Alle inzendingen over zo koud

Koude nachten hete zomers, dat zijn de dagen die ik met je door wil brengen. Als het aan mij ligt gaan we dat snel verlengen. Jaar in jaar uit samen gelukkig. Koude nachten hete zomers. De dagen waar ik naast je wakker word dat ik besef dat jij bij mij hoort. Koude nachten hete zomers.…

ik had gedacht Terwijl het stormt in mijn gebroken hart Houd ik alweer eenzaam de wacht Op deze regenachtige koude nacht…

de zonnestralen schijnen het verwarmt je lichaam niet zal ooit de kou in jou verdwijnen of bereiken de stralen je niet je lijkt wel bevroren koud als een blok graniet niks kan je nog bekoren je ogen donker als antraciet ooit zal de warmte je ontdooien de stralen om je lichaam glooien…

koud…

Er is mist 't Is zo vaag het is weggegrist regent gestaag er is sneeuw 't is als een deken je bent er als de kippen bij dat is wel gebleken 't Is koud geen hout op het vuur Kille, koude vrouw Wat kijk je zuur!…

Zo vroeg in het jaargetij gaan we door de koude winter heen... Wat staat ons nog te wachten? Alleen maar koude nachten.…

Het kwik zakt naar beneden niet wetend dat het al weer erg lang is geleden dat ik warmte bezat maar het alom heb gemeden juist omdat ik het zo koud had…

De zon gloeiend Maar toch koud Waar ben je nou?…

op maandagmorgen haast ik mij door kille koude straten een verdwaalde meeuw scheert laag voorbij duikt op een plastic bakje friet met een hoofd als een vergiet en mijn hart vol gaten loop ik door en door en door die kille koude straten…

doek je handen voelen koud mijn liefste en huid kleurt welhaast net zo grauw als……

hier in dit oude huis val ik altijd maar uit het paradijs hier nu in dit koude huis waar de houten deur slechts kreunen kan waar ik altijd maar wacht roerloos wacht op jou hier in dit lege huis waar ik altijd maar zing tranenliedjes voor jou hier nu in dit koude huis waar liefde als een schim altijd door de kieren schemert…

bevroren leek mijn hart verklonken aan een koude grond alsof er nooit zoiets bestond als innerlijke warmte mijn woorden leken als verstopt mijzelf kon ik niet spreken zelfs jij, die niet meer komen zou en o zo ver bent, jou kon ik niet meer bewegen de sleutel tot mijn warmte af te geven…

ons was schatje, je weet dat deze tijd van het jaar speciaal is om elkaar lief, echt lief te hebben en dat betekent veel ...verschrikkelijk veel dus het zal wel koud zijn met kerstmis zonder mijn zonneschijn het zal we weer koud zijn met kerstmis whisky als medicijn…

Een ganzenlever van de voedselbank Een ticket van Ben Bot uit Syrië In Bethlehem een (heel zacht) kyrie Al-Qaeda rust (tot nu toe) god zij dank ´t Is koud ook, ondanks deze koude eeuw Toch klaag ik: Jezus, waar is nou de sneeuw?…

Kan wel zeggen tegen u de dooi komt eraan en voorbij de koude dagen, nachten De wens naar een Elfstedentocht voorlopig uitgesteld en februari komt er stillekens aan Heb u niet lief, deel slechts de warmte in deze koude dagen het kriebelen van aanwezigheid…

als beloning voor de lange, koude winter de Ereprijs…

Mijn bed is leeg, mijn bed is koud, mijn bed is leeg Maar toch vertrouwd... Mijn bed is leeg, niemand die wacht, mijn bed is leeg, 'k ben niet getrouwd... Mijn bed is leeg, de lakens koud Ik kijk in't rond en voel me oud... Mijn bed is leeg en ik ben leeg ik stap er in zei niets, ik zweeg...…

kind de koek en zopie om te rusten warme snert of chocola berenburg tegen koude botten dit Friese land is mij zo na.…

dit koude huis waar altijd maar die vage verre liefde schemert waar ik altijd maar val uit het paradijs hier nu in dit oude koude huis waar ik altijd maar op aarde beland me warmen kan hier nu aan wie we waren…

De laatste gast eet het toppunt van eenzaamheid van een koud leeg bord…

ze dragen de herfst nog vaag terwijl de winter zich reeds vertaald in koude windvlagen die het nog omvattende naar zich toehaalt…

Ik had je vandaag met een asymmetrisch topje willen zien maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme en dus je draagt je zwarte schoentjes je zwarte pantalon je zwart-wit geruite bloes ik had je vandaag maar het regent pijpenstelen het is koud fris is een eufemisme…

handen op de koude grond rond plastic verdriet jouw doodsgezel die je niet verliet maar alle anderen wel...…

Door dit weer en deze verandering in de natuur weet ik het: de winter staat voor de deur koud en guur.…

Voel mij de wind in jouw haren wanneer jij de lange weg fietst door de landerijen streel ik jouw koude huid verwarmend die koude septembermorgen en als jij aan mij denkt tijdens die kilometertrip breng jij mij tot leven het zilverwezen van de nacht…

Als het koud en donker is, met sterren aan de hemel. Krijg ik een alleen en bang gevoel. Bang voor alles wat er komen gaat, of wie me bij daglicht weer verlaat. Bang voor koude donkere nachten, waarin ik eenzaam en alleen, om alles wat ik in mijn hart heb, stiekem en heel zachtjes ween.…

En of het koud is 'k Dacht het wel Koud tot op het bot Een natte kou Zweeft in de lucht Een kou waar 'k niet van hou Ik breide mij Een warme sjaal Zo dik als warme deken Ik zwaai hem Driekeer om mijn hals 'k Zag dat er Naar mij werd gekeken...…

koud is de muziek die in wind sneeuw door de herfst jaagt mijn composities laten dansen op ijzige voeten gehouwen in steen waaruit eonen geleden het vuur verdween de zijkant gewit door koude muziek kaal de kant die echo geniet…

het bloedende lijf van de avondzon verdrinkt in de koude zee…

stille zaterdag kil en koud en grommerig ook de zee…