclowns, versterkt met Geer en Goor!…
Vurig brandt het verlangen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 208 vrouw
haar broekspijpen
opgerold
loopt door het zilte water
een glimlach
rond haar mond
haar ogen staren
naar de horizon
zon zee zand en water
vurig brandt het verlangen
in haar hart
haar haren golven
met het zuchten
van de wind
haar wangen blozen
ze weet, daar aan de einder
wacht hij op haar
ze strekt haar armen
droomt zich een zilvermeeuw…
Grote Mensen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 2.234 Grote mensen zijn vergeten
waarom wolken vlinders waren
witte vleugels aan de hemel
fladderend in zomerzon
waarom de wind ze had gemaakt
tot ze als sprookjes over dreven
waarom wind ze had gemaakt
zoals een kind ze had getekend
Met een pluizenbol, een zilvermeeuw
een vlieger die bleef zweven
blote voeten liepen sneller
als de wind je dragen…
Sterre der Zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 223 van de hoeren aan de Taag
hun keurs omhooggeduwd
met buigzame walvis baleinen
Zij stoppen zilvergeld
in de spleet van een offerkist
dankbaar buigt het negerbeeld
met tekst voor behouden vaart
smeken de zegen af van Isis
beschermvrouwe van de zee
Zij roept hen met de golven
in de haven, de schreeuw
van een hoogvliegende zilvermeeuw…
Schuimende koppen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 811 Schuimende koppen, grijsgetint licht,
de zilvermeeuw laat zich duidelijk horen.
Ik laat voetsporen achter in 't zand,
de zee overspoelt woest het land.
Schuimende koppen, brandende kou,
Engeland, dat aan de overkant ligt,
is niet te zien, laat staan te horen.
Ik droom weg .. even níet storen.…
Spiegelstad
gedicht
3.0 met 10 stemmen 2.638 Hoor het lied der zilvermeeuwen
over lang verlaten havens.
-----------------------------------------
Uit: Sloop de stad met tedere woorden, 2009…
Dame Blanche
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 83 dreven
Als gouden bijen wolken in het blauw'
...Dan maakt zich los haar sluimerende geest
Van 't Wedekind, de droomgestalte Mei
Die 't geesteskind van Gorter
was geweest
Een zweem waant zich op zomen aan de randen
Desert canyonland pinacolade
Zomerdromend steile hoge wanden
Wazig wijd en zijd een sluierwade
Slaat zwijmelend de zilvermeeuwen…
Tranen van wanen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 161 Rappers dichters
mede liggers
handomdraaiers
pierewaaiers
Vogeltellers
doe-het-zelvers
wondenstelpers
little helpers
Zwarte wolken
zilvermeeuwen
hongerige wolven
kromme tenen
Hoofd vol woorden
je hart voelt leeg
je trapt op de rem
niemand hoort je stem
Hartendieven
blijven spoken
verdronken ogen
liggen te drogen
refrein…