Alle inzendingen over zonlicht

Zilverspar in het zonlicht versierd met rode en zilveren ballen en witte lampjes Lichtboom eiland van lichtstilte in de zee van je gedachten…

dit kleine gedicht naar jullie allen gericht komt uit een warm hart want jullie zijn elk apart een straaltje van het zonlicht…

Met warmte, zonlicht en groen. Zo is het goed. Voldoende om verder te gaan.…

Witte vlinder, vlinder vrij, dansend in het zonlicht, hoe verheug je mij. 't Zijn de kleine dingen, die gaan nooit voorbij.…

er zou geen weerzien zijn wisten we het niet of deden we alsof de zachtroze appelbloesem altijd in het zonlicht zou baden de kracht van het afscheid wordt onderschat…

Terwijl wolken het zonlicht roven, vliegen vogels rusteloos naar de zee. Ik kan geen behouden reis beloven maar in je schaduw vlieg ik mee.…

Zie me staan, In de schaduw van je lach, In het zonlicht van je roem, In de droom van je ideaal, Zie me staan, Kijk naar me, En weet, Dat ik er niet meer ben voor jou...…

onder donkere wolken ga ik slagregens liggen achter mij zonlicht straalt mij tegemoet van noord tot zuid spant zich een majestueuze hemelboog…

Ik wens dat je wakker wordt bij zonlicht dat door gesloten gordijnen schijnt vogelzang een warme douche vers brood Werk dat je graag doet…

in het zonlicht ben je zo mooi zo wonderschoon en zo vol pracht voor mij meer dan schitterend.…

De klok tikt het zonlicht maan plafond het morgenstond mond, hou die ruw geeft, zweeft mijn meeuw als jij morgen wordt…

Het late zonlicht daalt over je lichaam De warmte gloeit zichtbaar na.. Mijn ogen glijden over je heen Koesteren je lijf van puur genot...…

het late zonlicht wordt gevangen door de fles die groot genoeg is om de pijn naar vergetelheid te sturen het dienblad is een toevalligheid bij het magere bed waar niets meer kraakt…

Uit beeld toch aanwezig Ver weg en zo dichtbij Gesprekken herbelevend Van jouw woorden nagenietend Lig ik in t zonlicht en denk aan jou.…

Treurwilgwaaier, dauwdruppeldroef – zonlicht dat roept om zeeslag, vleugels om onder te schuilen. Achter glas zingen duiven in de regen, wassen kroonblaadjes zich in stilte.…

De bui waait over flarden mist trekken over het dal een belofte raakt je aan als een droom die zijn web zorgvuldig weeft zijn draden glinsteren in het zonlicht…

het zonlicht zinspeelt op Lente als verstokenen van rennen we massaal naar buiten om van elke straal driedubbel en dwars vurig te genieten ze kust ons…

kleuren verkleuren schoonheid vervaagt warmen aan het zonlicht schittert het teder tegen het ochtendblauw samen op een bloem die weldra verwelken zal dansen zij tot het hun allerlaatste is…

hoe zacht de herfst kan zijn alsof hij nu alleen voor mij is de blaadjes neergevleid met harmonie in kleuren en aarzelend het strelend zonlicht op mijn huid zo zacht de herfst en jij…

met zonlicht wast zij haar manen in de rivier die haar meevoert stroomopwaarts naar daar waar een immense schoonheid zich openbaart nu zonden liggen begraven in een te ondiepe waarheid…

Ik schenk mijn tranen aan het zonlicht opdat zij ze rijgen zal tot donderwolken die plaatselijk zullen plenzen op al degene die mij vergeten zijn wie loog dat bloed dikker was dan water…

Zonlicht Zonnebrand Zonnebad Zonnehoed Zeelucht Zwoel Zandkasteel Ziltig zeewater Zwemplezier Zomer, zo zoet Een zalige zindering Voor het gemoed…

heb zinnen losgelaten als vallend herfstblad hoopte diep van binnen dat er ergens een mooie strofe lag ben gaan zoeken naar patronen in het kleurrijke tapijt maar raakte zo de weg volledig kwijt heb moeten wachten op de laatste sneeuw tot de wereld eindelijk lachte in zijn ontdooiend witte schepperskleed zag toen mijn gedicht in zonlicht…

Koude dagen, donkere dagen. Knerpende sneeuw. Het is nog vroeg. Wolkjes dampende adem ontsnappen uit mijn mond. Stroef glijdt de staldeur open. Sneeuwvlokjes dwarrelden van het dak. Mijn paard kijkt naar buiten, rilt, Snuffelt aan de sneeuw. Ik stijg op, Stap de frisse buitenlucht in. Ik kijk naar de opkomende zon. Ovder de sneeuwitte…

in de vroege avond zie ik hoe het lage zonlicht door de hoge ramen binnenvalt in dit lome ogenblik rekt de tijd zich uit afwezig tussen alle anderen een vlieg helpt me uit de droom…

als een antwoord op zoveel zoals het zonlicht had geschenen koos ik nu dat wat van mij was duizend zinnen voor dat ene Liet het stoflicht achter mij en stilte viel er van het raam het zonlicht scheen nu zoveel minder zonder naam die werd geschreven in een zaal - een pandemonium een weeshuis vol talent ik vond een antwoord op een vraag…

terwijl je tong verkennend punt tegen mijn tanden wij smelten tot een paar terwijl het zonlicht in uitbundigheid zijn stralen dwarrelt door je haar…

gedempt door water overstemmen hun klanken de stilte van de avond terwijl de nevel verstrooit nog zonlicht zoekt zoeken wij onder de sterren naar diezelfde passie…

De zon in het duister dat het zonlicht verdrijft het licht met zijn luister dat de zorgen verdrijft en dat lichtheid en luister verspreidt die beklijft is wat kracht geeft en liefde, is wat is en wat blijft.…

Om in het zonlicht te wandelen langs een heerlijk strand. Om lekker te liggen in een weidegrasveld. Om in helder water te zwemmen. Om gezellig thuis te komen bij de gene die van je houdt.…