Netgedichten

netgedicht (nr. 9.221):

Parcours

Ze lijkt gekleed in duister vlagen
ruisend koud haar blanke huid.
ze zwermt in`t park bij bosjes uit,
vlerken om taille geslagen.

Haar oorsprong krijt kristallen meren
in`t heugen schiet een zilvermeeuw
het bekken rond met schrille schreeuw
in staat vlijmscherp langs glas te scheren.

Raven snaaien goud bewerkt
krassen rauw bevroren handen
draaien weg van ijle snik en

ogenschijnlijk heem`len blikken
scholen na die roek`loos landen
dode hoeken, opgemerkt.