Alle inzendingen over zoek het niet in tek

Getekend zoek je naar een teken dat je slechts even denkt te zien, je wilt, je hebt toch echt het recht. Door wie je redde word je niet gezien, de tijd verstrijkt als olie die verdampt, je kampt met wat je voelt, je wilt geen meelij, goed bedoeld, je scheurt totdat je schampt.…

Achter zwarte klei die open scheurt zwermen meeuwen gulzig krijsend op zoek naar leven uit de grond uit alle zeven hoeken van de liefde zoek ik naar een teken van leven achter de façade van een open wond probeer het teder, boos en stoer onbeholpen, vleiend en begrijpend maar alleen humor ontsteekt de lont als een lach tenslotte openbreekt…

Op zoek naar stilte als teken van kracht en pracht Hij is er voor jou. De kerk als plaats van bezinning en verdieping waar tegelijk een stem jouw naam fluistert tussen het geschilderd plafond en imposante natuursteen van de kolommen terwijl het schip is gezonken in zee van beelden en sculpturen.…

Waarheen liefde van mijn hart zal ik iets breien met draden van helder licht, zien wat leeft vraag mijn zonnebron overvloed in voorraad rechts averechts gouden spinsel maak een kilometerslange trui de hele wereld kan erin gigantisch groot en rekbaar zo koud overal buiten ik knuffel iedereen warm kom er gezellig bij voel je met liefde…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

Zoek de sporen van mijn voetstappen die in de jaren zijn vervaagd door de tijd. Huizen als stille schaduwen die zijn omgeven met de beelden uit een verleden. Zal niet verdwalen maar zoek naar een teken van wat eens heeft bestaan. Dwaal verder door bekende straten op zoek naar een tijd die voorgoed verloren is gegaan…

in dit diep bord teken ik basilicum zoek de zon in gedroogde tomaten besprenkel ze met olie uit mijn bruidsschatkruikje er rijdt een scooter door het bord hij is rood , radijsrood…

Zoek de sporen van mijn voetstappen, die in de jaren zijn vervaagd door de tijd. Huizen als stille schaduwen, die zijn omgeven met beelden uit een verleden. Verdwalen zal ik niet, maar zoek naar een teken of naar de zin van het bestaan. Dwaal verder door bekende straten op zoek naar de tijd die voorgoed verloren is gegaan.…

signaal om uit te kijken draag een lange broek en sokken vraag er niet om, roep ik uit verwondering van wonderkinderen die niet begrijpen dat wij niet begrijpen het is zo duidelijk het sein staat op rood…

kan vinden uit het labyrint van m'n gedachten geef mij een teken geef mij een wenk ik zal op je wachten…

Dat is sinds kort zo m'n gewoonte, omdat ik laatst vol teken zat. Kennelijk moeten die mij hebben, misschien heb ik wel lekker bloed, alleen ben ik daar niet zo blij mee, omdat ik dan steeds krabben moet. Laatst was ik weer thuisgekomen, ik voelde werkelijk overal jeuk en moest op de gekste plekken krabben.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Het is de week- van de teek oftewel: de Teken-week. Nou ben ik van nature, geen fan van een teek, dus ook niet van een Teken-week!…

Voor onze aftakeling een teken: doof de zomer nooit met gebreken.…

Beste tor, bij, wesp en mijt Ja zelfs teek, mug en libelle Uw en mijn voortbestaan staan op het spel Tuinliefhebbers zijn nu bereid u gratis luxe onderdak te bieden mits u wat stuifmeel verspreidt Ook ik - tuinman - sloot me aan en ben aan de slag gegaan Lees goed de instructies voor de bouw want die hotelbouw let heel nauw Boor gaatjes…

De sterloze ster schijnt helder voor de volgers – van hun bijgeloof.…

Ik wandel vrolijk door het bos maar voel iets in mijn dijbeen steken ik krab en weet: ik ben de klos waarna ik luidkeels uitroep: teken!…

uitzinnig elke dichter zonder woorden probeer er dus wat zinnigs aan te doen misschien een ode, mooi op mijn blazoen ook zoek ik naar poëmen die bekoorden met bijna veertig woorden één mooi teken na zwoegend zwijgen ben ik toch bezweken…

waarom teken je geen huis schilder je de bomen rood sla je dagelijks een kruis zoek je spijkers in een sloot waarom praat je met de muur en ga je fietsen in de storm zijn de appels je te zuur praat je enkel voor de vorm waarom zoek je het waarom het antwoord is toch al in zicht het is donker, kijkend achterom want voor je schijnt het…

Vingers strelen het gezicht in lijnen op doek, beelden ontstaan…in stilte als ik in mijn wereld verder zoek.…

Als ik op een dag een nachtcreme smeer En doe alsof ik dan ga slapen Wie weet dan nog hoe laat het is wanneer ik 's ochtends sta te gapen…

Ik herlaad maar weer eens en begin opnieuw te richten. Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

D`r was een hele, hele tijd terug een boertje, met een kromme rug. Hij was niet meer zo jong van jaren en werd al wat dunnig in de haren. Aan weelde was hij niet gewend en `n spiegel had hij nooit gekend. Maar toen hij aan het spitten was toen vond hij zo`n mooi stukkie glas, `t zat onder het smeer en onder het zand hij nam het in zijn werkmanshand…

Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin Weer spatte het schuim over dijken en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten…

diep liggende donkere ogen waarmee ze op scherp loeren asymmetrie aan hun oren om liefst alles mee te horen of zelfs nachtelijk gebraak misselijk makend in ballen maken ze niet tot nachtbeest eerder gedraai over hun toeren beperkt afgesteld en in getallen bij extreme gevoeligheden om perfect waar te nemen dwingt tot rust als dagtaak…

En wat het uit de doeken doet is alles wat wij zoeken. Het is elk jaar het eendere verhaal; een kind, dat ons geen teken geeft of taal. Toch is dit zwijgend Kind, dat wij beminnen, ten einde toe het Woord van den beginne.…

Wachtend zit ik hier bij de telefoon Als ik je bel, hoor ik alleen maar een onbekende toon Een toon van een opgeheven lijn Kan het niet begrijpen, het kan toch niet waar zijn Ik schrik wakker, denk iets te horen Buiten op straat, het geluid van motoren Ren naar het raam, maar kan niets ontdekken Zie alleen een auto in de verte vertrekken…

Vervloekt, vermaledijde hypo-teek !…

Waar je ogen antwoorden ben ik stil en blijf ik zoeken naar een wenk of teken dat we weer kunnen volgen of delen zonder woorden te wegen of de tijd te vinden in momenten die we verzamelen en verwarmen met de as van een verloren liefde.…

de zijde beklijft zacht glanzend in de zon dodelijk ragfijn trilt, ingewikkeld, in geziene facetten het web is haar huis ze zit er midden in en doktert prooien draagt haar kruis als een spin…