Alle inzendingen, jaar 2007, week 46

Hallo Mam, just dreaming of you 94 nu, wat geweldig wat een wijsheid moet je hebben ik voel wat je mij wilt zeggen oke, ben even de weg kwijt 'k ben nog steeds niet volwassen ik hou niet van de systemen hier you know tell me, moet ik door of kom ik bij jou, hoe is het daarboven? ik hunker naar jouw lach...…

mijn nat geluk golft in de dans van zeven sluiers en ogen bronsten waar schemer melkwitte parels vlecht tot een glinsterend net over adembruggen rode nevels aan verre horizonten druipend omstrelen de zoom van jouw mistig kleed trek ik het uit in naakte helderheid wil ik de dagen van deze herfst gemeenzaam met je drinken.…

Als ik hem zelf gebrandmerkt had kon ik de tekenen herkennen en zou ik weten wie hij was. Maar zelfs het vuur dat zijn verminking heeft aangekondigd, is mij vreemd. Ik kan de vlammen niet verstaan, al praten zij in vele tongen: Er is niet één, die tot mij spreekt. ----------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de taal…

Stokoude pannen op de kerkhofmuur je kunt er zonder moeite boven binnen zien de zerken kijken je zelfs vriendelijk aan even blijven staan misschien dat ongewisse ondergaan hier is de nood geleden en verstreken van de dood een deugd gemaakt…

O! Snaren van m’n jonge ziel Ik voelde uw trillen zacht, Wijl ’t woordje op u nederviel, Dat door m’n tranen lacht. O! Zacht en zangerige woord, Waarin ik peerlen vind, Hebt gij m’n vreugde niet gehoord Toen ‘k worden mocht uw kind? O Gij, die m’n gedachtjes kust En wiegt m’n droefenis, ’t Is of m’n innerlijke rust Door u beveiligd is…

hoogingenomen beklimt de haan de mesthoop op het plein broedkuikentjes, van schrik ontdaan, zijn bang en blijven need'rig klein de hennen kakelen, uitgelaten : "zie toch die knapperd ! zie zijn kam!" "ssst ! onze lieverd gaat nu praten" klokt de bazige kloek : "silence, mesdames!" hij schraapt zich luid zijn schorre pijp en spuit…

Voor mij ligt een grote plas ik wou dat ik nog steeds een kind was je wist dat je het niet mocht doen maar heerlijk was het gevoel toen om met beide benen er volop in te springen en keihard 'het regent' te zingen vooral als je geen laarsjes aan had lekker alles was kletsnat maar als ik nu in een plas zou springen denken de mensen die is niet…

Allang heb jij mij afgeschreven, heel lang ook al weggerekend. Ik voldoe niet langer aan jouw norm, met mij nog leven doe jij voor de vorm. Het voorlopig dulden is gebleven, hoelang heb jij me nog gegeven? Wanneer heb ik volledig afgedaan, of zal jij zijn weggegaan? Ik pas niet langer in het plaatje, o, verdraaid rot op, ik haat…

Stiller stil Als de ijsvogels dromen raken wordt het stiller stil met koude handen ijzende ogen De clown die lacht bevroren tranen zijn schoenen veel te groot De danseres die huivert wankel op het slappe koord Het applaus is mager als de fluister stil valt verdwijnt zij in de mist Stiller stil huilt zij Boulevard of frozen…

had laatst een stil gesprek mijn overleden moeder en ze begreep ik vond het gek hoorde haar stem jij lijkt wel op je vader die was er ook altijd alleen voor anderen voor mij geen tijd heb het haar uitgelegd mijn waarheid weer gezegd maar ze wilde er niet aan ik zei nog als je hemelt komt er ook begrijpen toch is zij van de eigenwijze…

Niet netjes, tweemaal zulke akkefietjes met nietjes die hij in zijn lichaam schiet hoewel hij niet van dat geniet geniet; het gaat hem om het geld, niet om die nietjes. De rechter sprak van ongewenste spelletjes, die vond dat schieten met die nietjes welletjes.…

Tussen de herfst en winter overheerst verarming in verzwijgend leven. Zonder zon en weinig warmte, geen gezelligheid, geen groeiend groen. Tussen de herfst en winter waar de somberheid de saaiheid ontsiert. Waar de miezerigheid een matheid bevestigt waar veel leven stervend schijnt. Stervend zonder doodsangst, want miezerige saaiheid…

Wat is die Ruud Geels toch een zakkenwasser een kromme potloodpasser Heeft de goalgetter van Telstar Feyenoord NAC Sparta Anderlecht Onze Gazellen Ajax Brugge PSV als pensionado nog wat origineels dat hem in het echt overkomen is om in eeuwige roem te beklijven namelijk dat de verheven zwengels van de backs Suurbier en Krol tijdens de…

Jij bent bij mij weggegaan Voor eeuwig en altijd Door jou kwam ik alleen te staan Maar later kreeg jij spijt Jij nam het verkeerde besluit Het is je eigen schuld Jij wil terug maar ik doe niks Want het is over Het is over en uit Ik heb je niet meer nodig Ik hoef je niet meer te zien Je bent nu overbodig Ik heb het te lang aangezien…

dit oudste eiland zo onstuimig als zijn zee heet als zijn vulkaan…

Immense groeven trekken over haar gezicht Uitgesleten door tranen Als water dat zich door rotsen Een weg kan banen Zo zacht zo mooi Maar toch zo hard…

verwar warmte nooit met echte liefde want voor je het weet ben je getrouwd met een potkachel…

Het ging zo snel de tijd te vlug voor mijn gevoel kon ik niet meer terug Ik zou je zoveel willen zeggen maar o zo moeilijk om uit te leggen Het ging zo snel de tijd te vlug ik was te jong en jij te lief 10 jaar later kom ik je tegen kan jij de vloer met me aanvegen maar je deed het niet nooit uit mijn gedachten Jij mag mij verachten…

-Goedendag, u luistert naar de sprookjesgedichtentelefoon. -Dit gesprek kost 10 ct per leesminuut. -Neemt u vooral de tijd. -Voor een happy end, kies 2. -Wilt u geen happy end, kies 1. -Kunt u niet kiezen, kies eerst 1 en later 2. -------------------------------------------- 1- U heeft niet gekozen voor een happy end. -U bent geen idealist…

hé dood wie denk je wel dat je bent arrogante hollegeest jij bepaalt mijn tijd niet ik ga optimaal leven en feesten rot zélf op met je ogenblik roken zal ik..vreten en zuipen gewoon eigen baas…

Gravend en spittend, Het verleden in zijn hand, De archaeoloog…

'k dacht bij mezelf, wat ben ik nu aan het bekokstoven d'r is niemand die het me na kan doen. 'k dacht bij mezelf, hoe heb ik dit nu voor mekaar gekregen d'r is niemand die het me na zou kunnen doen. 'k dacht bij mezelf, wanneer vind ik nu eindelijk rust. ... ze dachten allemaal even hard voor zichzelf.…

Borreluur kent geen tijd gevoelstijd staat er even stil dat geeft problemen Bij mij thuis tikt het klokje zonder een greintje gevoel…

alsof ik door spinrag kruipen moet in diepe ravijnen springen door het donker lopen over onbekende wegen de storm trotseren in je stem (zo is de weg naar jou) met naakte armen de honing uit de korf van bijen stelen handen vol edelweiss plukken en uit de hoogste takken het gaafste fruit meebrengen (opdat je mij opmerken zou) maar…

Jouw handen liggen op mijn schoot vroeger vond ik ze ontzettend groot twee oude handen wat zijn ze mooi met hun rimpels en een plooi bergen werk hebben ze verstouwd zakken kolen naar de mensen gesjouwd jouw handen zijn nu klein en nietig en soms ben je wel eens verdrietig omdat je niet meer kan doen wat je zelf wil en eigenlijk staat niemand…

Winterse kou in november trekt door je lijf vanaf je tenen niets kan warmte brengen ook mijn hart is niet warm genoeg. De maan schijnt over de daken in een helder licht sterren stralen hierbij niet van geluk maar omdat het simpelweg niet anders kan. Buien trekken over je hoofd zonder je te willen sparen niets blijft je bespaard deze winter…

jij buigt je voorover en iets in je zoals een slapende vlinder in morgenlicht bedekt mijn naakte huid ik dans dromen de dag en de nacht wijd in woorden blauw teder rozen blauw een bloem in zee zo beiden oorsprong waarmee ik liefheb en jij…

deze boom is uitgegroeid minder buigzaam nu gehuld in ringen eerder leven dat de eigen bloei besnoeit en langzaam op doet geven krachten getrotseerd gevormd door het verleden te lezen in verharde lagen die het tere binnen schragen tot ze eindelijk zijn verweerd de weerstand in het heden het opgewassen zijn vastgelegd in rimpellijnen…

Is het mooi... waar je nu bent? Héél sereen geen pijn en verdriet? Is het niet stil... waar je nu bent? Niet eenzaam... mis je mij daar niet? Ben je gelukkig... nu je daar bent? Heb je eind'lijk rust... in je malende hoofd? Ik zal je weer vinden als ik er ook ben! Begroet jij mij daar... zoals beloofd?…

Gij die, daar duizend wereldbollen, Geregeld, om hunne assen rollen, De kracht van hunne werking voedt: Gij die, tot op de verste palen Der schepping, waar geen zonnen stralen, aan 't Niet uw aanzijn voelen doet: Gij, op wiens wenk, uit 't hol der bergen, Die met hun spits de hemel tergen…