Alle inzendingen, jaar 2005, week 18

Opgesloten, gevangen en eenzaam.. Maar de gedachtendwaling der mens.. breekt met kracht de tralies en.... opent het raam. Vlieg!…

Bloedrood kleurt de zee Als de zon verkoeling zoekt in haar diepe schoot.…

Ik heb de eenvoud van het leven lief het wuivend riet langs de waterkant slierten ochtendnevel over het land een nieuwe dageraad breekt aan 's avonds als de zon ter kimme neigt de schemering met zijn zachtheid de scherpe kantjes verhuld voelt het leven aan als bevrijd de nacht is als een schilderij gekleed in zwart fluweel laat ik de…

Waarom zit jouw hart vastgebonden aan een zware ketting van verlangen ik heb jou mijn liefde verzonden maar jij wilde het niet ontvangen Een harde les uit het verleden laat jou helaas nooit meer vrij jouw ogen kijken ontevreden ik kom maar niet te dichtbij Of ik ooit nog tot jou doordring is voor ons beiden de vraag ik weet nog dat alles…

Vannacht heerst er een stilte die veel beloftes draagt als sterren aan de hemel die oplichten van hoop. Ik adem koude in en warmte uit, wrijf mijn huid nieuwe lagen. Ik zoek tijden die niemand weet, wil leven wat nog niet bestaat. Ja, mens te zijn en toch vrij is slechts weinigen gegeven. Te groeien is nieuw en grillig een onbekende…

De einduitslag is keihard aangekomen, van die verkiezing op het internet. Ze hebben Doodstil bovenaan gezet, maar dat is niet het dorpje van mijn dromen. Ik denk dat iedereen iets heeft vergeten: de mooiste woonstee blijft toch Heimwee heten. ------------------------------ ...Doodstil, een dorp in de Groningse gemeente Eemsmond, is verkozen…

nooit valt ergens te lezen dat ik haar vroeg te minnen mij te nemen in haar zinnen zij mij koel heeft afgewezen terwijl ik tot haar luide sprak ‘mijn liefde is niet oud antiek ik ben fris en authentiek’ gedreven in jouw koude wak wilde je als pinksterbloem jij bruisend pinksterbeest geheel in ons jouw geest pruimedant paardebloem…

oren dansen op muziek uit duizenden violen in geelblauw ze wuiven ogen mee naar volle tafels opgedist in verzen parels in de stem in zinnen en toch onzin woorden breken hun betekenis versnipperen tot letters die ze zijn violen wuiven geel en blauw…

Mensen zijn zo divers als de woorden in een gedicht. Ieder maakt zijn persoonlijk vers door het eigen unieke gezicht. rond lang vierkant smal vrolijk treurig schuchter mal Sla elk gezicht zonder masker gade; een gemaskerd bal is één grote façade……

Kom maar bij mij Ik zal je omarmen Met liefde verrassen Je hart weer warmen Kom maar bij mij Ik zal je beminnen Strelen door je haar En liefde zal winnen Kom maar bij mij En wees niet bang Ik zal je koesteren Zacht kus ik je wang Kom maar bij mij Zet al je angst opzij Kijk diep in je hart En kom terug bij mij…

Oh, de wind en het stille, het wijde En mijn vissenstaart die weer beweegt Nu het zand van mijn huid is geveegd En mijn haren weer glanzen als zijde Oh, de golven, de meeuwen, de kliffen En het schuimende, speelse gespat Dat ik door alle pekel vergat Maar zich toch in mijn ziel wist te griffen Op het eiland van Groene Smaragd Waar de wegen…

dag sprak de nacht terwijl zij haar schaduw toedekte en verdween in diep duister onder het vier seizoenen dekbed even was glanzende zijde haar zijde niet meer het arme schaap, ooit wollig en gewillig gaf hem kaal geschoren van katoen nog dieper kroop zij vergat even dat na elke verdwenen nacht een nieuwe dageraad ontwaakt…

Bang om te vallen Dus sta ik maar niet op Bang om te praten Dus zwijg ik maar Maar soms in een seconde Van hervonden moed Hef ik mijn hoofd Steek ik mijn nek uit En open mijn ogen Ik hoor dan de muziek van hoop Hoe hard ik ook probeer Tanden op elkaar De angst uit mijn ogen huilend Toch vind ik de sleutel niet Om mij te bevrijden…

(aanzwellende marsmuziek) De drom marcheert bruut en massief gesloten in kreeftengang zeer langzaam links - en rechts - en weer terug immer de stenen blik naar voren - nimmer omlaag waar het vertrappen verstard in de cadans der voeten verplettert elk die valt onder die stamp harder dan ijzer wordt aarde stof steen gruis blinde…

Dromend de stille droom van het weemoedig leven zijn in de kalme stroom de vissen meegedreven tot waar hun element niet zacht en groen meer was maar zilt en flitsend blauw: bijtende scherven glas want rivieren stromen naar zee en wee vissen die dromen het water voert hen mee.…

Sorry dat ik ben vergeten te vertellen aan jou dat ik heb besloten dat ik niet meer van je hou Nooit zul je me nog zien misschien nog in je dromen maar nu moet je weten een andere tijd is gekomen Ik heb je nummer gewist al jouw foto's zijn verbrand voor de laatste keer in m'n gedachten ik zet je vanaf nu aan de kant…

Je bent nooit te oud om de zomer te plukken of met de woorden te spreken van geroezemoes: de tuin vol hoofden de bloesem de appel de vlinders en de dansers in het gras van vandaag. We wiebelen van oud naar jong en genieten; de zon op volle kracht en de tenen in de lucht.…

Afgeplat wentelt de bol om de as In een ring van puin, steen, stof Miljarden hemellijfjes Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert…

De danser wervelt om zijn as Maar blijft loodrecht Kromt de rug Geen pees scheurt Geen pijnscheut verzuurt de lippen Reikend naar een roes Scherend over parket of tegelvloer Rekt hij het kraakbeen tot moes…

Ik wou de vogels ademen me vlechten door hun lied zo smolt mijn stem in weidse band die liefdevol gebiedt. De bloem wou ik beluisteren haar prille opengaan dus lijmde ik mijn slakkenhuis er zachtjes tegenaan. Ik wou de sterren strelen ver reikte ik mijn hand hun vurige begeerte heeft mijn vingers opgebrand. Mijn ogenblik is opgegaan…

Waar kaarslicht de duisternis kruist herwinnen gedachten terrein gefluister van stemmen en kruiken gevuld met rosé hoor dat gelach en gebulder van stem vluchtend zijn harten vol gevoel en van streek niets kan worden zoals het ooit is geweest tijd schrijdt voort en vertrouwen wordt herpakt toch blijft de angst voor het verbreken van de rust…

er dwarrelt bloesem in je ogen voorbij het blauw en groen in rood en wit buigen de takken door de rijpe oogst van toen in vlagen wind proef ik de kersen en wil het kind wel uit je persen laat het toch vrij in zonnestralen, ze kan nog steeds haar jeugd inhalen een generatiefeest maakt blij want zie ze eens ravotten jouw kind…

Misschien was het sommigen van u Goed uitgekomen, ik werd afgelopen avond Tot twee keer toe bijna dood gereden Eerst met zo'n 100 kilometer per uur Van links, op de terugweg zag ik nog de sporen Even later moest ik weer in de remmen Van rechts nu, voorrangsbord voor z'n kop Helaas voor u lette ik op Ik ging een potje biljarten Twee auto'…

Ja dokter, ik haat álle stekelbaarsjes, het liefst draag ik een dames-nachtjapon en ik besprenkel vaak het stadsgazon met heet vet, druipend van waxine-kaarsjes. Ik zag mij graag geplet door vrouwenlaarsjes, ook hoor ik steeds mijn naam: Napoleon. En ik wil brand in elke kapsalon en kleine schaapjes nemen in hun aarsjes. En bovendien: ík…

Wat leuk dat Laura over Bush komt klagen: ´Goed Engels spreken ligt buiten zijn range Ook nucleaire kennis is hem strange En elke dag ligt hij al vroeg te zagen´ Vervolgens komt ze stralend tot de kern: ´De president is zelden nog intern´…

Mijn zoon zit vol vreugde als papa er weer is, Dan glundert hij van top tot teen Overdag voelt hij toch een gemis, En voelt zich een beetje alleen, Papa, Papa, hij zegt het wel honderd keer, Nee, schat vanavond pas, Vanavond zie je papa weer....... Hij hoort hem al voor ik hem zie, En daar komt papa binnen, Hij gaat bij papa op de knie…

inderdaad majesteit u hebt het gelijk aan uw zijde zelfzucht en ontevredenheid beide zijn debet aan deze harde tijd wis en waarachtig majesteit u weet het treffend te verwoorden sociaal kwetsend-valse akkoorden verharden de anti-solidariteit vanzelfsprekend majesteit hebt u moeite met deze keer ten kwade die immer meer in ons land tot…

Er heeft laatst een man in Hoboken Met het spiritisme gebroken Eerst was ie nog blij Als ‘n geest eens iets zei Maar nu ziet ie overal spoken…

- Kon ik maar - Ach als ik toch kon vliegen Alle mensen kon bereiken Helpen waar het nodig was Dan zou de wereld beter lijken Ach als ik toch ter plekke kon zijn Ieder persoon kon bemoedigen Omarmen en omhelzen kon Het geluk wat kon bespoedigen Ach wat zou de wereld juichen Lachen en gelukkig zijn Wat zou veel leed verholpen worden…

Kaarsen met een flakkerende vlam muziek aan… ik ben even vleugellam; de jeugd noemt het “chillen”... voor mij is het: niks willen. De accu wordt opgeladen Oren open, ogen dicht de wereld even uit het zicht. Door de magie van de muziek doe ik gewoon aan “Struisvogelpolitiek”…