Alle inzendingen

Wit als watte, en teenegader groen, is 't bonte abeelgeblader. Wakker, als een wekkerspel, wikkelwakkelwaait het snel. Groen vanboven is 't en, zonder minke*, wit als melk, vanonder. Onstandvastig volgt het, gans, 't onstandvastig windgedans. Wisselbeurtig, op en neder, slaat het, als een vogelveder: Wit en grauw, zo, dóór de…

Zit ik hier weer, alleen, met een stijve, omdat zij haar vingers liet glijden over haar beeldschone scherm. Het permanent kietelen van fantasieën; mijn krullen kriebelend op haar heuvels vol lust, kracht voelen opkomen, om hellingen van genot verbonden te bestijgen; met elkaar mee, gedwee. Bergen van verlichting bedwingen met z’n twee…

De dichter is een gedicht, 24 uur per dag. De dichter is een alchemist die van het lood des dagelijksen leven het goud weet te maken. Zijn gedichten spreken voor zichzelf. --------------------------------------------- uit 'Verzamelde Gedichten' (1981)…

Het laatste ritje naar - voor haar - het einde Werd Knor - natuurlijk uiterst goedbedoeld - Met een straal water heerlijk afgekoeld, Toch had ik niet de indruk dat Knor zwijnde. Knor werd - alvorens aan een rail gehaakt - Eerst koud en daarna nog eens koud gemaakt.…

Denk u zich eens in het Leger des Heils de Pauluskerk, Rotterdam en zovele menslievende helpers de gevangenis in, achter de tralies voor menselijke hulp aan illegalen dat is een Brug te ver wat een Blunder van Den Haag het Binnenhof maakt het nu echt te Bont gelukkig is er een Bontebal, een pragmatisch Christen een BoegBeeld van humanistische…

Elke ochtend staat ze voor de spiegel en kamt haar grijze haren. Heel precies zet ze een wrong met spelden vast. Zorgvuldig de make-up ogen lichtjes met wat blauw. Een opstandig wenkbrauwhaartje wordt verwijderd. Het parelen collier de zijden blouse. Met opgeheven hoofd wandelt ze door de gangen waar haar geur blijft hangen. Langer…

ik stond vol in het leven werk, plannen, dingen om naar uit te kijken en toen zei de dokter het dat ik ziek ben. ernstig ziek en dat het niet meer goed komt alles stond even stil ik dacht: dit kan niet maar het was zo sindsdien is alles anders niet meteen, maar langzaam de tijd voelt anders alsof je ineens weet wat hij waard is ik…

Was het alleen de nacht die ons dichters dichter bij elkaar bracht, waren het slechts boze dromen die ons overkomen, konden zij helpen stoom af te blazen van het leven. Was het alleen de nacht die donker en stilte omarmt, verbleven eenzaamheid en leegte enkel onder de maan, gingen zij voor elke dageraad als vrienden hier vandaan…

================ zie ze gaan, ruim baan, suizend door rotondes tegen de wind. chicky achterop, bruingebrande kop, alles is voor nop — geef het maar op. accu vol, accu leeg. generatie X, generatie niks. vroeger moest je theoretisch slalommen, een gordel en een helm, verzekerd en verzorgd, op de snorfiets, met gevaar voor eigen…

Hij riep tot één wereldreligie op Nam onze vooroordelen op de schop Destijds door vrijwel niemand onderkend En zette een spiritueel precedent Zijn prediking was ongeëvenaard Van wereldse geleerdheid gevrijwaard Krachtens een onaflatend aantal verzen Kroonde men hem honend "God der Perzen" Velen misgisten de dief in de nacht Die niet uit…

als ik dood ga mag mijn playlist niet lang zijn er wachten nog zoveel doden in de rij achter mij geen wierook geen ruimte geen tijd voor bidden op het tapijt waar is het stil hummend liedje dat in samenspraak met de ney als een rouwende moeder de tranen teder verklankt mij troostend leidt naar de overkant van de brug…

Rusten zonder tijdverlies rondspringen, ervaringen eten, 'Alle Dagen Feest' Samen proeven, en verteren bij het licht van de maan, ook al interesseert die jou niet De dagen zijn te kort 's winters is het koud en 's zomers nog licht wanneer ik moet gaan slapen (maar uitzonderingen maken we ongeacht de consequenties) 'Alle Dagen Feest…

Protestsongs mochten niet baten slechts druppels op gloeiende platen de gordel der grachten is een enclave onbereikbaar voor het arbeidsethosgilde dat zich in arren moede voortzeult om via ondoorgrondelijke omwegen ter bestemde plaatse te komen, onderwijl in wereldtergende wanhoop de hemel vervloekend Stik in je blik! lazen wij…

Als toegewezen vaandeldrager, met dank aan het grote inzicht van de bladzij; de rebellenclub gedragen in ’t geel-zwarte hert. Als altijd met de verwachtingen, hoger dan de Eusebeuse zijn wil: haar schil verbleekt als de heuse aard van de heimers aan de Rijn, als het water aan de lippen komt; als je oneigenlijke schuld opsomt. En blijf…

Ik zoek je, Ik zoek overal, Ik zoek je in stad en land, Ik zoek je overal. Ik blijf zoeken, Mijn leven lang, Ik zal je eens vinden, Ik zoek je overal. Ik heb overal gezocht, Ik heb je niet gevonden, Ik blijf je zoeken, Ik zoek je overal. Zal ik je vinden, Jou ik zocht overal, Degeen ik niet kon vinden, Degeen ik zocht overal…

Je bent onzichtbaar maar in alles om mij heen adem je nog mee Je hand lag stil in de mijne, alsof je nog iets wilde zeggen — een laatste gedachte die zich terugtrok in kalmte, alsof de woorden niet meer nodig waren. En toch bleef je daar, in de ruimte tussen wat was en wat is. We liepen door de dagen zonder te weten hoe herinneringen zich…

De vogels in de vroegte van de dag, Als nog maar net de zon is opgekomen, Verspreiden hun gezang, hoog in de bomen, De boodschap luidt: zing, vecht, huil, bid en lach! Werk wacht, realiseer ik me al snel, En dat ‘bewonderen’, komt later wel.…

De sterren aan de hemel geven toe dat ik vannacht de juiste stappen doe, ik heb het bed, de kamer en het huis verlaten en spoed mij opgeruimd door ingeslapen straten, ik laat mijn dagdroom die het niet kan laten nog na te blijven gonzen laat ik praten, ik hak de straatweg in de pas, ik ben niet moe, ik ga naar gras en water, naar niets en niemand…

'K sta naar 't schitt'rend oranje in 't west te kijken: Als fijne, zwarte tralies staan de abelen; De blaadjes schijnen met het licht te spelen, Om 't op te vangen, als 't er door komt strijken. 'K zie om: het amethyst in 't oost verdelen In trossen blauwe-regen diepgroene eiken; Aan de ogen, vol topazenglorie, lijken De abelen trilgras…

Reed jij ook op het blakende asfalt van de ringslangen A10 en 9 verstrikt in een kringloop van wegen zonder eind of begin, zonder halt? op een dwaalspoor door het labyrint van de stad die onthoofd is, verzengd in de gloed van een fata morgana als ogen met zwarte mascara weerspiegeld in glazen van wijken in tinten die op elkaar lijken het…

"O, ego!", verzuchtte de oude eik, "Hoe ver van hier kan het verleden zijn als de wild verlichte grond en jong blad aan ranke vingers zo groen zo helder nog voor ogen staat? Nog ruik ik de wildgroei van zachte bedden klaver en mos het grote donkerbos veilig ver weg. Broeiend in de hoge zon druppels gevallen uit de hemel op mijn kruin…

de mens wordt geschapen en verliest de ware binding met al hij groeit vanuit een enkel moment en verschijnt allengs in een eigen variëteit eerstens aards aangelengd, van na-apen tot een tot een eigen vorm van zijn wasdom, zo hij al daartoe is geroepen. tot een bewust zijn met volwassen trekken alhoewel het bestaan slechts deels vaag voor…

In hoeverre het retoriek is hetgeen je dikwijls beweerde zo dichter bij de afgrond kan ik je niet vertellen onder deze projectie van de zon lijken alle metaforen te smelten in een landschap zonder horizon zijn mijn woorden nutteloos is iedere discussie decadent zo lang er zoveel kinderen sterven.…

strak lag de plas tussen de bergen als spiegel van de nacht bij een rimpelende opkomende maan de wind strijkt geen golven die verborgen zijn onder keiharde rots schuren wel de kusten met afkalvende kussen pas met een strand waar boten meren en mensen zwemmen kunnen zij hun investeringen met rendement veilig stellen…

je nam me met je mee zonder angst op de fiets of anders zo ineens was ik daar in de wei lammetjes heel veel lam met geluid zo héél groot zo anders in mijn boek niet zo veel en heel klein èn heel stil verbazing de wereld het grote zo anders dan ik dacht je nam me met je mee op de fiets of anders beetje bang…

Mama is stout ze kijkt niet naar mijn schilderij ze verbergt haar oog achter de camera en maakt in gedachten haar eigen schilderij van mij een andere Helena van mij met bloed aan haar handen een boze Lolita met een koele buik voor hete mannen een Vertrouwen-Blauwe buik ondanks de voyeurs op mama's tentoonstelling die denken mij…

De aarde, zon, maan en sterren, Geven mij veel vreugd, Familie, vrienden en bekenden, Geven mij ’n fijn gevoel, Maar wat ik mis is ’n liefdesnest, Ik al zo lang ontbeer, Ik lig alleen ’s nachts in mijn bed, Elke nacht weer en weer. En toch ben ik ’n tevreden mens, Alleen dat ene ontbreekt, Verder is er niets ik nog wens. Als ook…

Schaamteloos: schitterend in een verkeerd lichaam; loze schaamte, schaamte als ruimte, als niet gebruikte mogelijkheid, ergens achteraf verstopt, of uit het oog verloren. Ontnuchterend: we moeten nooit te helder denken. Zo komen alle schroeven op water liever hoog in het ritme van de wind neerdalen met m'n kin op de hielen. Rotsvaste…

Zo heet Van schrijven Komt drijven In zweet Dit wordt Dus kort…

Haast je niet. De tijd vergaat wel en al vergaat hij niet, je hebt de wereld aan jezelf, je hebt het leven aan jezelf en de dood als een dier achter je, in je, naast je. Haast je niet. De tijd vergaat wel en de dood is als een deur die je kunt open doen. Leef niet het rechte der oplossingen na. Sta niemand na. Spreek echter. Sommigen willen…