14315 resultaten.
zoals de zon groeit
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.034 je slaapt niet
wanneer de zon jou doet bewegen
en mij sprakeloos op de achtergrond zet
ver hier vandaan
de zomer sluit bloemen
in je nog ongeleefde ogen, als zouden tralies
stilzwijgend
je huid doen verbranden
en sporen achterlaten, licht en donker,
open voor de dageraad
zal ik je ooit vinden
in de schaduwen van de aarde
waar elk…
Het Geluk
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 630 Hij keek
naar de zon.
De lucht kleurde
langzaam oranje.
Ze ging naast hem staan.
Hij merkte het niet.
Tikte hem
op de schouder.
Hij keek om naar haar.
Zij straalde van geluk
omdat hij bestond.…
Slapeloos
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.810 Je ligt nog wakker
en denkt
aan de nacht
wat komen gaat
is onbekend
men noemt het
wedergeboorte
maar sterven is
wat ons wacht
al wil je
vleugels dromen
zachte armen
om je heen
mijn lief,
laat ons nu vrijen
onder de zon beminnen
niemand kan ons helpen
armen reiken niet verder
dan om het leven heen
in zekere zin
sta…
De voetbalvader
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.329 Ze krijgen van hun zonen dus nooit genoeg.
Jij zigzagt als een haas door de defensie.
Ik sta hier met een kater langs de lijn.
De geur van gemaaid gras verzacht de pijn,
maar 't wachten blijft nog op die ene actie…
Tintelend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 352 Wanneer ik met je vrij zie ik sterren
als onze lichamen elkaar treffen
in t zonnige middelpunt van ons heelal
en de hemelse stralen
zich een weg glinsteren
helemaal tot aan de uiteinden
van tintelende ledematen…
Over een land hier ver vandaan
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.561 Daar waar ’s ochtends de zon ontwaakt
Daar is een land zo fijn
Daar waar de hemel de horizon raakt
Daar zou ik willen zijn
Het ligt vlak naast luilekkerland
Je hebt er vast over gelezen
Het is aardig zoeken voordat je belandt
Waar je in feite moet wezen
Want daar zijn de mensen aardig en warm
De bloemen geuren er zoet
Niemand is er echt…
De krekel en de mier
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.069 Wat kan dat tegelpad, die stomme stoep u schelen?
Bent u tot eeuwig schrobben soms verdomd?
Een waas van groen trekt van de malse grond.
Tel de lentes die nog door uw aderen spelen.
En laat vooral uw stramme ledematen zwijgen.
U heeft uw zetel boven wel verdiend.
Of is het waar dat u de gunsten van die vriend
alleen door almaar sloven kunt…
Sterrenstof
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 313 Sterrenstof waait weg
toch brengt de machtige zon
het noorderlicht thuis…
Een oudt liedeken
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.351 Naar Jean Richepin
Tsagh eens een cnape stervensgeern
een valsche, vreede, boose deern.
Sei totten cnape: 'hael mi terstont
din moeders herte voor minen hont.'
Hi ging en sloech sin moeder doot
en vluchtte mettet herte root.
Mer twyl hi loopt, stuict oppen steen
en valt, - dat erme hert meteen.
Al botsen op de harde baen,
vingh…
Zonsverduistering
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 436 Als de maan de zon verduistert
heel de natuur naar het lichtspel luistert
het licht op aarde uit lijkt te gaan
moet de mens wel stil blijven staan
Als de maanschaduw over de aarde jaagt
en met zijn schemer het licht verjaagt
de mens omhoog naar de hemel kijkt
dan wordt zijn ervaring verrijkt
Daar zijn de sterren die hij eerst niet zag
de…
Tot morgen
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 479 In het ochtendwit ben je opgestaan
en je hebt toen je mantel van licht aangedaan
om in stralend geel aan de hemel te staan
en gehuld in oranje de nacht in te gaan
Ik heb je gezien heel vroeg al vanmorgen
en toen je vanmiddag de planten verzorgde
ik zag ook hoe wolken zich voor je verborgen
ga nu maar slapen, we zien elkaar morgen…
R.I.P.
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.151 Samen wandelen in de warme zon,
ik wou dat je daar nog eens van genieten kon.
Genieten van de zachte regen,
zitten op een bankje, ergens afgelegen.
Mooie momenten wisselen, wat we bedoelden,
en uitleggen wat we voor elkaar voelden.…
waarom ging je weg?
hartenkreet
0.0 met 10 stemmen 1.025 De zon valt naar beneden,
Hij verstopt zich achter de heuvels.
Ze neemt het licht weg,
En de warmte gaat haar achterna.
M'n liefde deed het ook.
Een valk gaat de zon achterna,
Maar net voor de heuvels
wordt ze geraakt door een pijl
Een diepe steek door het hart.
Ik voel hetzelfde.
De warmte trekt weg
Door de zon.…
Springvloed in tweevoud
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 765 Lieve schat
hoe zeer ik je wil
het brandt zo hard
maakt me haast bang
de zon raakt je gezicht
je ogen zijn gesloten
de grootte van het strandlaken
dwingt me tegen je aan
geen bezwaar
maar ik raak je lijf
en hoe zeer ik je wil
het brand zo hard
heter als de zon
hij laat je lippen fonkelen
je glanzende huid glimmen
glijdend langs de mijne…
vrinden en vrindinnen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 685 zojuist hoor ik van honnepon
lief kwekkend in haar capuchon
dat als zij goed tennissen kon
maar tot nu slechts bezonnen won
met druppels toe in een regenton
men haar mooi niet zag te wimbledon
alvorens zij niet knap zonnen kon
en regenen ver buiten de horizon
vanaf centre court bij noorderzon…
Geluksmomenten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 357 Wat voelt dat fijn
met je hart kiezen
voor hetgeen echt bij je past
Vertrouwen in overvloed
als stromend rivierwater
met de stroom mee
De zon schijnt
tintelende warmte omsluit je hart
Kon het altijd maar zo zijn…
ROZENBOOMPJE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.188 Als de zon des avonds daalt
Staat mijn rozenboom vol rozen,
Nog in 't avondlicht te blozen
Dat zijn kruintje overstraalt.
't Boompje bloost en bloeit en blinkt
In het midden van mijn gaarde,
Waar rondom de duisterende aarde
Reeds in schemering verzinkt.…
Voorhangsel
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 984 Maar
het moest en zou Amos dit keer lukken de zon
met zijn vlieger af te schermen. Tien seconden lang
wist hij verterend vuur te temmen tot een haard
die door de vlieger scheen. Maar toen sloeg uit zee
een forse windvlaag hem de toom uit handen en werd
het frame op roestig prikkeldraad gespietst.
tomeloos
in lichterlaaie
de zon…
zonneval
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 219 zoals ik haar beminde
bemin ik haar niet meer
ooit bij haar schaars verschijnen
wierp ik mij voor haar neer
hoe zij mij verleidde, verblindde
verleidt zij mij niet meer
zij is nog wel de mijne
maar niet zo als weleer
ligt zij op mijn terras
kan ik dat niet verdragen
als ware zij de duivel
kan ik haar deo gratias
verbazend snel verjagen…
O 's ochtends
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.204 O 's ochtends moet gij buiten zijn!
De hemel, in de zonneschijn,
't is witte kant op blauw satijn.
Hoe jong: het licht dat streelt en straalt,
de lucht waarin gij ademhaalt,
't gevoel waarbij de ziele dwaalt!
't Is alles schoon! Het stroke, dat
voor u ligt, op het mulle pad,
't is of het gouden glansen had.
De groene rogge, grauw…
Kansen
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 737 Maar de zon schijnt
dwars door de wolken heen.
Een straaltje bereikt mijn hart
en zegt:
"Zolang de zon schijnt zijn er kansen
kansen
om op te staan
verder te gaan
te genieten
ook al is het maar
van het feit
dat jij er bent
en dat de zon
altijd schijnt
ookal verstopt hij zich
af en toe even
achter een wolk."…
kusje
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 756 emoties vliegen hoog
schaduwen de droom
flirten stiekem met de zon
in je sprankelende ogen
die de klankkleur koestert
en strelend verzacht
wat eens trillend begon
en mijn lippen bewoog
tot ik kus je…
Septemberlicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 339 Als een zoeklicht schijnend over onze wei,
Komt de zon vanochtend vroeg weer door.
Zij het wat valer dan de maand hiervoor,
Laag hangend, maar tussen de wolken vrij.
Wellicht is het de spiegeling die ik bekoor,
Reflecties van bomen, blad en natte klei,
Of de lange schaduw hier tegenover mij,
Typisch september, zeg ik zonder gehoor.…
Een hallo in tegenlicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 85 de puzzel bewolkt
die wind en wolken
hadden verzonnen
is niet gelegd vandaag
compact scheren
de stukjes langs blauw
maar zon brandt al gauw
zijn opklarende gaten
lost de volumen op
het enige dat blijft
is het warme vocht als
een hallo in tegenlicht
die langzaam verdwijnt
in een rode zonsondergang
als de wassende maan in een
kraakheldere…
Bijna sacraal
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 98 ik voel de zon
bijna sacraal
ontvang ik zijn warmte
ervaar hoe hij
spirit geeft aan mijn
al zo lang wachtend lijf
met gesloten ogen
zie ik sterren dansen in
zijn helder stralende aura
er is geen
onderscheid meer
tussen binnen en buiten
geven en nemen
zijn een geworden in
het delen van eeuwig leven…
Ik zoek op gedichten.nl
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 210 De ochtend nog koud en zwart
de tuinlamp - op zonne-energie - gedoofd
ik zoek op gedichten.nl
naar wat warmte voor mijn hart
soms vind ik een juweeltje
een gedicht als een prieeltje
dat gedicht is als het licht
van de eerste ochtendzon
en belooft voor de dag iets goeds.…
Niet meer.
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.038 Als de zon
jou niet
meer kan
verwarmen,
wat kan
ik dan
in de herfst
nog voor
je doen schat.…
Donker onderdeurtje
netgedicht
4.0 met 46 stemmen 1.585 met een lachje wiedde je wat gras
in de schaduw van de bomen
daar plantte je de stekjes
als toverstokjes van je droom
gedreven droeg je emmers water
naar dat zonloos bloemenbed
waar je lichtgetinte knopjes dacht
rijk doorvoed met koele kracht
maar ach
ze werden donker roze
net als de kleintjes in het veld
het donker lot bleek niet te…
Lentezon
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 648 De lentezon liet zich weer zien
Het was al tegen achten
'k Ontwaakte om een uur of tien
Dus moest ze even wachten
Maar toen ik in haar ogen keek
En zij mijn lach ervaarde
Toen wist ik
Net als gisteren
't Is heerlijk hier op aarde…
Roman in twee vensters (1)
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.295 1
Mijn lief zat voor het open raam,
een zon, die langzaam viel,
omlijstte met verzachte schijn,
in een bleekgouden, tere lijn,
haar hoogvoornaam
profiel.
Toen schoof mijn lief de blinden dicht,
verveeld, een beetje boos,
maar binnen drong één scherpe straal
en op haar mooie mond, brutaal,
danste het licht
een poos.…