14451 resultaten.
Ontvlezing
snelsonnet
2.0 met 4 stemmen 291 Het tijdschrift Aktueel is ons ontstolen
Het bracht, van Rits tot Aktueel Sportief
Veel onbekommerd mannelijk gerief
Met fallusprikkelaars dan wel symbolen
Het blad werd het gelijk van omzetvrezers
Al kende het geen dalend aantal lezers…
Verbolgen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 139 Verbolgen zijn, 't zint me niet
dat je heel de dag, de zon pas ziet
als ie bijna rusten gaat!
De weerman zat er weer eens naast
had vast -en zeker weer haast:
om voor 't donker thuis te zijn!
Verbolgen zit 'k nu dus hier,
mist heel de dag, terwijl 'k wenste:
da'k de zon, voelde en zag!…
Blijf bij ons
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 79 Het zich terugtrekkend licht
duisternis die plots om de hoek komt
dalende wind
het geluid van zwijgende vogels
nog één keer intens
de geur van het veld
gevolgd door
de beklemmende kilte
van een dag die toch nog
onverwacht sterft.…
Ik kan uren zitten turen
poëzie
5.0 met 1 stemmen 544 Ik kan uren
Zitten turen
Naar de vochte maneschim,
Mat vergloeiend,
Zacht vervloeiend,
Dalend, dalend naar de kim.…
Geluk uit de zon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 238 Ik haal mijn geluk
uit de zonnestralen
op mijn gezicht,
waarom doe ik dan toch
mijn ogen dicht?…
Regen regen en o ja regen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150 Maar dan ineens, breekt de zon door
de buien zijn achter de rug
Wat komt is warme dagen,
geheid dat men DAN verzucht:
Ik wilde dat het wat koeler was...…
Zon op Zondag
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 130 Hoe uitgekiend, hoe fenomenaal
hoe prachtig de narcissen allemaal
hoe blij de gezichten, want:
de zon staat hoog aan de hemel.
Niemand klaagt, waarom zou je ook?
Niemand moppert, o ja, toch eentje
de zon schijnt in m'n ogen, waar:
is m'n zonnebril?…
Blije gezichten vanwege de zon!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 We winnen terrein
zonder kogels of schieten
we zullen het winnen
anders zijn we niet te genieten
En dat laatste mag je
niet vergeten
Want de zon schijnt,
dat moet je wel weten.
Zolang je ‘t gelaat naar
haar op kunt heffen
haar warmte voelt laat
‘t je beseffen:
Het komt goed!…
Stil verdriet...
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.412 De zilte glinsterende parels
dalend op mijn wangen
rijg ik aan een gouden snoer
draag ze troostend om mijn hals.…
Contradictie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 117 als stenen mij leren vliegen
en moed me leert te huilen
als stelen mij zou geven
en de dood me leert te leven
als ik met breken iets kan maken
en met vergeten meer zou leren
als ik met niks iets zou kunnen
en met de waarheid zou gaan liegen
zal liefde dalend stijgen
en haten houden worden…
mare van st cuthbert
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 110 dalend
zoekt hij in de grote zee
een standplaats
heft dan de handen hoog
en zingt uren lof en dank
hees gezongen
rijst hij uit het water op
en rust in het zand
blazend op de oude huid
drogen otters zijn voeten…
Mijn woonstee is haar lach
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 10.960 Een grote vogel zag ik in de wolken
zich verwonden en de wonde was de zon
die bloedig rood al dalend ging vertolken
de afschuw die een kind bekruipen kon.
In het donker dwaal ik door de zalen
waar spiegels licht van dode sterren vangen
en hymnen slapend in 't gebinte hangen -
en nergens kan ik ook maar iets verhalen.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Heilig water
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 163 Bewegende wolken,
dalende druppels
in een omvangrijke oceaan.
Helder en koel,
dorstlessend,
helend
als een kleed
om je lichaam,
doorschijnend als glas,
dankbaarheid
voor het leven,
het heilige water.…
SPEL VOOR DRIE
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 In de zoele zomernacht
stijgt uit het veld vol leven
geur van kamille
treft zacht dalende
mane- en sterrenstralen
waarbij luide krekelzang
de stille luchtspraak
begeleidt en bemoedigt
lied der duisternis
beurt de zoekende geest op.…
Bergtop en dalende paden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 292 Hemelsblauwe ogen der liefde
Rijs met mij m'n lief
als een zon over deze bergen
van talloze zorgen en koester
de liefde waarbij je mijn hoofd
op je schouder legt en je hand
strijkt door mijn haar om te zeggen
dat je eindeloos veel van mij houdt…
Laatste vlucht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 687 En zwevend over vroegere
huizen en tuinen, nog steeds
doordrenkt van de heimwee
van weleer, spoed ik mij
langs lanen van schoonheid
en voorbij verdriet naar het
langzaam dalend avondrood.…
Aan mijn partijgenoten
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.530 Het leven schatert in de rondte
Zijn wilde waan,
Het stort van alle horizonten
Tegen ons aan!
Wij zien de barre tijden klimmen,
Wier onweer wast,
Slechts onze hand houdt aan haar kimmen
De wereld vast!
Door nevelige sferen gaan wij,
Waar niets meer schijnt,
Aan 't stuurrad van de wereld staan wij.
Recht overeind!
Vóór ons zien wij…
De zingende dagdief
poëzie
4.0 met 2 stemmen 387 Over de heide zeurde ik,
Zo zonder gedachte,
Een oud liedje neurde ik,
Het zonneke lachte.
Over de hei ging ik,
- Een luierend feestje -
Uit de hemel ontving ik
Een lievenheersbeestje.
Over de hei sloofde ik,
Om mij gonsde een bietje,
Voor 'n wijfje, geloof ik,
Zong een leeuw'rik zijn liedje.
Over de hei stapte ik,
Zocht…
Geen stijl
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 167 Je haalt dat kind daar uit de zon, of IK doe het, wat ik
je brom.
Ik mag geen stijl hebben, jij geen gevoel en elke ouder
weet dan wel wat ik bedoel.
Het kind werd gepakt en wakker god zij dank, maar deze
stijlloze dame kreeg het gelijk aan haar kant.…
stil verlangen
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 144 je bent er niet
dan ben je er weer wel
niemand die je ziet
ik voel het aan mijn vel
vandaag ben je er nog niet
straks misschien toch wel
alvast zing ik dit smekend lied
ik wil je kussen, kom maar snel
het werd tijd, je bent gekomen
je maakt me zo blij en wel
want zon laat mensen dromen...
ik hou zo van je warmte op mijn vel…
doordeweekse ZON-dag
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 128 Wanneer ze hoog aan de lucht,
haar stralen omlaag stuurt,
mensen zich koesteren in haar
warmte,
wanneer de dag dan altijd te
kort duurt, omdat we meer willen
en nog meer,
wanneer de zon haar kunsten
toont, zijn er weinig, die je dan
hoort klagen!…
Sneeuwklokjes en meer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 De mensen ogen blij, blijer dan met de kou
gelukkiger met nu, de zon
stappen we allemaal de paden op- de lanen in
op gepaste afstand dat wel
langs de velden met:
De tere mooie bloemen!…
Zon.
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 106 Zon in de hemel.
Schijnt haar stralen op het strand.
Schittering op zee.…
stroom ( gedichtendag)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 241 poëzie wil ontplooiing
het wil expansie
het klampt vast
in pientere puberschoenen
in losse klanken
raakt het niet uit de maat
het verfrist zich in de muze
van warme omarming
in bronnen van droombeelden
zo valt ze in de zachte schemering
dalend achter de horizon
iedere dag in verandering
als een stroompje in beweging…
Vol dalende druppels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 197 nooit breekt regen
de aanstekelijke lach
op je natte gezicht
onder de wimpers
glanzen je ogen
het plezier van de dag
haren slierten
vol dalende druppels
over de kraag van je jas
stapt pardoes in een plas
waarvan de lachende rimpeling
op je gezicht regen ziet…
Attent
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 158 dromen, dromen door
de minuten van het leven
immer op zoek
naar een sterrenhemel
de voorstelling van een
dalend lichtspoor
voor een vurige wens
dat ene verlangen
daar kunnen ze me
’s nachts voor wakker maken
ja, voor een wandeling
in de lentelucht
de wind die zacht de slaap
uit mijn ogen wrijft
voor de stonde dat
alles…
De hoge zon
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.214 De hoge Zon heeft heden schoon bevonden
De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat,
Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden
Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat.…
Tentdoek
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 225 Een grote vogel zag ik in de wolken
zich verwonden en de wonde was de zon
die bloedig rood al dalend ging vertolken
het beeld dat ik niet meer bevatten kon.
In het donker dwaalde ik door zalen
waar hymnen slapend in 't gebinte hingen
en spiegels licht van dode sterren vingen.
Nergens was er nog verhaal te halen.…
Tegenlicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 232 Zon
En als het zwicht voor het donker
leest dit alles als een sprookje
lachen sterrenregens zich stralend
langs een vale Maan
mijmerend
een weg via jou naar mij...…