150 resultaten.
Het is niet 'af'..
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 734 Ik kan het niet en ik wil er niet aan denken
Het maakt me zwak, ik kan er niets mee
Het maakt me misselijk alleen al die gedachte
Van wat hij met mij deed.
Zoveel jaar later, geef ik er nog aan toe
Hij wil en zal me niet meer krijgen!
Maar ik kan het niet loslaten
Ik weet gewoon niet hoe
Mijn hoofd loopt over
Ik maak me boos, dat het me…
De zomer gekaapt
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.166 ik heb nog nooit iemand zo liefgehad
zong jij
en ik begreep je woorden van groot geluk
want uit mijn mond zweefde
een glimlach naar de Japanse zomer
een oud geheim
nu op alle winden vrij
ik weet dat toen de nacht viel
tussen het klavier en romantiek
jij verder droomde in je eigen zonnetuin
en ik met mijn laatste zekerheid
de ogen sloot…
Liefdesverdriet
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.238 Een grote liefde was in haar ontloken.
Nostalgisch dacht de vrouw aan vorig jaar.
Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar.
Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken.
- Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief!
't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen.
Ze vroeg zich af, wanneer ze weer zou komen
en van het wachten werd ze depressief…
Angst. Die brug te smal...
gedicht
3.0 met 31 stemmen 12.205 Angst. Die brug te smal.
Krijg me er niet over.
Met geen paard. En denken aan.
Nee, niet. Ik blijft.
Naar huis.
Nacht in bed. Zweet breekt uit.
Ik is bang.
Voor de dood, halfzware shag.
Ik wil niet roken.
Doet licht aan.
Herinner. De man aan de muur.
Mik de jager. Schiet.
Met duim en wijsvinger.
Zo. Je bent dood.
Jager, jagger, staat…
de schaamte
hartenkreet
2.0 met 19 stemmen 8.226 voor eeuwig
met elkaar
verklonken
jong mens
je wordt
er niet
goed van zo vroeg
over je graf
heen de boel
te vernaggelen
niet alleen
de nagel
van je eigen doodskist
te willen zijn…
mijn eerstekeers verlegenheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.436 ik ving je blik
je warmte zonde mij
en kleurde huid
in rozerood tot liefde
je streelde uit genegenheid
mijn eerstekeers verlegenheid
in zachtheid van beloven
tot een ongekende hoogte
het was geen nemen
van elkaar maar geven
na zeven hemels vrijen
kwam verlossend Gods gebaar…
Vriendschap
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 7.620 De eenzaamheid duurt echt te lang
Gaat de tijd van afzondering echt voorbij?
Voor vriendschap ben ik echter bang
Is dat niet weggelegd voor mij?
Er zit nog veel verdriet en pijn
Verwerking kost mij tijd
Waar nu dan toch mijn vrienden zijn
Ik was ze zomaar kwijt
Wat is dat toch, dat bij een verlies
Er nog meer volgen moet
Alsof ik dit verdriet…
Hamstereeeeeh!
snelsonnet
2.0 met 13 stemmen 1.447 De kiloprijs van kip begint te dalen
Vanwege de sterk toegenomen vrees
Voor vogelgriep-bevattend kippenvlees
Het wordt nog eens drie halen, twee betalen
Dat kip zo afgeprijsd wordt is uniek
Dus sla maar lekker in en eet je ziek…
Braakland
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.048 ik zie haar lopen
in mijn dromen
in de tropen
vol warme herinneringen
vol van tekort komen
haar haren bewegen
langs haar rug
ik volg haar genegen
en wil haar weerhouden
maar zij loopt te vlug
ik verlies haar uit het oog
niet uit mijn hart
haar schaduw maakt een boog
verdwijnt met haar mee
op het hazepad
ik slaap niet graag meer…
Weeromstuit
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 538 De vogels zingen
al van nieuwe lente
maar de wind blaast
eerste zonnevuren uit.
Bitse buien sneeuwen
haastig terug in tijd.
De bomen stijven
takken in ijzige kou.
Katten rollen zich op,
de mensen griepen uit.
Maart is kil en kaal,
de oude winter snijdt.
Maar dan rolt april
de zon over de evenaar
zwaait de westenwind
weidse warmte…
Lentewachter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 999 Als witte windsels uit de nacht
-nat van donkere tong gegleden-
bevende bomen broos bekleden
met vlok geplozen wintervacht
en vorst gerijpt grenzen verlegt
moe van zijn kil regerend hand
waarmee hij heerste in het land
dat hem ijswekkend had gehecht
wacht het maanlicht schijn gesust
tot lentegeuren zwaar beschonken
haar mysterieuze glimlach…
Zadkine
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 736 Honderden duist're vliegmachines
kwamen aan bij nacht en ontij
en boven slapend Rotterdam
lieten zij hun lading vrij.
Met hun bommen en granaatvuur
sloegen zij de vrede neer
tegen zoveel vuur en donder
had de stad toch geen verweer
zwartgeblakerd, platgebrand
zoals Rotterdam toen was
herrees zij echter als een phoenix
groots weer uit haar…
Hartenbreker
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 2.919 Mijn hart schreeuwt
brandend
naar het jouwe
Maar je hoort het niet
Het laat je koud
Je bent alweer op zoek
naar een ander
om je aan te warmen
en bitterzoet laten verlangen
naar je betovering
Totdat je besluit
dat ook zij
niet perfect is
Haar hart te teer
of veel te klein
Onbeschaamd
fladder je verder
loerend naar nieuwe buit…
stil verbond
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.583 hij riep ze nooit
maar wist vrijwel zeker
dat onkruid wieden
het signaal was
gewoon zijn strohoed op
hurken boven de serrebak
woordeloos werken
en ze kwamen
altijd
kleine schoffeltjes
helpende handjes
de woordjes
speels door elkaar
in tuinderslatijn
het gaf niet
dat veldsla onkruid was
of de tomaten groen bleven
ze smaakten…
verloren en weer doorgaan
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 2.970 ik ben mijn moeder verloren
verloren aan kanker
mijn vader is weg, nu blijven mijn
broertje en ik over.
ik had beloofd aan mijn moeder dat ik op mijn broertje zou passen
en hem bij mij zou houden.
ik wil hem niet kwijt raken
want wat blijft er dan nog over....
niet veel.
ik wil hem terug maar dat krijg ik niet,
ik haal hem terug en…
Burnout
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 850 Hoe kalm en
wijs en rustig
evenwichtig
was de mens
nu is hij overspannen
de bovenboog houdt vast
hij mijmert spant en barst
in woede angst en twijfel
de onderbouw is
uit het lood…
Heraklitus van Efese
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 570 ken uzelf, daarmee ben ik aan
de slag gegaan, dagboek begonnen
minutieus wat gebeurde vandaag
bekeken en uitgeschreven op
wit papier met zwarte inkt
aan het eind van de dag
serieus getwijfeld over
het nut van het bestaan
tot ik één ding zeker wist
hier begin ik nooit meer aan…
Teloorgang (acrostichon)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 635 Schoksgewijs voel ik frustratie in de
charade van acrostichon
hevig zwetend op verkrampte zinnen
ruwweg neergeschreven woorden
ijzig brokkelend op het witte vel
vervagen tot onzinnigheid
ergens in mijn dwarse leeghoofdigheid
rafelen stoffen in dunne
slappe bedrading zonder samenhang
verlatenheid overvalt mij
als een kind dat zonder…
Warm onder blauw
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.553 Wandelend
in zonverwarmde heuvels
groen weldadig onder blauw
jij en ik ver van de wereld
arm in arm en hand in hand
verliefd als in de beste dagen
paradijs
hoeft niet ver weg te zijn
als je de sleutel maar hebt
de naald van je kompas
die richting liefde wijst…
de broze Boze Buurman
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.366 aan de Gracht der Prinsen
in de Taveerne van Van Puffelen
sprak ik eens per week
de broze Boze Buurman
aan de tap
altijd over hetzelfde
van dattum
wie het met wie hadden gedaan
aan de rol
op gooise matrassen
voor een baan
op het celluloid
van hem leerde ik
dat acteurs zijn
als ping-pong-balletjes
er zijn er veel van
snel wisselende…
verbleekt
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 413 het heden
is verleden
nieuwe woorden
bleken
slotakkoorden
ik stierf
in schoonheid
het
verbleekte
toen
de pijn zich
losweekte
ik werd wakker
en zag
dat
het vandaag was…
het schooltje van zijn jeugd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 430 de wereld
om hem heen verdween
als hij zijn vriend maar had
zijn houvast met
het leven van voorheen
de geur
van thuis zit in zijn kleren
hij hoort nu nog
hoe kinderstemmen leren
in het schooltje van zijn jeugd
de zwarte dag toen
angst het dorp verschrikte
en iedereen zich schikte
met het wapen
van vergelding in de rug
hoe…
ZONDER JOU
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 571 alles gaat goed
het leven is beter zo
voor jou
voor mij
de kinderen lachen weer
en zelfs de hond lijkt weer blij
je belt mij
net als ik jou
iedere dag
minstens twee keer
gewoon
om te zeggen
dat het goed gaat
het niet meevalt
maar wel goed gaat
maar het huis is zo leeg zonder jou
het bed zo koud…
Oimyakon
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 744 Woorden vallen als fluisterende sterren
in duizend ijskristallen uiteen
wachtend op lang vervlogen liefdes
die restanten van warmte met zich mee dragen
wat bezielt de mens te verblijven
in een dergelijk oord waar lichtstralen
wangen breken beukend in de wind
het menselijk kiemen onmogelijk gemaakt
doch geboren zijn in dit helse oord
is…
De laatste uren
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 591 Lees jij nog de laatste uren
die schoonheid vormen in gracieus licht
een hand schraal de winters voert
laat kelken sluiten in gevangen vorst
de wereld weent om afgestorvenen
verkwisting van het goed naar kwaad
verschrompeld is reeds de rauwe aanwas
broed zal allengs lijdzaam verscheiden
gedoemd zijn zij die kwistig smeden
een kort vermaak…
Zij
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 3.731 Zij hebben hun leven verward met elkaar
niet geheel en ongevaarlijk van stilstand
in de benedentuin flirt een herinnering
met geplante struiken en kinderen spelend
de rauwe werkelijkheid drukt vingertoppen
als schurend zand tegen hun oogleden
zo klein kan het zich leven
zo dreigend toch "het" vergeten…
Stil
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 514 Vanavond vannacht samen het vierkante tafeltje
de asbak die voller werd en lege glazen bedachten zij
dat feitelijk alleen objecten tussen hen bestaan
alles ondergeschikt zelfs woorden vragend bevestigend
Later in de mist die zij niet konden inhalen
wisten zij hoe stil ook passie kan zijn…
Slotsom
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 370 Waar ooit iedere boom en blad
zich nestelde in de zachte morgen
sluipt nu de nacht ongedurig rond
maar tijd dringt zich op gestaag
de wingerd wacht op de bloei
en jij zal zijn waar ik jou plaats
dichter bij of ver van waar ons was…
Diep
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.619 In 't diepste diep ligt het gezonken schip….
Diep ligt het schip in 't onderzeese dal.
De groene zeeplant slingert overal
Haar rank 't salon in; slingert zelfs haar tip
Hoog langs de mast op, rond de ontblote rib.
Zij slingert óp zich tot de gouden bal
Van wat de vlagstok was, kruipt door de stal
En woekert welig in het vette slib.
De…
Zandsculptuur
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 350 Zandsculptuur
Het licht dat schijnt vergeet de
functionaliteit die ieder het toekent.
Lang geleden
heb ik je met m'n
verbeelding gebeeldhouwd.
met m'n vingers geweekt
een vorm aannemen
om weer te veranderen.
jouw figuur creërde
een andere figuur
van zand gemaakt.
een lichaam om te pochen
dat trilt en antwoordt
als mee gesproken…