Alle inzendingen, jaar 2004, week 17

Wat die witte dan wel zeggen wou? wat zegt vuurwerk hoogtevrees een hartaanval? Als zaaier zaait ze maanzaad in u uit. Als beker lest ze dorst met ongewone wijn. Als brandglas steekt ze kaarsen aan die onvoorzien in andere gaan ontbranden. ---------------------------------------------- Uit: 'Boze Wolven', 2002.…

De allernieuwste fitnesstrend heet ‘borren’: Aerobic pogoën op punkmuziek Waarbij het niet zo nauw komt met ritmiek En bakstenen gebruikt als halters worren Zo eindigt anarchie dus in een trend Met alles quasi-ongepland gepland…

Ik ween zonder gezicht in de stilte van de straten met moegelopen voeten vertel ik de huizen over diep vergeten rust. Ik staar zonder ogen, adem nauwelijks een zucht mijn lippen gillen stille klanken, zelfs de eenzaamheid schuwt verlaten stadsbanken. Ik spreek zonder mond, mijn stem draagt geen naam de nacht valt uit de hoogte,…

De zon streelt lichtjes tedere rozenknopjes, ik ruik het leven.…

Op de rand van het bed zit ik te staren naar de zwarte gleuven tussen mijn tenen. Spuug zat nattevingerwerk…

ik was nog warm van ons bed toen jij met stenen tafelen de liefde brak verbrandde in het vuur van eerlijkheid de braamstruik vlamde fluisterde je spijt ik leidde je de hemel in tot jij verdween en weer verscheen met Gods geboden je rechtte waarheid die geen bocht meer nam verschoonde je geheugen van de leugen houden van hier…

Je gaf me nog een laatste keer Om afscheid van je te nemen Daar had ik je ook om gevraagd Maar ik kon toen niet weten Hoe verliefd ik was op jou Je huis had je met kaarsjes verlicht Matras op de grond Je kuste me zo overtuigd En ik verlangde zo naar meer Een avond lang was ik bij jou Mijn handen streelden Elke centimeter van je lijf…

Vannacht sluipt zij de trap op de treden kraken onder haar gewicht De deur van de logeerkamer staat open zij hoort zijn ademhaling, diep en licht vanaf de gang die naar hem leidt Voor de eerste keer onder haar dak met de instemming van haar moeder drogend wasgoed aan de lijnen Op een uitklapbaar bed, in het schijnsel van een bleke maan ligt…

Mijn zoektocht is in volle gang naar jouw bron van liefde en licht ik hou mijn gevoelens amper in bedwang maar jouw poortje zit nog stevig dicht Ik troost mezelf door te blijven hopen op een teken vanuit jouw stille onzekerheid alleen door jouw wil gaat jouw hart weer open maar zelfs jouw hart is dat teken even kwijt Ik ben echt niet bang…

Als we straks weer bij elkaar zijn kijkend in elkaars ogen zal je dan gelukkig worden als ik je een zoen geef al is het maar op je neus en heel erg klein En ik jou vraag met mij mee te gaan samen gaan lopen door het warme zand om te kijken naar de sterren hand in hand Ik zal je strelen, niet zoals zo velen voor mij hebben gedaan…

Als we straks weer bij elkaar zijn kijkend in elkaars ogen zal je dan gelukkig worden als ik je een zoen geef al is het maar op je neus en heel erg klein En ik jou vraag met mij mee te gaan samen gaan lopen door het warme zand om te kijken naar de sterren hand in hand Ik zal je strelen, niet zoals zo velen voor mij hebben gedaan…

Jouw aanblik doet al watertanden je geur verleidt me onbegrensd jij bent wat ik vurig heb gewenst met liefde draag ik jou op handen Jij vult de leegte die mij kwelt laat ‘t hunk’rend lichaam gloeien ik voel je krachten overvloeien tot ik verzadigd ben.. uitgeteld ik wil je….vol…..en telkens weer leid ik je liefdevol naar m’n mond waar…

Mama, Voor al de ellende die ik je bracht, Voor al de boze blikken als je toch eens naar me lacht. En al de ruzies tot nu toe, En al die domme dingen die ik nogal eens doe. Ook voor de tranen die je soms eens laat, Als het door mij soms niet zo goed meer gaat. Voor elk verkeerd woord en alle verspilde tijd, Wil ik dat je weet dat het me elke…

Er zijn geen dagen dat ik je vergeet geen dagen dat ik niet aan je zal denken het is alleen ontzettend jammer dat ik niet gewoon aandacht aan je kan schenken. Er is geen dag dat er geen tranen branden geen dagen dat ik ze niet laat gaan, het is alleen zo jammer dat ik nu niet naast je mag staan. Er is geen dag dat er geen dag is geen dagen…

Jij maakt in mijn hoofd één grote zooi Steeds ben jij daar Jij bent zó verschrikkelijk onbeschrijvelijk mooi…

Jawel, ik ben een streepjescode, de vernieuwing neemt verder toe, in de ziekenhuizen weten ze de patienten in te delen en hoé! Voortaan gaan bij onderzoeken, speciale lasers over je naam, net als in de supermarkt, je boodschappen de lopende band over gaan... Als patient ben ik nu een streepjescode, 't enige waar ik nu op wacht is,…

zuiver speel ik nu al jaren en weet dat jij dat hoort zowel accoorden als maten nimmer is het nog ontspoort er zijn zieltjes die knijpen om er bij te mogen horen alles stellen zij in het werk om zich in de rust te boren geniepig kruipen zij naar binnen om een hartje te winnen want ze zijn uit op het hart dat klopt wat bij hen al langer…

Een lange weg vol kronkelpaden en Bedekt met bladeren waar de maan In verdween, baande zich Door deze diepe dalen, waarin zij dwaalde Totaal alleen. Zij had geen engel die haar bewaakte Zij vond slechts bescherming in het licht dat zwak scheen, en al vroeg wist zij dat niet veel later de wereld weer zijn zou zoals voorheen.…

Zie de kind'ren van de wereld zie ze daar toch staan, ze kijken ons met hun grote ogen, heel onschuldig aan. Ze hebben niets gedaan alleen zijn ze geboren in de arme wereld wie zal hun huilen horen? Ons bereikt het niet dat vreselijke verdriet. In hun bruine ogen ligt een grote vraag krijg ik iets te eten een lekkere volle maag?…

ik zou wel uren lang over jou kunnen schrijven wanneer ik je weer eens zie en of ik dan mag blijven laat mij dan maar lekker dromen want ik weet wat ik schrijf zal nooit dan dit verder komen of ik het geloven wil of niet ik weet dat je mij toch niet ziet en ik schrijf de langste verhalen over wat doet het er toe je blijft zelfs in mijn…

Ik probeerde de betovering te verbreken Ik sneed de scherpe kantjes eraf Het werd niet veel beter Ik wou dat ik weg kon vliegen Ver weg van hier Geen kwellingen meer Nu sta ik hier in het donker Te wachten op niets Kil en koud van binnen Ik loop naar de zee Staar over het water De wind snijdt in mijn gezicht Ik ren weg De golven…

door elke verademing in iedere zucht dwars doorheen tranen verdeelt geluk ontwaar ik hoop een ontembaar verlangen dat de dag na morgen jou laat dromen van vandaag…

Tussen de regels door las ik je eenzaamheid tussen de regels door je angsten en je spijt. Tussen de regels door las ik je verdriet tussen de regels door ik begrijp het niet. Tussen de regels door zag ik mijn spiegelbeeld keek ik naar mezelf of heb ik me dat verbeeld? Tussen de regels door huil ik, met bitterheid, tussen de regels…

Ik weet dat je nog bestaat. Jawel, want geen nieuws is goed nieuws. Je loopt dus ergens rond op deze aarde. Waarschijnlijk ben je gewoon thuis: kopje thee drinken, fles jenever je nieuwe kind door elkaar schudden je vrouw een zoen geven voor ze gaat slapen de televisie aanzetten - niet kijken met een washandje je gezicht deppen want je ogen…

Stilte, uitbundige stilte zweeft vloeibaar in het zwerk over mijn woning en mijn kerk vult oor en oog met kilte op slagpennen met goud vernist gleden schrijnend de wonden binnen verscheurden de lach en het beminnen en hamerden op de satijnen kist de lamp Gods is niet gedoofd al verliest de hemel haar heldere stippen en is ook de dag van…

Een bijdehandje uit Noordeloos treitert de buurt al een hele poos springt steeds tevoorschijn en schreeuwt met venijn dát mag ik als duvel uit de doos.…

Tegen alles wat de grond vervuilde was hij de man die flink tekeer ging en hij uiteindelijk zijn baan verruilde voor een plaats in de regering Toen hij na urenlang betoog bedaarde wist Nederland van wormen en de aarde.…

Bij toeval las ik een gedicht van jou, aan mij gericht. Ik heb stiekem om je gehuild ook al wilde ik het niet. Ik houd je woorden tegen, en houd je bestaan verzwegen; ze kunnen nooit worden herhaald, nooit meer in dit leven. Misschien dat ik het papier ooit, wanneer ik mijn hart heb voltooid, over jou zal vertellen, misschien blijven…

Dees dag is lijk een moede man, Die langs een strate, grijs en stil, Zijn droefenis niet kroppen kan Maar toch niet schreien wil. Over de mulle wegen zweeft Een waas van onverschilligheid... Vrouw, die zich zonder liefde geeft En heengaat zonder spijt. Daar zoeft wat zonne-lichternis…

Ik woon in speekselloze woorden, in licht dat net niet uitdooft, in een huis dat niet wil horen. Ik loop wat zachtjes door maar vind geen onderwerp dat me zoekt, geen enkele voetafdruk op een zachtwollen doek. Ik laat mijn lichaam zakken maar vind alleen een afdruk van uitgeleefde tranen, een onderworpen ziel in de tijd achtergelaten…