Alle inzendingen over zon OR aarde OR azuur

perkament Gedecoreerd beslag over het leder Tussen de Hades en de Styx gevangen Bijeengepakte kuddes olifanten Hiërogliefen in de mummiekamers Eclips van farao's in koningsgraven De pieken van de Kölner Dom - een queeste Naar luchtkastelen in de Middeleeuwen Nu staan in Mekka en Qatar moskeeën Daar lost een slagschaduw op in de zon…

met warme kleuren bedekken de aarde tegen kou tot nieuw lentegebeuren.…

Turend meisje met je azuren ogen, 't Blonde haar doorwoeld van zomerwind, 'k Zoek je alom — Waar ben je heengetogen? 'k Dool, vervreemd, door 't stratenlabyrint. Wáár bleef 't huis — heeft de aarde 't ingezogen? — 't Huis van jeugd, waar 'k was dat dromenkind?…

Zomaar een zomeravond nog voor de zomer begon Heb ik jouw warme, lieve blik Op mijn netvlies gezet Die ogen waar ik 6 weken van dromen kon Straks zie ik jou daar weer Vragend zullen mijn ogen De jouwe gaan ontmoeten Ze zullen vragen naar meer Zal jij al open staan voor nieuw leven Gekwetst bedrogen geknakt bezeerd Heeft zij jou achter…

Diep van binnen Zijn mijn laatste woorden zoek Druppelen mijn zoute tranen Net over het randje Van de volgelopen emmer Ik zou wel willen schreeuwen Ik zou wel willen huilen Ik zou wel willen krijsen Maar ik doe het niet Diep van binnen Is het laatste hoofdstuk uit En toch kan ik het boek Niet wegzetten in de kast Ik pak het steeds weer…

Het besluit is gevallen Het boek is uit Zomaar dichtgeslagen door hem Of heb ik stilletjes gewacht tot hij het boek zou dichtdoen? Het besluit is gevallen Ik moet mijn pad Weer alleen gaan kiezen Zal ik dat snel met plezier weer kunnen? Het besluit is gevallen Een nieuw boek uit de kast gepakt Met nieuwe hoofdstukken Hoe zal ik die…

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

Geschonken kusjes door jou op gestolen slapende momenten bewaar ik in een laatje bekleed met jouw tederheid vannacht verlangend naar meer véél meer……

Kom geef me je hand en laat je gaan ontdek wat liefde echt kan zijn dat liefde oprecht kan zijn Kom geef me een kus en laat je gaan proef wat liefde fijn kan zijn dat liefde klein kan zijn Kom geef me je hart en laat je gaan voel wat liefde goed kan zijn dat liefde moed kan zijn Kom kijk in mijn ogen en laat…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand een witte lelie, rein en puur bloeit zomaar aan de waterkant een merel in het schemeruur die fluit als vrolijk afgezant het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand de lucht van hemelsblauw azuur de zon, de schelpen op het strand een mensenkind in Nederland…

Heerser in ’t azuren blauw. Verheven boven aards gewemel. Heel de horizon van jou. Je leven, één melodie. Een warreling van klanken. Samengevat in schone poëzie. Nooit genoeg kan ik je danken. Stimulator der zinnen. Prozaïsch is je stem. Akkoorden, zinderend van binnen. Neem mijn vers, vertolk hem.…

dezelfde zachte zee azuur en zilvergroen waar zonlicht deinend meebeweegt mijn oog zich in ontroering leegt herinnert mij aan toen…

Dan zal ook de zon weer stralen met golven warmte en licht dan zal ik niet talmen of dralen te schrijven een kleurrijk gedicht. Over liefde, genot in de natuur klanken van menig vogelkoor de heldere lucht als azuur, maar eerst moeten we de winter door.…

Dan zal ook de zon weer stralen met golven warmte en licht dan zal ik niet talmen of dralen te schrijven een kleurrijk gedicht. Over liefde, genot in de natuur klanken van menig vogelkoor de heldere lucht als azuur, maar eerst moeten we de winter door…

Alleen verder wandel voort, kijk vooruit zoals het hoort, want als je ooit naar boven kijkt, en dan uiteindelijk het punt bereikt, waar zon en aarde elkaar tegenkomen, zijn al jouw dromen eindelijk uitgekomen…

het rondde in goud de massa wit gebundeld licht waaierde uit in krachtige stralen die hun intensiteit zelf bepaalden met energie overgoten baadde aarde in de bron van de zon waar scherpte en rechtlijnigheid het credo van de eeuwigheid zong…

hemelsbreed steunbalken in de wereld ijzeren nagels en winkelhaken bindmiddelen uit het binnenste der aarde sinds mensenheugenis ankerpunt van stoer huisjes bouwen bij uitstek timmersvreugd op het dak en een priemende zon horizondragende planken verbreden het luchtruim vierende lengtes maal nog eens vier meter, breed torenend een grijnzende…

Ik ben een vonk die doelloos, richtingloos, Geworpen in 't heelal mijn vaart begon, Toen bond me aldra aan zich een andre zon En wentlend leef ik ongemeten poos, Een kern van leven, in zichzelve voos, Vol van de kracht die in en rond mij spon. O dat ik zonder weten eeuwig kon Wentlen in de onbegrepen stralenroos.…

Maar zonder de zon was alles hier op aarde al lang naar de maan.…

Loom wordt elke stap gezet natte tong over gebarsten lippen moeder aarde kreunt, krijgt het te verduren verlangend naar de koelte van witte wolkenmuren. Een druppel water verdampt op het tipje van m'n tong De aarde verschroeit in de stilte van de zon.…

niet te keren in de ochtend na het diner de avond om wakker te blijven het is een vast stramien gelijk in gedichten zoals de wereld rond de zonde draait in het oosten komt de zon op in het westen gaat hij onder het zou zinloos zijn als het zou keren omdat de zon allang in het oosten is ondergegaan.…

Hemel, aarde, zon Een perfecte bonbon Onze meest waardevolle kracht Ons bestaansrecht en supermacht Recht door zee en echt Voor wie men bidt en vecht Een God met verschillende lijven Waarop wij in alle vormen mogen verblijven…

En in het zachte en volkomen blauw Is de Zon een Man met een gouden regen En de Aarde een wijde groene Vrouw, Genietend 't stille geluk van die zegen. Zon, Aarde en Heelal zijn één lach Rondom de Mensheid heen. Dit is haar Dag.…

ben ik bang voor verbranding, bevingen en overstromingen dan krijg ik mijn aarde weer en hun samenspel…

De zon is verschenen! De aarde straalt - Zij heeft een verdwenen Geluk in mijn ogen gehaald. Ik ben alles vergeten Wat ik zoeven wist - Ach: wat is 't dat we weten? Wat is 't! wat is 't!…

Ik ben de aleeuwig-brandende flambouw, Die 't groot Heelal gestaag komt toebedelen Het licht en 't leven, die op aard komt spelen Het wiss'lend spel van wolken en landouw.…

Tussen zon en maan ging de aarde staan de aarde vol leven de zon vol van geven de maan vol, maar héél even zoals nu de zon de aarde beschijnt lijkt de maan heel anders naar ´t schijnt hemellichamen zo tezamen zijn in het heelal niet te ramen dag en nacht zijn bepaald eerst de aarde bestraalt de zon gaat dan onder de maan, we kunnen niet…

Ik zie door haar de zon de aarde onder mijn voeten mijn liefste avondrood tijdens ons ontmoeten Ze glimlacht me toe het gezicht bij volle maan die schitterende ster zie ik hier voor me staan In het midden van de nacht voel ik haar zachte bries ze ademt het nu moment waar ik grif voor kies…