182 resultaten.
Eva die mijn wereld gaat bevolken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 626 je hagelt en
jouw bliksem slaat
me met haar donder
keihard om de oren
ik wilde
bij je horen
je steeds bekoren
maar je wees me af
de bui dreef over
en je regen brak
het stralen van de zon
je kleurde in een boog
zoog mijn aandacht
wederom, in jou voelde
ik een nieuwe kans, je
schoonheid gaf mij glans
in hemelsblauw
zie ik…
LAIS CCCVI
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 60 Van haar lijden wil ik jou vertellen,
(mijn hand ging door de weelde van heur haar)
van haar nacht waaruit bij dag wil wellen
in etterwonden al het schone daar
(ik zoog haar pijn, 't verhaal werd zo gebaar).…
verjongd 2
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.837 hij was nog zo jong,
een ruige adonis
die mijn ziel beroerde
toen hij mijn hart bezong
wat was het
dat mij diep ontroerde
ik zelf was al vergrijsd
al lang gearriveerd
in het leven
de wereld bereisd
met weelde omgeven
hij keek me uitnodigend aan,
grote verlichtende kijkers
zogen me naar
zijn stralende glimlach
elke beweging die…
verjongd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.335 ze was nog zo jong,
een late twenniemeis,
die mijn hart beroerde
toen zij mijn hart bezong
wat was het
dat mij diep ontroerde
ik zelf was al vergrijsd
al lang gearriveerd
in het leven
de wereld bereisd
met weelde omgeven
zij keek me uitnodigend aan,
grote verlichtende kijkers
zogen me naar
haar stralende bloesem
elke beweging die…
Schaduwrijk ?
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 356 Had ik de zon in mijn gezicht,hield
ik gelijke ogen dicht, voor beide
een overdaad aan licht, sloot
zich bij het duister aan,in het
zog van het altijd ongelijke,
wat voor de voeten loopt,zal het zicht
aan kracht inboeten, moet ik de hoek
omslaan, om mijn schaduwzijde
voor te laten gaan of verblijf
ik in het schaduwrijke?…
Emmer zonder bodem?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 218 Als ik nog zoute tranen overheb,
tegen alle ziltheid van de tijd,
die uitmondt in een belegen zee,
schep ik ongenoegen in een emmer,
waaruit de bodem is geslagen en de
dromen ongestraft blijven komen,
in het zog van zelfgenoegzaamheid,
tegen ingedekte stromen in, dein
ik blind in de wals der sterren mee,
verkoos mijzelf te overschatten…
Geweven lila zijde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 273 Dunne vitrage
voor een open raam
die lage zonnestralen
ze zoog ze zwijgend op
ik zag de laatste vogels gaan en
windstil
sliep de tijd op donzen kussens
haar sjaal
geweven lila zijde
losjes op een vensterbank
drie oranje tulpen
jubelden geluidloos
uit een witte Jugendstil
om de poef waarop ze zat
dwarrelstof in het licht
als confetti…
Opgebrande liefde
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.213 Hoe jij me leeg zoog
hoe mijn ziel zich ook
ooit
vanuit zichzelf naar jou toe bewoog.
Uiteindelijk voelde ik mij machteloos,
deze weg waar jij heel bewust voor koos.
Jij vernietigde uiteindelijk dan ook mijn wil
ik geef toe, 't werd van mijn kant uiteindelijk...
dan ook echt,
- te stil -.…
Vannacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 42 Vannacht was ik de warme aarde,
wat uit mij groeide reikte steil omhoog,
witte wortels doorkliefden het duister,
zogen zompige kleigrond droog.
Vannacht was ik de omarmende zee,
een verzwelgernde grijze oneindigheid,
die, wild door mijn lichaam stromend,
mij losweekte van ruimte en tijd.…
ommuring
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 99 vragen in ‘t zog van verwarring, halsoverkop
in ademnood gevangen, belichaamd
door ruwe rauwheid van ontelbare woorden
die elke winter weer overleven
dan volgt diepgevroren spijt, gevolg van
wederkerigheid ergens halverwege
een onbeslapen ochtend, een avond
zonder bomen, het einde dat geen kant op kan…
Bij de dood van een appelboom
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 863 De jonge klimster hielp hem ’t leven wat te rekken,
gaf hem een jeugdig aanzien, maar zijn hart ging dood:
haar vrolijke oranje dekte wel zijn kale plekken,
zoog óók de laatste sappen op toen ze ’m omsloot.…
laatste avondmaal
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.058 Mijn maanziek gejank
kon jouw oor niet meer vinden
Ik gooide die bloederige spons weg
Die zoog aan de ribben
(Tralies voor de blubber binnenin)
En zocht de koudste steen.
Samen wandelend naar nergens
Knijp ik jouw heupen die gloeien
Schrapende zolen
en de nagalm van mijn bloed dat zwakker fluistert nu.…
Te recht berouw
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 360 Leegbloedend in mijn overpeinzing
Ontwaar ik huilend mijn bedrog
Te laat begon ik waar te nemen
Sleurde je mee in schuimend zog
Hoorde nooit die liefdevolle woorden
Ontkende wars als zijnde vals onecht
Om hen in de kiem grof te vermoorden
Niet ik was verdorven nee jij in en in slecht
Hoe kon ik die serene liefde negeren
Vals als ik was…
Witte orchidee
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.356 Schalks water was er net zo diep
als dorst die ik begeerde
en ik zwom er naar je toe
met houten klompen aan
ik zonk
alleen mijn hart
dat steeds van jou was
en niet achter wilde blijven
zoog zich barstensvol met licht
dat jij in overgave schonk
zo helder dat het eenmaal klopte nog
waarna het zou verschijnen
als een witte orchidee
die stilaan…
wachten
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.569 Met al je kracht zoog jij me leeg
Zonder dat je dat kon weten
Dat heb ik me later nog verweten
Ik liet het toe zomaar afweten
Heb je nooit verteld
Hoeveel pijn dat deed
Nu heb ik spijt van zoveel dingen
Maar ik wil me niet aan je opdringen
Alles wat je deed heet liefde
Dat kon ik alleen niet zien
Denk je dat kan je me eens kan vergeven…
Het bergmeer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 287 Ik vloog
en zoog zijn grootsheid op, kwam in de ban
van watermassa’s die met oergeweld
zich stortten van een steile stenen wand
die dan –als koele kabbel uitgesneld-
het bergmeer vormden.Zwom ik in Uw land
van wassend water krachtig neergeveld
en dreef ik ,vrij, gedragen door Uw hand ?…
Het bergmeer
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 299 Ik vloog
en zoog zijn grootsheid op,kwam in de ban
van watermassa’s die met oergeweld
zich stortten van een steile stenen wand
die dan –als koele kabbel uitgesneld-
het bergmeer vormden. Zwom ik in Uw land
van wassend water krachtig neergeveld
en dreef ik ,vrij, gedragen door Uw hand…
Dagpauwoog
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 777 naar binnen kwam gevlogen
en hij hield zijn kleine handjes
voor zijn oma iets omhoog
En oma zag tot haar verbazing
daar twee grote vleugels liggen
die hun lijfje moesten missen
en ze hield het niet meer droog
Ze keek hem aan met biggeltraan
en vroeg hem waar het was gebleven
waarna hij toen in zijn onschuld
vlug iets zwarts naar binnen zoog…
heildronk
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Vroeger ging alles van waarde
mijn mond rond, zomerse weiden
het lange tenen van de wilgen, het
stil zwijgende van plassen in de voren
mijn geboortegrond rees en alles zoog
verzengend, de hitte die het dampen
uit de koeien sloeg, blakende vlaaien
mijn handen fonkelende verbeelding
witte haren, Ernest Claes in de vingers
toen nog, het huis…
De zon hing laag.
poëzie
3.0 met 11 stemmen 4.127 hij, van zijn hoog terras,
volgde de lange strepen,
het vluchtig zog
van nooit geziene
nooit gedroomde schepen
door het gemarmerd
zilver van de zee.…
Knalfuif
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 2.707 gebeente van de te laat vertrokken gastheer
wachtend tot al het feestgedruis bedaarde
Nog regent het as over vergeten jassen
waarin versteende grimassen
veel duiden maar niets meer zeggen
voor doden stil en niets meer uit te leggen
Voor eeuwig lijkt de dis gedekt
in kringen lava, in roet gevlekt
Ooit zal de kegel die het festijn naar binnen zoog…
Knalfuif
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 5.262 gebeente van de te laat vertrokken gastheer
wachtend tot al het feestgedruis bedaarde
Nog regent het as over vergeten jassen
waarin versteende grimassen
veel duiden maar niets meer zeggen
voor doden stil en niets meer uit te leggen
Voor eeuwig lijkt de dis gedekt
in kringen lava, in roet gevlekt
Ooit zal de kegel die het festijn naar binnen zoog…
Passage in de schemer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 872 In het zog het verwonde water
een lidteken na het snijden
herinnering aan het lijden
wie verzacht en wat baadt er ?
De nacht verkruimelt en ik vergeet
het leed dat eens het water spleet.…
de verleiding
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.974 niet dat ik zoveel
luidop in woorden zei
of zo mannelijk
aandacht trok
neen, ze zag me
zoog me naar haar toe
als aasgier
met grijpende klauwen
mijn weerstand
was snel gebroken
alsof die er ooit was
toen haar aanwezigheid
als een paraplu
mij overdekte
en ik bijvoorbaat
verzoop in een
omgekeerd bassin
zweetdruppels
vertaalden…
Aan de lijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 181 Toen Dick op z'n laatste bonbon zoog,
terwijl hij in file naar Mons toog,
bleek dit op den duur
een vermageringskuur:
hij kon wachten, totdat-ie een ons woog.…
Op zoek
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 202 Het dak van de oecumene opende zich
en oogverblindend licht zoog ons
naar de grenzen van het universum
tastend
op zoek naar het pad van de waarheid
die zich als een luchtspiegeling openbaarde
en in een trage symfonie langs trok
hoger en hoger
zagen de bergen en zeeën onder ons
kleiner en kleiner worden
verdwijnen in het niets
en achter…
Bodemloos dalen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 in het verdom hoekje
ze laten je liever bodemloos dalen
in het dwalen van verhalen
leggen je geen strobreed in de weg
als je weggelopen bent van hun rede
op het moment dat je om hulp vraagt
eenzaam lijden niet meer verdraagt
geven ze toe dat ze sadistisch zijn
in onverdraagzame neigingen
en het zijn mensen zoals jij en ik
die ervoor zogen…
De bodem uit de emmer?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 25 Als ik nog zoute tranen overheb,
tegen alle ziltheid van deze tijd,
leegloop uit de oerzee, stroomt
het ongenoegen uit de emmer,
waaruit de bodem is geslagen en
de stop nog niet gevonden is,
in het zog van zelfgenoegzaamheid,
tegen ingedekte stromen in, dein
ik blind in de wals der tegenstellingen
mee, verkoos mijzelf te overschatten…
in bloeien voor de dood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 325 in een graf vol bloemen vindt
de dood haar aards bestaan
ze staat een levenlang te bloeien
te wachten op verlaten gaan
je lachte om de snelheid
die botste met beton
het rode bloed dat stolde
na de sprong van het balkon
ontkende de depressie
die je naar beneden zoog
liep weg voor de vergiften
die de ander op je spoog
groeide…
het vragen in je oogopslag
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.512 je keek me aan
ik zag het vragen in je
oogopslag, onzekerheid
die handen vingers gaf
in strijken langs elkaar
op zoek naar hem of haar
je stem die ik zo
eindeloos goed kende
die mij verwende met een
sprookje als ik lastig was
klonk schuchter toen
je vroeg, wie ben je
ik draaide om, je ogen
zogen me naar binnen
ik zag een vonk…