Alle inzendingen over zog

Mythe zoog water op verlangen spuwde, vervolgde het leven, waardoor een liefdevolle vonk als draaikolk ontstond, en bleef.…

ik vinger ijs op hete huid en smelt in samenzijn pegelde zo lang in korte dagen dat de zon mijn zwaarte niet kon dragen brak voordat je kwam jij zoog druppels van verlangen uit het vorstelijke hangen de splinters heb ik bij elkaar geraapt en in ontdooien jou tot vrouw gemaakt…

Slechts veertig jaar, mocht je worden, je zoog het leven in, mijn lieve onvervangbare vriendin... Op de steen schijnen de laatste zonnestralen van de dag, en ik fluister zacht Dág lieve vriendin.…

Dank hebt, o wijngaard, oude stam, dat ik een reis zo verre kwam Dat ik mijn eigen wortel had, En zoog voortaan mijn eigen nat. Nu wil ik naar een ander dal, Waar ik mijn eigen wezen zal. De vrijheid is te grote goed, De vrijheid is te wonder zoet: Wat hangt hij aan een ander man, Die van zijn eigen leven kan?…

Wou je vroeger nog zo slank zijn als je dochter Anno nu is dat zelfs heel erg ongezond Kleuters kijken al misprijzend naar hun kont Zuigelingen zijn niet zeker hoeveel vocht 'r Wel niet vrij komt bij het zogen, da's niet goed! Graag 't vruchtwater van nu af ongezoet…

Jeruzalem uit jouw schoot schuift een zoon waarna een land vol kinderen ik zuip me zat aan je zog je borsten barsten van vertroosting beken vrede vloeien mij aan de rijke vloed van vele volken zou ik niet buigen vol ontzag voor jouw tempel waar mijn vader woont…

Elke ochtend die zijn glimlach deed ontwaken bewaarde ik als liefdesbrief - geparfumeerd met rozen omsloten door een kleurig lint - mijn ogen zogen zinnen vol verlangen en de schoonheid van diep blozen maar het schrift vervaagde tot slechts een punt nog zichtbaar was vanmorgen wiste ik de woorden omdat een ander zijn lippen las…

De danser op het slappe koord rouwt om de stofwolk in zijn zog van demon, engel, vakman, underdog- gevallen met hun allen.…

Zwanger van water ontdoen grauwgetande flarden zich van hun neerwaarts ijlende last in hunkering de aarde te zogen, landschappen van stromende beken in mistige waas op glas, grijze lappen worden ijler waar blauw tevoorschijn komt, uit diffuus licht wordt zon weer geboren, liefkozend haar aarde als minnares.…

jantje zat op een trapje vier treden hoog hij lachte naar zijn zusje die aan een rietje zoog zij danste de kwik kwek met een blozend toetje maar in een grote plas kreeg ze een nat voetje jantje glee naar benee en vroeg aan sofietje ikke sal de see opdrinke geef mij da rietje…

De zon heeft stijl en persoonlijkheid zet iedere avond telkens iets vroeger dit vredige landschap in vuur en kleur ze vertrekt niet ongezien het feest valt even stil ze danst haar slotscene en in haar zog zuigt ze de kleuren mee dempt het geluid laat slechts de bleke maan als wachter achter…

De blinde god spant de boog Hij schiet maar raak in het lis waar de waternimf schuilt Elke pijl vervult het gemis dat hem naar de grijze klei zoog De liefde is een dubbele stroom die kolkt in het trefpunt voorbij de dijk van schroom Enkelvoudig stelt ze niet veel voor een vampier die zich laaft aan de ader en haar leeg en loom achterlaat…

die donkere klank ik hoor het nog het zuigt zich vast en herhaalt zich herhaalt zich je riep nogmaals een paar passen liep ik richting jou een paar passen verwijderd van voorbij golven overspoelen heldere gedachten je zoog levendig leven brak reeds gebroken weerstand verdreef waan ik hoor het nog ik hoor het ik hoor ik…

ik zag de muurschildering en de zee die zich naar binnen zoog als waaide het landschap rond en rond de regenvlagen bloedrood, vol maanden en uren ik zag jou slapen onder de wind, de dagen moe van lichaam op lichaam van stenen op water en golven die zwaar, vol draaien dwongen ik zag wat ik wilde zien in de krankzinnigheid en…

ze strakten hun witte banen met vleugels en motoren pas later kwamen gedachten en spanningen erbij als uitlaat van hun geestelijke activiteiten in krullende wolkjes nog lang in het zog van hun vaart tot zij verwaaiden uiteen geblazen door de maalstroom van wind op grote hoogte die langs de aluminium huid hun vertaalde woorden…

wind je heeft gegrepen een ongekende vogel uit het beeld verdwijnt als je oren je ogen niet meer volgen wat verborgen zit haar rijkdom openspreidt keer je dan je laarzen draai je dan je rug maak je van je stappen een opgeblazen brug of laat je je verdrinken in de diepte van de lucht in de vluchtigheid van grond met in het zog…

Hoe vervroren koude oorlog Toen zij er vochten en toch De warme zog Van een Messias in de woestijn…

Er liep een jongetje voorbij De basisschool was uitgegaan Over zijn korte grijze jas hing aan een koordje rond zijn hals een veel te grote zware tas Hij had zijn handen in de zakken Het kortgeknipte blonde haar liet zijn bewolkte voorhoofd vrij Het hoofdje hing wat achterover en op zijn sombere gezicht waren de twijfels al geschreven ze zogen…

In een zuivere doelgerichte beweging, dook hij voorover, vanaf 38 hoog, de toren, die hem naar boven zoog, voordat hij zou eindigen in een knallend visueel festijn; in de spontaan felle tinten, rood, met hier en daar wat grijs; hij…

zag stilte branden warm licht wenkte spiraalde traag omhoog zacht zoog zij mij op ik liet me gaan van het geluid vandaan ontvouwde vertrouwde openheid liet me drijven op kleuren die elkaar niet weerspraken maar met ogen en lach een nieuw universum maakten heb lichaamstaal ervaren waarin woorden overbodig waren in het voelen van…

tors rotsen sleep koffers vaten touwen de trog we schepen haar in scheef net schelpdieren rukken de matrozen op versnellen hun pas langs het want de trotse trossen gaan uit hun bol en nergens is olie en alles is vol alleen mijn snelle handen rijmen nog met de zeilen de doden de winden het zog ------------------------------------…

Beaufort Zware lage wolken schuren met een stevige beaufort over een verdronken land, in de zog van de vastberaden koers worden fundamenten in hun duurzaamheid getreiterd en getest.…

warm golfde het lange al geel gepunte hoge gras onder de vlagen wind die ver aan de horizon beelden deden trillen wij bewogen nog stiller dan de woordloze omgeving waar slechts een vogel schreeuwde om schaduw en wat druppels fris nog zoog hitte aan de grond die na de laatste transfusie water begonnen was aan brakke lagen…

Vroeger sprak men van een pijp kaneel, een ieder zoog eraan en kreeg zijn deel, heb ik een laatste verzoek, of is het soms teveel... Wanneer ben ik dan aan de beurt en komt dan eindelijk... MIJN DEEL?…

De dood kwam even om het hoekje kijken en beroerde mij sloop duister langszij Zij lachte mij toe lonkte met haar ogen diepe gedachten ontkrachten haar kracht Verward doch vechtend zoog de zwarte blik leven uit mijn lijf de kracht uit mijn geest Ik zette mij schrap negeerde de lokroep gesloten ogen grendelen het licht De dood…

Je liet me de tuin zien Hoe alles netjes op orde en regelmaat stond de hortensia teruggesnoeid evenals de heggen In een hoekje heerste chaos een loot van vlierbes en hulst en daar omheen en daartussen blauwgras en hondsdraf witte en paarse dovenetel Je plukte een bloem, een witte Zoog eraan, zoet met een trilling in je stem en of ik…

Une nuit de Mai zong je in te verleidelijke kristallen van mauve En rood scheurde jij mij Als een der wellustige Mainaden in scherven uiteen als een weerloos bloot in een bloedig bed van bederf Ik spatte uiteen in abstracte lusten zoog beelden die ik enkel kende uit een vage en sneeuwwitte droom Het kostte je geen drank…

ik tik de seconden weg verbijt minuten in het wachten op jou mijn ademloze vrouw om je weer te zien maar ik reef de zeilen om een ramkoers te mijden ongrijpbaar ga je voorop met mij in het zog en nog geef ik niet op kom heel even langszij kan je blik niet vangen weet dat jij niet blijft hangen op een ligplaats met mij jij…

‘k Strooide dan met baking soda, zoog, ‘t had geen zoden Nu hangt een halve koe te luchten aan de waslijn de coniferen zien de andere helft Zijn bruine flanken glanzen in de zonneschijn…

het wicht van Brechtje zoog zich aan haar borsten, de kaakjes geklemd rond rode tepels, stalen de ogen ongetemd het licht van valse vorsten die in blinde woede het gepeupel door het hengstenpad joegen kreupel geslagen braakte Krelis zijn gif op het ritme van de roede de lucht verdonkeremaande zwarte raven op hun onheilsvlucht terwijl…