Donker onderdeurtje
met een lachje wiedde je wat gras
in de schaduw van de bomen
daar plantte je de stekjes
als toverstokjes van je droom
gedreven droeg je emmers water
naar dat zonloos bloemenbed
waar je lichtgetinte knopjes dacht
rijk doorvoed met koele kracht
maar ach
ze werden donker roze
net als de kleintjes in het veld
het donker lot bleek niet te lozen
eenmaal ingesteld
Opgenomen in "Op de ruïnes van een rijk", 2008
Geplaatst in de categorie: discriminatie