Alle inzendingen, jaar 2007, week 34

'n wrat 'n paradijselijk doolhof bezongen in de geest door lieden die zich verdrinken tussen de verlengde huidtepels van Moeder Aarde je moet in Jersey zijn geweest…

In de warmte van zijn huis schrijft de dichter zijn lied hij schrijft de waarheid anders schrijft hij niet. Hij ging gehuld in licht, zei ze toen de tiran zijn zweep greep en een andere waarheid eiste. Zoek de waarheid, riep Magister Jan Hus voor de brandstapel, heb de waarheid lief en verdedig de waarheid tot aan je dood want de waarheid…

een handje van jantje altijd daar eerlijk waar een houvast die mij past tijdens dip stevig grip bij mijn pijn gewoon zijn de strohalm even kalm soms strelend wel bekend zo vertrouwd lang getrouwd het handje van jantje altijd daar wij, één paar…

hoog in aszwangere hemel bloeien fel rode fonteinen rookspiralen openen zich vallen als vuurzuilen naar het dal een ontwaken dat de ziel schokt.…

jij was de vlinder ik het net wist je kleuren later pas de geuren waar jij op viel in het zomers bloemenbed heb je niet gevangen jij streek neer rustte en bleef hangen vleugels nog gespreid de warmte van de zon kon je toen langzaam kwijt jouw toekomst vraagt geen net en grote mazen jouw vrijheid kan en mag gewoon op liefde azen…

Een man als ik kan door het celibaat hoezeer ook door míjn vlees de lusten razen nooit met een echtgenote stoom afblazen en daarmee heb ik het frequent te kwaad dus elke ochtend vroeg, u snapt het wel, speel ik graag even met mijn klokkenspel.…

emoties vliegen hoog schaduwen de droom flirten stiekem met de zon in je sprankelende ogen die de klankkleur koestert en strelend verzacht wat eens trillend begon en mijn lippen bewoog tot ik kus je…

De hoogste, waarom is hij en drukt hij zachte liefde uit? Waarom is er niemand voor zijn redding? En als er iemand was, zou hij zich aan hem overgeven? De hoogste, waarom is hij niet bang voor de toekomst en staat hij nimmer stil? Hij waakt erover, dat wij onze toekomst niet vrezen. Het vertrouwen bouwt hij in ons eigen vermogen…

Ik ben verdwaald... verdwaald in mijn verdriet Op zoek naar de idealen van mijn dromen. Ik doorsta een lange reis en ben onderweg een grote spiegel tegengekomen. Ik heb mezelf bekeken me met vroeger vergeleken Ik ben niet meer wie ik was ben een ander geworden.…

Dikke donkere wolken hangen boven mijn chaotisch leven. Dreigend als donkere donder... duurde het maar voor even!! Donder en bliksem als woordenschat van jou. Tranen druppelen als regen omdat ik zoveel van je hou. Zo onwispelturig als de wolken... zo wisselvallig is mijn leven, duude het maar even!!…

Zomaar een avond zoals er reeds zovele waren, en toch weer heel uniek want nooit was het licht zoals nu, de geuren, de dromen, de hunkering en de verwachting. Wat bracht het leven ons tot nu? Waar zijn de vragen en de antwoorden, de moed tot geduld en het eindeloos herbeginnen? Waar zijn de woorden, de stiltes, de vallende sterren? Je…

maar geef me een passende jas met een sluiting die ruimte laat vrijuit te inhaleren toon me jouw vallei ongerept en uitgestrekt waar ik mag struikelen over stenen die uiteindelijk treden blijken te zijn naar de verheldering van zuivere vocalen die me als een bergstroom blijven begeleiden zonder ooit te verwateren daar, op nauwelijks…

Zing..., zing ons lied, denk aan morgen, vergeet me niet! Kijk..., kijk omhoog, zie daar de kleuren van de regenboog! Voel..., voel de wind, droom je droom als een kind. Proef..., proef het leven, geniet, je leeft maar even! Slaap..., slaap maar zacht, ik waak over jullie, iedere nacht!…

Achter de spinnewebben Op de zolder van m'n geheugen Stop ik 't weg Verpakt in een leugen Schijnbaar uitgerangeerd Op een zijspoor van het leven Wacht 't op een sein Weer te worden aangedreven Als een hongerige rat Knagend aan de rand van mijn bewustzijn Volgt 't me zwijgend Ontbloot 't gestaag mijn verstopte pijn Hoe beducht…

Juist nu de dagen weer zo zichtbaar korter worden Mijn open schoenen overdreven echt te koud Mijn zwarte lange mouwen ineens weer staan als eerder Ik denk aan de volgende lente die ik hoop te halen De haard in de slaapkamer een zeer goed idee lijkt te zijn Boeken, kaarslicht, badderen, de boot al winterklaar Juist nu is de beproeving een echte…

Ach mijn vriend, je zegt ‘het gaat nu wel weer’ en ik vraag je wat? nou ja de vorige keer was het nét gebeurd we zijn een paar dagen verder, het gaat nu wel weer en ik vraag, je bedoeld je mist haar nu niet meer? dan blijft het stil en hoor ik eventjes niets, vul de stilte op door te zeggen hoe langer het duurt hoe meer je haar…

een hart gebroken een ziel verloren leven van dag tot dag zoeken naar een lach je hart zo zwart als de nacht leven in zulke onmacht een ziel die huilt iemand die zijn gevoel verschuilt leven is soms zo gemeen waardoor je hart verandert in steen soms heel gevoelloos maar niet het leven heeft wat ie koos zal het hart nog opleven…

Vandaag was dood in mijn leven, morgen zal rouw zich melden. Rozen zullen komen en spoedig verwelken. Het wordt een dichte kist, zwaar en donkerzwart. Jij bent gegaan, verwoest is mijn hart. Waarom jij? En niet ik? Geeft God mij geen antwoord, omdat ik bidden vertik? Hoe kan ik je nou nog altijd voelen? Zal je ziel nog ergens anders schijnen…

Het beeld dat ik zie en vast hou met verdeelde emoties. Het herbekijken van deze herinneringen voelt behaaglijk aan. Had gezien wat nodig was om rust te hebben, over vragen, die nooit gesteld waren. Nu de code gekregen voor aangename ontdekkingen. Mijn leven lang kan ik dat nu bewaren, wat vroeger onbeantwoorde vragen waren.…

chaos op twee benen gedachten in de wind een acajou 'k-vergeet-je-welletje dat geen enkel kattebelletje met haar afspraak verbindt zo zegt ze, zo vergeet ze zo belooft ze en zo weet ze dat geen enkele agenda haar belofte waar kan maken maar één sorry van dat smoeltje en ze meent het, want dat voel je dan wil niemand (dus ook ik niet)…

Niet willen zien dat alles anders is. Niet durven voelen de kilte, het gemis. Laat mij maar dromen ik hou gewoon m'n ogen dicht... Niet accepteren tsja...,het is voorbij. Niet willen zeggen jij was niet de man voor mij. Laat mij maar dromen met in mijn hart nog jouw gezicht...…

Zoveel emoties heb ik Zoveel Dat ze jou overspoelen Mijn naam fluistert in het donker: O wat donzig is ze, deze Julia, (Kijk maar in het latijnse woordenboek) tijgerin zit in het struikgewas wachtend op een haas ze kijkt uit mijn ogen met oranje lichtjes en bijt in het gras van ongeduld…

In pijn huil ik het uit. Om niets moet ik janken. Maar het maakt toch niet uit. Ik huil zonder klanken. Het is niet in woorden te omschrijven. Het is geen tastbaar begrip. Niemand zal me begrijpen. Want ik zit in een dip. Een dip van gevoel. Van onmacht en van woede. Niemand die dit verwachtte. Niemand die dit vermoedde.…

je hebt de meubels weggesleept contouren kleuren het parket ze kunnen naar elkaar toe groeien geen poot die het hen belet kunst ontbreekt tegen het behang hoewel een sobere witte rechthoek met een kram de nieuwe rage van de volgende bewoners worden kan ik sluit de deur kijk niet om werp me in de toekomst waar kunst verleidt…

Het liefst zou je wegkruipen achter duizend zwarte rokken, glurend met je ogen dicht loop je schoorvoetend totdat je echt niet langer, kunt doen, alsof je niet ziet dat de schaamte, de pijn en het verdriet langs je lichaam stroomt met elke stap kom je dichterbij kijk naar mij zonder ogen dicht.…

Blindelings raak ik je aan warmte van mijn hand kilte van je huid druppels water schitteren in de zon loomheid luiheid niets verstrooit de stilte alleen de zee zucht ritmisch…

nog voor ik iets kan zeggen spuwt wind schaduwen op mijn woorden zwarte vlinders, alom aanwezig, weigeren te wenen, slepen zich voort ongewenst door de doorzichtigheid van maandrift ik sluit de nacht en de wervels van mijn slaap de ochtend brandt jouw mond vol waaien…

Als ik soms terug kijk op mijn levensloop daar zaten fouten tussen en wel een hele hoop Er zitten dingen tussen waarvoor ik weemoed voel maar ook die ik vergeten wil en wel een hele boel. Doch alles wat herinnert aan die tijd met jou die blijf ik altijd koesteren die blijf ik altijd trouw.…

"op jouw bank" Zinderend verlangen "op jouw schoot" Door jouw beeld bevangen "langs jouw arm" Gevoelens overstemmen elk geluid "onder m'n trui" Tintelingen langs m'n warme huid "langs m'n borsten" 2 zielen, toch maar 1 gedachte "voor jouw ogen" Dit is het waar ik lang op wachtte "in extase" Kortsluiting heb ik in m'n hoofd "in jouw…

roken zeer ongezond zwarte longen protesteren moeizaam verloopt de ademhaling stikstok!…