Alle inzendingen over zonlicht

Het is niet waar dat dit het zonlicht is, Gij zijt het. Dit is ook niet de wind die over ‘t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

En dan opeens, plotseling ben je daar: stralend zonlicht op een nieuwe dag!…

Schoonheid ademt grootsheid En smeekt mijn blik weg Van velden leeg en wijd Totdat ik in amen kijk De stilte spant zich als een boog Een zucht snijdt als zonde Door deze holle monoloog Een trein, een dag, een wonder…

maar niet dorst heen te gaan ge neemt me mee in grote vaart wolken, slierten, licht, beweging, flitsen toverlantaarn met brekend licht dat kleur geeft en mijn ziel verlicht mijn kern raakt tot atomen splitsen ik staak ’t verzet, ruik de geur van zweet, tabak, goedkope aftershave neem afscheid van verschraald verdriet ge breekt het zonlicht…

Soms in de vroege ochtend, kleurt De hemel zo geheimvol licht; Dan is ’t of gij een schoon bericht In ’t goud-gesponnen zonlicht speurt; En wie een donker lijden beurt, Hem wordt de last haast blij en licht; Wie fluist’rend vleit liefs aangezicht Is ‘t, of elk woord een sproke neurt.…

Mijn langste ogenblik tegen het zonlicht Jouw silhouet als model zonder gewaad. Pronkt in jouw geloof mijn langste dag. Dit zijn mijn langste uren in het kort.…

Nog fladdert kleur tussen bloem en blad blad en tak Door een wak in de wolkenlucht schijnt mager de zon Valt het schamel licht op een spin die z'n web spon aan de rand van het dak met de regenpijp verbonden Vlinders? ze zijn naar elders gezonden gezanten zijn 't van kleur en licht.…

in donkere kamers zit ik te schaven aan een nieuw bestaan wijl leven voorbijgaat tot ’t zonlicht door het venster me verplicht om met een glimlach naar buiten te komen de wereld te vertellen dat vanaf nu lente me vergezelt dat wat was voorgoed heb achtergelaten wat me beweegt weer willig liefheb…

Ze bevalt me op die bank De stof zo blauw haar huid zo blank Het scherm zo tomeloos haar boeiend Ondanks het zonlicht dat er gloeiend Als een voyeur omheen bestaat Voordat het neervalt op de straat De stilte rekt zich zalig uit Tot in een zangerig gefluit Van vogels zwart als hartenbloed Hij wijken moet “Wat is er schat?”…

Door daling der dagen drijft doorgaans de donkere desem dwars door dunne en droge derma Dwaalspoor doorheen dikke donderslag darmen druipend door duistere depressie dagen Doe dan driemaal daags dertig dure dragees deskundig en degelijk dooreengeschud Danwel dertien druppelsgewijs deponeer de doos daar in 't depot…

slechts een datum in de wacht terwijl het zonlicht lacht op witte muren en de ondergang van zwaar gevoel zijn doel voorbijschiet, tot aan ’s nachts daar in het vroegste morgenuur ontstaat het vuur van eens voorbij, het zonlicht kleedt zich rond om mij voor lange duur onteert het uur de middag, totdat ontij zich ontbindt en ik…

Laat zonlicht gedoofd, levende zielen gaan heen waar doden dromen.…

zo alledaags zo gewoon zonlicht dat met wolken verstoppertje speelt wonderlijk spel dat nooit verveelt…

Wolken verdwijnen in de nacht geen zonlicht, nergens meer beweging, slapen, dromen -tot het gezamelijk ontbijt-…

beelden dalen als trage bezinksels neer licht valt door de bomen de poort scheidt het heilige van het profane de schaduw van het haveloze boompje op de tuinmuur het zonlicht dat miljoenen kilometers aflegde om het zielige boompje binnen enkele minuten te bereiken verzink in de verstilde eenvoud de transparante schoonheid van…

blootstelling aan zonlicht.…

Het frêle zonlicht schijnt op een kleurig tapijt gevallen blaadjes als dartelende vlinders vlogen zo - de zomer uit…

Er rest mij soms maar deze éne behoefte, te rusten, en met een bloem tussen mijn tenen en een ring van zonlicht op een knie niets te zijn.…

Twee dauwdruppeltjes glinsteren in het zonlicht: een blozend herfstblad verkondigt het najaar met vrolijk lachende oogjes.…

Het vroege ochtend zonlicht verbleekt door al het stralende wit en de prachtige blauwe hemel. Vandaag zie je overal spelende en lachende gezichten bloeien als zomerbloemen op het flonkerende wit. Het zonlicht hoor ik luid zeggen: “ja, bloeien jullie nog maar ‘n tijdje”.…

Wanhoop niet in donkere nachten, 't zonlicht zit op jou te wachten, Vang dan weer je loflied aan, omdat de smartelijke nacht, door't zonlicht van de dag voorbij nu is gegaan...…

Dan breekt de hemel open Door alle donkere lagen Het zonlicht werpt zijn stralen Op deze grijze sombere dagen.…

Verlangend naar opheldering als het eerste zonlicht. Eerlijkheid bevrijdt……

Toch bljf ik zoeken in de straten van de steden in de schaduw van de kasten een glimp zonlicht weerkaatst in de krotten naar een gezicht als sterrenlicht…

mijn hart klopt sneller van ellende nu ze van me wegloopt zie ik haar in het zonlicht en voor de laatste keer haar kont rond als de aarde…

als ’t zonlicht zich weerkaatst op de bast van de bomen in meeste wezenlijke manier van zijn op vlinderjacht gaat vervliet voor mij de horizon…

Het waren zilvergrijze Novemberdagen daar in Zeeland, Geen zonlicht viel op bomen, Huizen, struiken, zodat ze In zichzelf rustten, Niet anders waren Dan ze zijn…

die ik heb Verdwijnen, ik zal wel zien Zonlicht valt in stukjes goud Op mijn gezicht, geluk...?…

De vogel zweeft, blauw-helder zacht zonlicht, het stille decor. Het is de reiger, blauw-grijs, die krijst.…

dezelfde zachte zee azuur en zilvergroen waar zonlicht deinend meebeweegt mijn oog zich in ontroering leegt herinnert mij aan toen…