Alle inzendingen over zorg

Corona tijd Ik hoor Heel vaak Zeggen Let een beetje Op elkaar Zorg een beetje Voor elkaar Maar ik bedenk me: Zorg ik wel Goed voor Mijzelf Mag ik wel Ruimte nemen Voor mijzelf Ben ik wel lief Voor mezelf Zie ik Mezelf wel Waardeer ik Mezelf wel Troost ik Mezelf Als ik dat Nodig heb Vergeef Ik mezelf…

Ik ben de enige Die echt goed Voor mezelf kan zorgen In plaats dat een Ander voor mij zorgt Dus kan ik dat beter Meteen zelf doen Zonder omweg En is het ook beter Om de anderen Vrij te laten Om voor zichzelf te zorgen…

Ik zie je rennen op het plein Zonder angst pak jij je fiets Ik ben geweest waar jij nu staat Al die jaren lijken niets Ik zie je ogen naar mij kijken Pap, ik kan de wereld aan Hij droomt van mij alleen, zijn papa Ik droom hem altijd in die waan Alles lijkt nu nog zo vredig Zonder angsten en verdriet Totdat het leven ook gaat nemen Blijf…

nooit meer echt niets altijd wel iets het denken aan kan, zal nooit weggaan dromen, blijven dromen tot werkelijkheid laten komen doen wat kan en mag met een traan, of een lach woorden van een dichter maken het leven lichter houden van zo mooi beschreven dicht, heel dichtbij dat vers leven…

neem die onrust van me af ik vlucht naar het bos luister daar naar de fluisters van de natuur laat daar regelmatig los datgene wat hem en mij in de greep van onmacht houdt ik ben bang, heb het koud dat ik die onlosmakende zorg meeneem in mijn graf Een moeder Anneke Bakker…

Beurs getrapt, gemeen gebeten Die ouwe Sint weet het niet meer Zijn paard is gek, dement, versleten Valt iedereen aan, telkens keer Geen Piet blijft nu nog voor hem werken Het paard brengt allen WAO Personeelstekort gaat Sint nu merken Alles duurt veel langer zo 'De maat is vol' zegt de ouwe rakker 'Nu ga ik er iets aan doen' Vol met…

Ik neem een ronding waar het beeld wordt alsmaar scherper terwijl mijn kracht vervaagt ik staar slechts naar een beeld dat als herinnering wordt afgespeeld alweer en weer vertraagd ik volg het kwijlspoor dat verdroogd de tijd bepaalt ik zit al uren zo…

Ik weet: soms glijd ik weg in een andere toch echte wereld zie ik mijn ouders zie ik mijn thuis in een ander huis zie ik mijn hand aan de ploeg zie ik mijn paard het gewas op mijn land voel ik de rust aan de haard. Ik verdwaal in de tijd. Dat besef doet me pijn angst grijpt me aan. Veel wijder dan gangen en kamers wordt nu het zorgzaam…

Maar ondanks al je lieve zorgen ben ik ook graag eens alleen even geen gezeur aan m'n kop even jou niet om me heen. Jij voelt op je klompen aan hoe mijn stemming is zo'n dag jij laat me in mijn waarde zodat ik even mezelf zijn mag.…

Regen vult de boezem van de straat Ik loop lichtelijk tevreden Over een nat tapijt van stenen Ik hoor waar water zich stromen laat Bloed voelt de kou in mijn tenen Zegen voor de wolken van vandaag Een last lazert de diepte in Verdwijnt in de kieren van morgen Onder het oppervlak zit een laag Ieder heeft een laag met zorgen…

Morgen zijn we stof en stuiven we tussen groen gras en kransen vandaag bijten we appels in hun vlees het sap druipt langs de mond pas gisteren rukten we nog de klaprozen uit de grond nu is er geen vandaag gisteren of morgen het is middernacht ik maak me zorgen om niets…

Er klinkt geen stem, er juicht geen zang, er klaagt geen kreet en toch voel ik de stilte wegen; ze drukt en dringt, ze maakt me bang, ik kan haar niet verdragen. Zijn stemmen dan alleen maar stom en zingt enkel de regen? Ik voel de stilte wegen.…

Vandaag voel ik me leeg, leeg...en toch een hele hoop zorgen. Ik zou wel willen wenen, maar ik weet niet waarom. Zelfs mijn handen trillen en ook mijn benen, 'k zou willen weten waar dit alles begon. Men zegt dat ik het niet weten wil, ach...misschien hebben ze wel gelijk. Alles lijkt me zo veraf, zo stil, leven is zelfs moeilijk.…

kies met zorg je basiselementen vers en voorbereid ontdaan van hinderlijke delen en zand verdeel in handelbare stukjes hou ze warm geef ze tijd om geur en kleur te lossen kies een invalshoek kruid en voeg toe wat smaak en soort bepaalt eigenzinnig proef en ruik hoe geuren sublimeren de keuken vullen met verlangen kies een vorm…

Ik zit weer op het dak Geen besef van tijd en zonder zorgen Alleen ik en mijn gitaar Niet snakken naar morgen.…

In Drenthe mogen mensen uit de goot, met een verslaving binnenkort verkassen, naar een bepaalde straat in hoofdstad Assen, genoemd naar, heel toevallig, Herman Brood. Als dichter meld ik mij bij deze aan voor een verhuizing naar de Vondellaan.…

Weerloos in zijn waarde is de jongen in het huis aan de Parklaan somtijds aanwezig meestal in zichzelf gekeerd schuifelend en hummend zoekt hij tastend en luisterend zijn weg als een dwaallichtje bestaand tussen mensenkinderen contact een spook in het duister Omzichtig raken warme handen liefdevol de jongen als het tijd is om te…

Zouden het de Financiële zorgen zijn Die hij erop achterliet? Of heb ik het mis En is het dat niet?…

Het is alsof men op klarinetten speelt wanneer de nacht op het water landt en grijze schimmen stilstaan bij het geler worden van de maan toch neemt de tijd fatalistische vormen aan en verdwijnt en kwijnt het menselijk ras weg in een materialistisch moeras de struiken langs de sloten ademen niet meer, ze besloten om ons als skeletten…

de laatste scherven van geluk gelijmd met deeltjes geduld niet voor lang want het ruiterpad is leeg van paarden en vol van wind het halssnoer hangt van nek naar stuit voeg daartoe iets van specie of cement roer de dagen door de weken en zie, de ziel zal breken het licht zondert de schaduw ver vanaf mijn reikwijdte, draagt de molensteen…

,....ach,...mij een zorg!…

Niks delen! Rijk blijven! Dagelijks geld tellen meer op het mijn letten dan op het dijn Armen? Behoeftigen? Potverdrie-eurootjes hadden ze zelf maar zo rijk moeten zijn!…

steeds wanneer de dagen lengen het licht begint te spreken en afstanden zich verzwelgen in een onzinnig geluid trilt jouw mond en ratelt het oude hart als nooit tevoor en stigma’s als vulkanen herrijzen hoe kan ik toch jouw tuin gaan wieden als steeds een beving mij verjaagt en lieden die de muren willen dragen op gescheurde fundamenten…

Heel soms moet je even de zorgen opzij zetten om te genieten van die prachtige zon. Geniet mensen Foto Dick Voogd…

Zittend in een verpleeghuis moet je zelf weer voor je kostje zorgen en dat terwijl ze bij het binnenkomen zeiden, dat er nu voor JOU gezorgd werd. Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

Ja, Mensen hebben liefde nodig. Mensen hebben woorden nodig. Mensen hebben verbinding nodig. Mensen hebben het moeilijk in deze tijd. Mensen willen het plezier zo snel mogelijk terug. Mensen gun je het geluk. Mensen willen zo min mogelijk verdriet. Mensen zijn in coronatijd anders dan voorheen. Mensen willen zo snel…

Zal ik nog wat zorgen maken? Nee! Ik draai me heerlijk om. En slaap.…

Ik wilde niemand zorgen geven, niemand pijn doen, maar toch deed ik het en de moed zakte in m’n schoen. Spijt, dat heb ik van wat ik mensen heb aangedaan, ik liet het allemaal langs me gaan. Toch leer ik van de fouten die ik heb gemaakt, want ik had soms mensen verkeerd geraakt.…

ik zie leven in je haar het hangt vol dromen in zachte kleuren rond je hoofd in oliën geurt je verlangen en je borstelt het vaak langer door het klitten van vandaag natuurlijk zijn er altijd dode punten lengte eist zijn tol maar je haar is nog zo heerlijk vol met iedere streek ontwar je wat problemen in geven en soms nemen het glanst…

Gedwongen moet ik scheiden van mijn vrouw, Zij wordt in een verpleeghuis opgenomen. Het zat er onomkeerbaar aan te komen, Na jaren lief en leed komt er nu rouw. Het klopt dus wel wat vaker wordt beweerd: Het voelt als onverdoofd geamputeerd.…