Alle inzendingen, jaar 2004, week 50

ik heb woestijnen doorgeploegd in hete vlaktes naar je spoor gekeken door zon en wind gegroefd, niemand heeft ooit van mijn zweet geweten ik struinde door het hoge gras van eeuwig glooiende savannen herkende je in takkenbreuk en pas en dacht je jagend zo te vangen in bergen vond ik je profiel maar je wilde niet verschijnen ik hoorde echo's…

Het jaarlijkse indoctrineren is weer begonnen. Golfsgewijs krijgen we de Kerst ingegoten. Zet de radio aan en je hoort “This is Christmas”. Buiten, van villa tot kot, brengt men verlichting aan, afzichtelijker dan ooit (hoge energiekosten geen bezwaar). Geen krant of tijdschrift zonder exquise menu’s en lekkere maaltijden bereiden kun je nooit…

De eerste beelden keren terug je kledingstukken klimmen omhoog het vroegste licht omgekeerd valt alles om je lijf je broekje, je rokje je T-shirt, je panty’s komen naar je terug als omgedraaid begin maar het is anders aan de overzijde van deze nacht: langzaam, niet traag, rituelen, beweging de melancholie houdt je schouders…

Verbogen uitzinnige onjuistheden Verwarrend bijeen gebracht Verlaten valse lippen Overtuigende woordenstroom Waarheid wederom verkracht Wulps bemint zij in overvloed Geeft zich gewillig over Judas in mij maakt gebruik Gif absorberend wat zij verwoordt Wetende de ziel vermoord Daar het keerpunt de steen gegooid Verminkte slinks met…

Gij stápt met tóórnig ópgestreken zeilen, En kuif, parmantig in de hoogte stekend, Uw toorn tot harde stukjes grofheid brekend, Die al uw vrienden om hun oren keilen Als nonchalante en ongalante bijlen... - O, Schoonheids opperman, gij beukt uitstekend,... Maar toch, woest slimmertje, die 't al uitrékent, Rekendet ge óók uit de óórzaak…

Je schopt de bal, en ook je tegenstander. Ach, soms verheft een scheidsrechter zijn stem maar dat is geen probleem, dan schop je hém. Ja, voetballer, een topjob als geen ander ! Dan krijg je ook, behalve heel veel geld, een shirt waar je IQ op staat vermeld.…

op een dag in mei, was iedereen vrolijk een blij, nee het klinkt niet dom, om nog eens hardop te zeggen waarom, de wapens stonden stil, en iedereen gaf een gil, van blijdschap en geluk, de vrede kon niet meer stuk, nu zijn wij zestig jaar later, en iedereen is nu veel gehaaster, geen mens denkt om anderen, maar dit moet echt veranderen…

Mag ik bij je binnen of is de deur open ? Luister je of ben je er niet voor mij? Laat je me vallen of leer je me te hopen Loop je weg of blijf je aan mijn zij geef me een hint zodat ik weet waarheen te gaan ben je een vriend of ... laat je me alleen in die waan ?…

vandaag of morgen veel te laat en ook te vroeg less is more think big live small be happy twee is beter dan een drie is ook leuk vijf het toppunt…

ondefinieerbaar maar toch benaderbaar een moment een plaats een gebeurtenis vereist is een bepaalde mate van een state of mind een bepaalde ontspannenheid let it all come down geef je over en geniet…

Met een lach keek ik jou aan Met een kreet liet jij mij weten dat jij mij niet meer liet gaan jij wilde vanachter net als mij heten Rennend door het veld geen zorg geen verdriet Geen ballade alleen een vrolijk lied Kom, blijf en ga nooit meer Dan doen we dit over 20 jaar nog een keer…

Met mijn ogen dicht Ben ik altijd bij jou Waar jij ook leeft Je bent dan bij mij... Soms hoor ik je stem… Zomaar onverwacht Jouw warme klanken Helder in mijn hoofd In mijn dromen 's nachts Voel ik je mooie handen Zacht en toch zo sterk verstrengeld met de mijne Soms ruik ik je geur Heel even maar… Verwardheid alom Het gemis is…

een kaarsje wit en gebroken ver weg van de mooiste avond klein stukje van de zee die mooie zee van licht nu alleen en gebroken eenzaam in het donker toch zal het ooit weer branden oplichten in het donker en de eenzaamheid verdrijven…

En toen werd het plotseling stil in mij sloeg het duister onverwachts om zich heen het leven zette jou roekeloos opzij en daar zit ik dan...helemaal alleen Zeg mij wat moet ik nou zonder jou in mijn leven wat ik nog met jou doen zou is door wanhoop verdreven Mijn hele wereld is volledig ingestort er is niets dat voor mij nog zin heeft…

Het huis zegt: “Jij!” en ik verklaar je heilig en wild in elke kamer en in ieder bed. De lakens aan de kant gelijk opengegooide gordijnen, het toneeldoek dat opensplijt op de triomf van de oorsprong, het licht dat zijn nachtgewaad afgooit en uit de verblindende straling schrijdt wie haar eigen glans naakt over de arm draagt als een afgelegd…

Geplukt uit een der velen dwingend doch niet ruw trekt hij haar uit witte lakens tijd is hier en gekomen het serene wordt haar ontnomen Hij vlijt haar teder neder vingers beroeren haar zacht trillend onder warme adem liggend vlak gespreid zoals zij op hem wacht De pen dringt zich aan haar op beroeren doet pijn vergeten brengt haar…

verscholen tussen oude bomen staat nog die verweerde bank we waren jong met prille dromen vele jaren liepen mank gekerfde strepen vergroeide harten leesbaar is nog net jouw naam starend naar mijn eigen schaduw verbergt mijn rug een stille traan in het besef dat kostbare jaren zomaar verloren zijn gegaan…

door jouw charmes kan er een roos in mijn hart groeien een rode bloem die tot prachtige kleuren in mijn lichaam kan bloeien de kracht dat jij geeft zorgt dat een zaadje tot een mooie verschijning kan ontpoppen en jij; jij bent het sprankelende water dat mijn wortels vol passie met liefde kan toestoppen…

Vaak schreeuw ik nog van woede, over hetgeen jij hebt gedaan. Schreeuwen van pijn voor de kinderen, je bent je eigen weg gegaan. Wat heb jij veel kunnen verwoesten, je hebt een slagveld aangericht. Toch ga jij blij door het leven, met een lach op je gezicht. Maar je lot kan je niet ontlopen, al denk je nu van wel. Jou ellende zal nog komen…

een weiland vliedt voorbij, het beeld ver- schuift een netvlies verder en ik vlieg mee in ganzenogen licht de vroege morgenschreeuw een weinig slaap, voor even in een ander leven…

Het is het lot van generaties dat zij altijd worden gescheiden, verschillende werelden binnendringen op dezelfde, deze ene, aarde. De toekomst laat geen ouden van dagen het verre verleden geen minderjarigen en de rest geen doden toe. Ze leven in elkaars schaduw. Na het opstaan van de dag liggen ze te slapen in kamers dwars door onze muren…

waarom verdwaal ik deze dagen in de duisternis voorafgaand aan het feest van het licht de blijheid is afstandelijker dan ooit vragen tooien zich met scherpe mespunten het gevoel komt uit de diepvriezer laagste stand of werpt de dooi zijn schaduw al zodanig vooruit dat ik nu reeds natte voeten krijg de tranen zich ras voorzien van ongekende…

Een breekbaar mannetje van de Herengracht is met een ambulance naar huis gebracht. Hij stortte in op zijn werk. Ach ja, hij was niet al te sterk. Broeders droegen hem kapot naar binnen. eerst zijn voeten om mee te beginnen. Toen een korf met knieën en handen en een bakje vol vingers en tanden. Onderbenen, bovenbenen, een jampot met tien…

ik zag de maan heel helder staan aan de mij bekende hemel maar ik wist dat juist door lichte mist mijn zicht op jou teloor kon gaan ik droomde je in vol ornaat een rode opkomst in een prille nacht om dan in hoogte feller te gaan schijnen ondanks het klimmen lijk je te verkleinen je straalt geen zorgen die tot morgen moeten wachten…

Hier ben je dan. Ik zou je tegen elke ondoorgrondelijke drank in willen laten schuilen met waterschade omdat je mooi bent en ik in je ogen of het donker niet anders kan dan weerloos fonkelen met dronken druppels in mijn ogen.…

Met een handschoen je bruid halen, Is hun trouw herinnering Het bruidspaar kon samen niet stralen. Zouden zij dat ooit zo overdoen Wat is beter, een prachtige dag Om snel weer te scheiden Of op afstand een lach, Om oud te worden met beiden. Hoeveel blijven er samen Kijk om je heen, Wie gaan er nog door dik en dun 55 jaar haalt bijna…

Van de begrafenis van Willem Duijn Niet veel gehoord. Of was het een crematie? Geen live-verslag, geen dolgedraaide natie Niet elke zanger wacht postuum fortuin Hij was wel Hazes-achtig authentiek Maar niet genoeg gevoerd aan het publiek…

't Kost zeeën van Tijd en Bakken vol Tranen Getrooste moeite die Voor niets Lijkt te zijn Geweest 't Klopt niet Oneerlijk Onrechtvaardig Zelfs vuil en Gemeen Niemand kan Begrijpen dat Licht opnieuw Donker kleurt Als geïnvesteerde Energie gelijk Sneeuw voor de Zon Verdwijnt Gedumpt wordt in Een schijnbaar Bodemloze…

nieuw voorbijgaan door een blinde gang eindig weten mensen denken veel zinloos ook als eigen ritueel nog vaak te horen als ganzenzang oude stappen echoën partieel deelgenoot in heugenloos gedrang smal en toch te breed voor samenhang slechts goed voor dwalen in zijn geheel alle gangen duren levenslang blijven binnen muren ideëel ze klinken…

Het verlangen keert zich tegen mij mistige paden strekken zich uit nachtvogels komen plots langszij gevoelens verschieten hun kruit De wens om lief te hebben knelt doodsbang voor de pijn achteraf dagen van genegenheid zijn geteld liefde ervaar ik nu als een straf Door het dikste ijs heen gezakt smolt mijn vertrouwen onder de zon maar…