Alle inzendingen over zonlicht

Zonlicht besloten in hars. Hemelse schoonheid.…

avondrood sluimert nacht aarzelt op de drempel zonlicht neemt afscheid…

Vlinders dartelen speels boven de Klaprozen in't gouden zonlicht…

Uitbundig koolzaad slechts een paar dagen in bloei gevangen zonlicht…

in teder zonlicht wolkt jouw prille lentelach naar verre einders…

[Haiku] wilde kastanjes beschenen door de herfstmaan - het zonlicht reikt ver.…

In het vallende zonlicht Van deze zomeravond Vliegen zilveren meeuwen De volmaaktheid tegemoet…

Geest zweeft uit de fles druppel van haar laatste traan het zonlicht omhelst.…

Als het zonlicht dooft straalt het ginds voor anderen baan die rust niet kent.…

wrak en grind van toen stuurloos, verward in mijn jeugd zonlicht, vals gekleurd-…

Om te genieten is het zonlicht natuur en al wat daar in is omvat de bloemengeuren vanaf het ochtendrood tot vele avondkleuren en voldoening van bestede dag.…

De berk kijkt me aan met een goddelijke blik -- van milde ogen.…

[Haiku] een mespunt zonlicht valt op dit oude portret – de blik blijft donker…

En als uit een wak aan de hemel komt het zonlicht Blijft hangen in dit dicht want blij levensblij.…

zal ik de leegte voor je vangen het zonlicht voor je vinden het broze voor je bewaren en dan zullen we dan samenvallen?…

Geruiloos zweeft de nevel Over het koele meer In de koude ochtend Gehuld in mystiek De kleur is niet te lezen In de eerste zonlichtstralen Lost de nevel langzaam op Schaduwen worden zichtbaar Geruisloos zweeft de nevel Terug naar het onaantastbare De avond maakt zich op Om de aarde te laten slapen Geruisloos sluit de nevel De avond…

zie haar liggen, d' schone maagd zo onschuldig als haar spinnen zal ik haar fluweel beminnen totdat ze magistraal ontwaakt zie haar ogen langzaam open begroeten ziel in vogelvlucht verjagen kilte uit de lucht elk angstig zet het op een lopen zie haar wimpers tegen ‘t licht vragen knipperend de zon ontslaapt nu eindelijk mijn bron?…

je ladderde in veranderend licht de ontelbare treden naar beneden waar de bloemenmand voor heden de kleuren van morgen al had jij hebt selectief naar het zonlicht breken gekeken met armen vol keuzes corrigeer jij stukjes schaduw tot schoonheid en harmonie in balans waar eerst het prille nog kille licht de natuur verkent gaat…

Ik drijf op de golven van de zee onder een wolkenloze lucht waarin wat meeuwen op de vlucht; een windvlaag neemt ze mee Zoute druppels op mijn gezicht op mijn neus en op mijn wangen op mijn huid die is gevangen in de warmte van het zonlicht…

het maakt de harten kil doet molens twijfelen en stilaan wachten we wachten tot jij jij ontwaakt en in het prille gras met blote voeten boe roept tot de koeien en de natte neuzen zoent zomaar de liefde rond strooit als kruimels voor de mussen je lach in de ochtend waar de leeuwerik op wacht ja dan kruipt hier de nevel terug komt zonlicht…

De morgendauw nevelt tijdloos als een pareldeken over het landschap Een stilte kleurt het morgenlicht langzaam in wolken van sereen In al haar schoonheid weeft de aarde parels van dauw aan het gebladerte De zon laat het landschap ontspringen in een fontein van geweven waterdamp Het is alsof de tijd niet meer bestaat alleen de schoonheid…

weeldebomen kleuren zwart oevers lijken aangevreten gulzig door cyclopen wijn proeft grote afkeer watervallen storten langs gelaat en hartzeer neplicht hangt de strot uit de hemel krijst de sterren stuk wandelen zwenkt doodlopen lief woord is als de lente ontluikend schoon smaakt zoet kus verheft gelijk een drijfveer als dan je ware…

Jouw ogen Lijken licht te stralen Jouw lach Is warmer dan het zonlicht Dat samen Is in elk geval Een goede reden om te leven Dus ook Als het eens tegenzit Hebben licht en warmte waarde En ben ik Aan het eind der rit Blijf 'k toch Het liefst bij jou op aarde…

Tussen Maasland en De Lier ligt een veldje zo klein. Dat weet geen mens, dat is alleen maar van mij. Ik verwarm daar mijn lichaam in het prille zomerlicht. De wereld gaat open mijn ogen gaan dicht. (engels gras, engels gras hoe groen ik was, engels gras geeft mijn leven kleur eens was alles grauw en besloten maar mijn hart is nu een open…

Ik stond op en liet eindelijk weer wat zonlicht toe in huis. ‘Een roodborstje moeder, kijk een roodborstje!’…

ooit vlogen zij voorbij de dorpen zagen de was hangen en een jong stel achter de schuur staan vrijen de haan van het kerkje draaide met ze mee naar het oosten, zijn koper blonk in het zonlicht, stemmen stegen verwaaid omhoog, vervaagden terwijl over de kreek op een terras muzikanten oefenden, zwaailichten van de brandweer door het vlaswerk…

De zon is opgekomen. De wilg, nog zonder blad, wordt in het licht gevat en laat zijn takken stromen. Traag breekt de middag aan. Heeft iemand zoveel uren met naar een wilg te turen ooit vruchteloos verdaan? De lucht trekt rose dicht. Niets valt nog te verlangen dan dat de wilg zal vangen de laatste schilfers licht. ----------------…

Terug naar Andreus loop ik dwars door mijn hoofd, stap mijn oor uit en zie mezelf zitten van glas en van woorden die zoeken en zingen hun liedjes van kom maar en ga, drink ik zonlicht als nectar tot diep in het merg van het zijn.…

Een zondag vroeg in mei de Wolfsputten een verhaal vol tinten groen en zonlicht gevangen in een gele dotterbloem Terwijl een eksterkreet de stilte scheurt houd ik mijn pas en adem in…

De zon speelt door het loof der vorstelijke dreven, die kruisen, heinde en verre, om 't vorstelijk kanteel; de zon valt blinkend neer op toren en kanteel; de zon doet levend goud op de oude kruinen beven. De zon is overal. - Om 't wislend veldtafreel verbreidt ze een waaiend waas, uit zijde en licht geweven: zij trilt in elk gezang; zij leeft…