Alle inzendingen over zoutzuur bloemetjes

Zij wou zo graag een vogeltje bekijken, hij wou wel eens fleurig bloempje zien. Hun biologisch inzicht wat verrijken, daar hadden ze allang naar uitgezien. Het vogeltje kwam dapper naar haar lonken, ze voelde zich gelukkig en vereerd. Het bloemetje stond voor zijn neus te pronken en voor hij 't wist, was hij al gecharmeerd. Hun kennis…

in de vroege ochtend hoor ik een vogel zingen ze vermaant haar vermetele kleintjes geen tijd nu om een boompje op te zetten met de zwijgende buur haar waarschuwing is scherp bij naderend overvliegend gevaar ze vraagt de oortjes van van het koppie van haar uithuizige man ze sust en troost ze zet de bloemetjes buiten…

Vroeger leerden ze me lezen en schrijven Tellen en rekenen Iets over nog vroeger De aarde waarop we verblijven Over de bloemetjes en bijtjes om ons heen Maar dan ook echt over de bloemetjes en de bijtjes naar het scheen Ze vertelden niets over jou en mij Ookal wist ik niet eens wie je bent Over hoe je harten breken zal En dat ik…

Kon dágen niet op het net miste site en mail-vrienden heb uit verveling maar eens de bloemetjes buiten gezet. Aan deze digitale techniek ben ik inmiddels verslaafd komt er 'n kink in de kabel ben ik chagrijnig en ziek.…

Hogere wezens dan de mensen wijzen ons wijs de weg, ook al verwart het leven ons dikwijls en bijt het verdriet als zoutzuur in onze harten. Ook al worden er diepe kraters in onze zielen geslagen, de troost van dit bootje weerstaat alle levensstormen, denkend aan die boot op het Meer van Galilea.…

Een kistje op maat gemaakt voor een lief klein kind keihard door de wereld geraakt en nu meegenomen door de wind Jij mocht hier niet langer zijn de rede blijft onzichtbaar jij voelt gelukkig geen pijn die ligt nu voor ons klaar Rest ons nu niets anders dan rouwen kleine bloemetjes bij de poort we zullen altijd van je houden in dromenland…

Als kind reeg ik die lieve bloemetjes aaneen door met mijn nagels een sneetje in het steeltje te maken en er dan een andere madelief door te steken. Zo kreeg ik een ketting van vrolijke, witte bloempjes, die ik om mijn nek en rond mijn hoofd drapeerde, zoals men in Hawaï toeristen begroet.…

kan ik alleen nog maar stil zitten staren de tijd is toch zo al eindeloos uitgerekt niemand kan het tij nog keren in doodtij blijft in onze accu het zoutzuur bezweren ellendige starheid beheerst ons leven van langer leven ga je vroeger dood ingepopte angst en slechte raadgever oh de prachtige vlinder ochtendrood blijven wij toch altijd als…

Er was eens een meisje, dat zong een liedje, een heel mooi liedje, een heel mooi wijsje, een liedje met bloemetjes d'r in, een liedje met zon in de lucht, een liedje als een blauwe zee en als een zeemeeuw in z'n vlucht.…

de wind waait, zwaait fluistert wat in mijn oor tonen smelten samen tot een gerieflijke trilling roezemoezen in koor takken wiegelen als magische silhouetten ongedwongen vier ik het dynamisch jaargetij ga bloemetjes buiten zetten de wind waait, zwaait wat koel en zacht geruis als een streling, heling een element van vertrouwen bij…

Bloemetjes beginnen te groeien En in de wei lopen dartelende schapen en koeien. Gekleurde vlinders vliegen in het rond Al zijn deze niet altijd blij met een spelende hond. Velen gaan liggen zonnen in het gras Maar de meesten van zijn ook dol op een terras…

De bloemetjes komen weer uit de grond, het zonnetje, kleur op je wangen, zo gezond. Lieveheersbeestjes en vlinders vliegen af en aan, lammetjes proberen op hun pootjes te gaan staan. Genieten van de zon en de vogels die fluiten, de mensen trekken allemaal naar buiten.…

in geluiden hoor ik stilte een kamer vol met beelden die het niet meer doen de stoelen staan gaan aan tafel om te eten en ik kijk nergens zie ik mijn gelijk de spiegel hangt zijn beeld op aan een spijker de muur leunt tegen het behang een gang belegd met bloemetjes de deur laat open binnen als ik weer naar buiten wil…

soms is er een kwade geest een mens tussen wollen beesten hij sluipt in haar schedel het verweer verzegeld tot in de schoot dag na dagen vreet hij dit en dat, in korte en lange vonken tot hij volgevreten is met bloemetjes shirten en weggezakte vruchtbaarheid hij kent de weg, doet ramen en deuren dicht, in haar hoofd op tafel niets…

Het tengere lichaam van vroeger heeft de tijd overwonnen, ze past nog in maatje 38. De mooie ogen twinkelen nog altijd, maar hebben nu iets ondeugend. De mooie witte tanden zijn gefraudeerd, maar nog even verzorgd. Het haar is nog altijd zwart, maar de verfkwast is langs geweest. Alleen het verstand verbetert, heeft eerst…

Uitgeput, tot op de bodems van de menselijke kracht gegaan, strompelt de vuurtorenwachter in de akelige winter, waar zinloze pijn zijn lichaam verwoest, waarbij het ijs niet breken wil; de dood vreet in met zoutzuur, totaal in zichzelf verloren, als het bitterste uit zijn hart afvloeit naar de kraters van dodelijke eenzaamheid, waar het gedachtenlava…

De bendes opereerden zeer extreem, Maar konden met de dode niks beginnen. Daar schoot Ridouan Taghi iets te binnen: “Er is een oplossing voor elk probleem”. Toen hebben ze daarginder even later Het lijk maar opgelost in koningswater.…

Je kunstzijden blousehemd donker met fijn rode bloemetjes dat hangt om de valet alsof jij zo zult komen. In de kast je lichtgrijze pak van al wel lang geleden waarmee ik je zou kleden als je weer voor me stond. Je eeuwige nachthemd van Opzij met ‘a woman´s work is never done’ die heb ik ingelijst jouw werk is nog niet gedaan.…

ik zag je ontluiken nog voor het ontbijt stonden de bloemetjes buiten in een lach die zo dauwde dat mijn bewustzijn zich even vernauwde ik voelde je handen in een strelend gebaar je kende mijn vormen werd je passie gewaar en stopte de tijd nog voor het ontbijt ik dook in je ogen zwom in je zee snakte naar adem maar jij trok me mee…

Bij de eerste kreetjes van Jezus begonnen ze te bloeien en vanaf toen mochten de plantjes witte bloemetjes dragen en hun prachtige naam.…

op dit harde pad waan ik mij een ster als liep ik over een rode loper knotten maken foto's het riet dat voor me buigt kieviten krijsen om het hardst zacht applaus van de wind paarse bloemetjes aanbidden de stam van een reus het mos ligt languit op de oever ik adem diep in en langzaam uit zie hoe een ooievaar groots opstijgt het…

Van de Engelse tea-room kunnen wij wat leren Zitten vol met kokette dames en heren Geweldige selectie in thee Je krijgt een hele pot mee De scones zijn onovertreffelijk goed De clotted cream is niet overdreven zoet Vergezeld van boter en marmelade Of liever taart met chocolade Cream tea, high tea, kies maar uit Prachtig ingericht met bloemetjes…

stralend vielen de kleuren van duizenden bloemen neer uit de praalwagens van het schitterend jaarlijkse corso zij overdonderden de dol enthousiaste en luid applaudisserende toeschouwers ook bij mijn wagen waarop ik jou in de bloemetjes heb gezet in iedere lijn en welving met bloemen van liefde uit van mijn hart is onze relatie…

O dichtertjes van hart en ziel en pijn Van bloemetjes, van bij en chirurgijn Van droefenis, tristesse, van mijn en dijn O lezertjes van hebben en van zijn O dichter van de actualiteit Van politiek, van afgunst wijd en zijd Van rampspoed, tweedracht, ruzie, haat en nijd Van transgegendereerde man of meid O lezer van HP en van De…

Kijk, de wereld houdt van me Zie hoe de zon straalt en hoe de bloemetjes bloeien Zie hoe de wind waait en de lammetjes groeien Luister, de wereld houdt van me Hoor de vogeltjes fluiten en de rivieren stromen Hoor de kikkers kwaken en het ruizen van de bomen Voel, de wereld houdt van me Hij omhelst me met duizend armen en soms krijg ik…

Vrouw werd zij, aan hem verbonden een bink was hij, heel stoer en sterk gedwee ondersteunde ze in zijn werk zij leek als om zijn vinger gewonden De betrekkingen liet hij zijn eega over zo dacht hij al haar vrijheid te beletten en kon hij de bloemetjes buiten zetten naast pooier bleek hij een handig lover Jarenlang moest hij de nachten kunnen…

het houden van’ dat soms moeilijk te dragen is het te dragen niet- en kunnen over- en geven toch gebonden wil ik zeggen, altijd hopend natuurlijk maar vooral van het zien-der-ogen liefhebben waarin overgedragen ontevredenheid slinkt die men tegenwoordig te snel te alledaags voelt daarom verblijf ik voorlopig in een koppig bloemetjes…

lente zingt eeuwen jong ziet de boer op zijn trekker ooien temerig aan de mekker onder de wol hun lammetjes merels zingen op fluitjes ook de bloemetjes en bijtjes je voelt ze aan je huid talen naar frisse buitenlucht om in zinnen te verhalen natuur knalt er nu geel uit chinese klokjes in tuinen en vazen kleine hoefbladen aan rivieren…

, want het glimt vandaag weer even als parels van verbondenheid waarin ook de twee tortelduifjes worden losgelaten op zoek naar het geluk in hun nieuwe leven, want de liefde spat van het witte doek speciaal geplaatst als een mooie dans op het toneel waarin de twee personen een hoofdrol hebben in hun eigen stuk, want ook hier hebben de bloemetjes…

je nieuwe huis daarbij kwamen laagjes pijn van hoe ik destijds de muren afstoomde van je puberkamer tijdens het weekend dat je weg en ik jou wou verrassen maar jij bij terugkomst verdrietig was want ik, voortvarend, zonder overleg had afgepeld wat nog niet rijp Hoe graag ook, nooit kan ik meer de rafels, flarden terugplakken van je bloemetjes…