Netgedichten

netgedicht (nr. 11.420):

de verleiding

niet dat ik zoveel
luidop in woorden zei
of zo mannelijk
aandacht trok
neen, ze zag me
zoog me naar haar toe
als aasgier
met grijpende klauwen

mijn weerstand
was snel gebroken
alsof die er ooit was
toen haar aanwezigheid
als een paraplu
mij overdekte
en ik bijvoorbaat
verzoop in een
omgekeerd bassin

zweetdruppels
vertaalden mijn driften
ontmand in kracht
bemand in zaadstuwende
orkanen
ik was verslagen
zonder dat zij een zucht
tot mij richtte
ze wenkte slechts
met dwingende ogen

ondergedompeld
in blinde passie
vergat ik de nacht
de morgen
en mijzelf