Netgedichten

netgedicht (nr. 4.506):

Passage in de schemer

Zelden zag ik zo gaaf een huid, zo glad
het late lentelicht polijstte al het mat.

Het silhouet van het ranke scheepje
ontworstelt zich uit de achtergrond
streepje voor streepje een reepje
dichterbij. Avondstond.

Een scherpe hoek scheurt de rivier
klieft de bodem onder haar buik
rillingen rollen onder het wier
tegen de oever. Eenden in een laatste duik.

In het zog het verwonde water
een lidteken na het snijden
herinnering aan het lijden
wie verzacht en wat baadt er ?

De nacht verkruimelt en ik vergeet
het leed dat eens het water spleet.