Alle inzendingen over zonne-energie

Ik ben Ik En jij bent jij Alles zit In mij Alles zit In jou En wij zitten In alles We Zijn Al één…

We krijgen energieprijscompensatie. “December Feestmaand” blijft zo een begrip. En aan de horizon gloort nóg een stip. Straks andermaal een overheidstraktatie. Bij voorbaat, ter verhoging van de pret, de thermostaat op standje “hoog” gezet.…

Buuf ligt te zonnen Ik heb trek in gegrilde Kikkerbilletjes…

Daar was 'n meisje, daar was 'n water, daar was wat zonne en groenig riet. Dat water zong met zilvren klater, dat meisje zong 'n vrijerslied. Dat meisje had zo rode wangen en brede heupen dat ze had! D'r haar dat berste uit de spangen en glom of 't vol van zonne zat.…

Zonne die heerlijk en licht maakt de Heemlen, zonne die 't bloed door ons aren doet weemlen, zonne behoedster, beschermster, bewaakster, zonne al-lichtende levenmaakster, zonne die baart wat de wereld al ziet, genadig zij hem ende belg u niet om de smaad om de smaad van zijn mond, gezegend heerlijke zon.…

Vanuit luchtballon, ziet vrouw mij naakt zonnen in vogelperspectief!…

Een duif zit zich te zonnen op een kale tak één februari…

gespreide vleugels zonnen vredig in het gras snorharen trillen [haiku]…

gespreide vleugels zonnen vredig in het gras snorharen trillen [haiku]…

voor geheel nieuwe energie; dus niet uit vorige tijden! Het bevrijdde om telkens woorden te tekenen als merk in de donkere nacht der mist. Toen wist ik niet volledig: nu beter, voor meer dan vijfenzeventig procent. De rest moest nog komen.…

De energie die we niet horen, maar die werkelijk bestaat. Straling die niemand ziet. Iedereen ontvangt. Zenden kan. Voelen. Muziek is het. Snarenspel. Leven. Onzichtbare trillingen zijn het, tussen vioolsnaren en ons oor. Het is een wereld van liefde, die je niet begrijpen kunt. Niet grijpen kan.…

alleen maar zonnen op zondag maar ik moest! ging ik niet was het een zonde zonde van de zon op zondag…

Als ik sterf sterft niet mijn energie ook al lig ik volledig uitgeblust en zal mijn laatste adem mijn stoffelijkheid beëindigen mijn innige energie ontwaakt weer door d'ochtend-frisheid na 'n diepe nachtrust die mijn energie tijdelijk temperde maar na mijn stoffelijk verlijden spring-levender en energieker zal zijn dan in het afgelegde…

Mijn energie reageert op jouw energie: mijn liefde gaat uit naar jou ... kon ik dit maar voor me houden, liet ik het te sterk blijken, schreeuwde ik het te luid?…

De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning, in de oude lijste van een groene en rode veil; van al de bloemen op mijn mond de milde honing, en in mijn hart van al de dagen 't vrome heil; een witte roze aan mijne krage, en voor mijne ogen de weiden en de Leië in lage zonne-brand; van mijne vrouwe in mij het zorgend mededogen, en van…

Want wat er ook nevelt in mijn gemoed, Want wat er ook nevelt rond de aarde; In mij blaakt de liefde in laaien gloed, En de zonne straalt eeuwig om de aarde.…

Ondanks dat haar poffertjes mooi bruin waren verbrand wees de vader naar haar tempel dat het zonde was te zonnen op zondag op het zonnig naaktestrand…

ik benijd hem niet de schaduw die jij werpt altijd in beweging hectisch jouw willekeur uitgeleverd ik geniet mijn vrijheid onder andere zonnen als schaduwloos niets.…

koude windvlagen witte,grijze,zwarte wolken vliedden dooreen voorbij voorbij de zee bruist, roept haar eindeloze energie het strand schoongespoeld leeg leeg volle regenboog siert de bewegingsvolle hemel bijzondere kleuren energie energie we genieten van dit hondenweer dit natuurspel laadt onze batterijen op en meer en meer…

We sloten niet meer op elkaar aan we gingen er niet meer samen voor staan en zijn alleen heengegaan.…

Het stuit me uiteraard tegen de borst Dat ik pas nu besef dat mijn urine Als rijke bron van energie kan dienen, Want wat heb ik een energie vermorst! En als mijn hond een plas deed bij een boom Kostte ook dat al gauw een uurtje stroom.…

De zonne zit zo snel en blinkt, en bloeit al in het westen, dat wolkenloos heur stralen drinkt, in lentemaand, ten lesten. 't Wil zomer zijn, van nu voort aan: vroeg morgen zal ik meugen -'t wil zomer zijn!- vermeien gaan mij, morgen, en verheugen!…

Die gevel-toppen gunt uw zachte schijnen, Die eeuwig weer in ons te wekken lust, Der schoonheid pelgrims, de eeuwige trekkens-lust, Zon-stralen, gij, 't zij, waar in de woestijnen Of land-, of zeeë-vlakten en eindloos deinen, Uw rustloos licht op lege leegten rust, 't Zij gij de heilige kracht of 't teder kwijnen Van uwer liefste kinderen…

Steevast sta ik seconden te tellen als taal struikelt over z'n zin bungelt huichelt verder knikt Telkens vallen falende stralen middels spraak als hinderlijke steken in de stilte; de ketsende klanken kloppen steeds weer aan het oude zeer van zwak glas en jonge ogen Maar het ligt ook aan mij, leg de dolk naast me neer, ik kijk…

. --------------------------------- uit: 'Twee zonnen', 2003.…

Aan het golfgeruis huwt 't Westewindje, dat luwt, Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister, En de scheem'ring slechts rest, Nu de zon daalde in 't west, Een poos nog - en de aard ligt in 't duister. En geen stem meer in 't rond, Die nog leven verkondt. 't Is stil in het woud, in de weide, En onzichtbaar, maar zacht Daalt een weldoende…

Een gedachtespel speel ik met de lente: vlijtige vlinders vlijen zich als innige innen aan mijn vastberaden zinnen. Een blije bij cirkelt rondjes rond mijn hoofd, de tijd tolt en een bal rolt sporen in het gras. Kleine kinderen kruipen sluipen door het gelukzalig groen nemen de kortste route door de tovertuin. Ik flirt met de zon…

Prikkelende geur pas gescherpt kleurenpotlood kleu(te)rtijd in beeld...…

mijn veel te zoute zee werd heerlijk zoet water waarin ik zwemmend steeds natter werd door jouw overweldigende liefdesgolven die mij voldaan het warme strand op spoelden waar jouw stralen als meer dan duizend zonnen mijn traangordijnen voorgoed deden verdampen zomerblauw kleurde onze hemel…

Met alles wat er over is zullen wij elkaar bevuren bevrijd van de benauwenis ingestraald door zonne-uren in jouw ruimte wil ik landen als adellijke adelaar leg je vleugels in mijn handen op onze wegen naar elkaar niet meer hoeven te doorgronden waarom wij baden in gemis heeft de levenswond verbonden met alles wat er over is.…