Alle inzendingen, jaar 2003, week 32

Hedenmorgen Opereer ik Mijn hart eruit Met botte handen Want je leefde Met een ander Mijn kloffie verdriet Hang ik straf in Verkilde regen Heimwee spoelt In stromen pijnlijk Lege putten in Een bastaardhond Komt langs, snuffelt Gaat weer verder…

in afzondering verlang ik naar het gestolen hart en de eindeloze zachtheid de tedere afstand verkleurt het gevoel geeft gedachten tijd en steeds meer beweeg ik met de natuurlijke deins en ambieer ik zoete verdwijning pijnlijk prettig perfect passend weerspiegeling van het lot en verzet tegen het verleden strijkt de tijd elk gebaar…

de eenzaamheid is zelfverkozen en spreidt zich uit ik hoor haar stem en zie haar gezicht het hart zingt zelfs verstrikt de ontkenning is net begonnen maar ontkent zich niet die blauwe ogen achter die blauwe ogen die eeuwige spiegel van de ziel die eeuwige herkenning van eenzaam zeldzame liefde…

De late avond draagt een stalen mantel Met grote koperen knopen Een bescherming tegen het zwart dat knelt en knarst. Verzadigd van indrukken: Flarden van klank Flitsen van beeld in een sissend hoofd Ze vloeien onstuitbaar binnen Schelle tonen, scherpe kleuren De vezels tasten hijgend naar diepte, de gloed, de schemer. Overal gebeurt…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

Wie kan mij vrolijkheid beloven als ik luister naar popmuziek maar van Bach en Beethoven word ik melancholiek. Raak in vervoering bij Poolse Aarde van Chopin mijn gemoed is in beroering m'n gevoel zit er middenin. De jeugd vind je ouderwets die horen 't liefst de toptien ze vinden het geklets als je zegt, dàt hou ik voor gezien.…

Sterven is opnieuw geboren worden Je mocht hier even zijn Om als mens te mogen voelen en als mens te mogen zijn. Om een taak hier te volbrengen Welke taak, dat maakt niet uit... dan weer teruggaan waar je thuis hoort Je lichaam hier, je geest vliegt uit. Welkom wordt je daar geheten Want dan ben je eind'lijk thuis En in liefde ook ontvangen…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

hou je lippen dicht laat die luchtstroom vol betekenis nog even rusten in je hoofd kijken wil ik nu naar de uitdrukking op je gezicht geluidloos blikken lezen en dan zonder blozen met een vingerstreling antwoord geven op wat je loslaat in het eerste licht…

ik heb bemind in gebroken regen bloedend hart vol goud en pijn stekend zilver aan mijn degen veranderde hoop in zure wijn valse lach en valse blikken geladen met een portie vuur laat het wezen nu maar stikken want de klok slaat slechts een uur ik heb geen spijt van al mijn pogen tot een sprankje liefdeswerk maar die dagen zijn voorgoed…

de schreeuw, ze voelden het gevaar in kippevel de angst opkruipend langs de ruggegraat, de hel ze holden naar de kant met ogen groot van moord en brand, de massa zinderde van stilte ze zagen zijn paniek voelden hoe de dood hem langzaam wurgde zijn vingers al ontsloot de witte vlek met leven dook voor de derde maal het water sloot…

Ik kan mijn ogen niet van je afhouden en maak er stiekem een foto mee..... Je afbeelding zit op mijn netvlies: Een lief meisje van 43 jaar jong, nog knapper als op haar 18e.... Ze straalt het leven uit! Hoe komt dat? Waarom dan? Door wat? Door wie? Ikke? We hebben het steeds ontkend. We hebben het weggedrukt. We hebben het verzwegen…

Een wereldbol die brandde als een kaars Was ooit het slot van een reclamespot Dit stil-verwijtend niet te missen shot Verwittigde ons: energie is schaars Daarom klinkt uit mijn opwindgrammofoon Zijn single 'Donker om je heen' zo schoon…

Lieverd Ga je met mij mee? Dan dansen we de hele nacht Op de zwoele muziek Lieverd Wil je met mij mee? Dan vrijen we de hele nacht In het zachte schijnsel van de maan Kom dans met mij Vrij met mij Lieverd Ik zal je de passie geven Waar je hunkerende lijf om vraagt Kom speel met mij Voel met mij De heerlijke liefde...…

Ik wil bij je zijn, Je aanraken met mijn handen, je strelen met mijn tong, je huid proeven, je geur ademen, ik wil bij je zijn , nu, nu meteen, niet langer wachten, niet langer de pijn van het missen, niet langer zonder jou, ik weet waar je bent, ik weet wat je doet, ik weet wat je voelt, ik weet dat je me mist, net zoals ik jou…

Je bent weer nabij Dit nu bekende Voel je dit ook weer...? De rust..? Wedergekeerd....nog een zucht Tranen worden nu niet meer gedroogd Zacht pak ik weer jouw hand Nu voor echt altijd hand in hand Nu voel ik geen muur meer Alles is afgebroken..voorbij Het is weer gelukt! Jouw warmte verwart mijn hand Ik voel de kou weer verdwijnen Onze…

Ik sta in een ruimte vol mens In de lucht hangt ieders ziel Ik leef voor mijn eigen wens Maar weet dat ik alles verniel.. De bladeren vallen van de bomen, Niks is meer zo groen als gras, Ik vraag me af of het nog moet komen Of dat het allang zo was De fonkeling in je ogen Afwezig, op zoek naar een weg Een horizon die allang is vervlogen…

De navelstreng, die mij met jou verbond, is losgemaakt. Niet abrupt, zoals bij mijn geboorte, maar één voor één zijn alle vezels losgeweekt. De laatste tijd van jouw bestaan is ons bestaan. Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend…

Je ziet ze lopen. Het pak binnenstebuiten, sokkenrafels om de kuiten. Alsof wij meegaan in die waan van dat omgekeerde bestaan, waarin zij met een mooi hoedje pogen met ons door het leven te gaan. Ik ben immers nimmer bedrogen met de focus op d'ogen, dus trek dat pak normaal aan!…

Prima toch! Zo'n warme zomer Alles droog, de planten dood Te moe om je nog te bewegen De benen loom, gevuld met lood Het bed te heet voor alle lusten De dag te lang, de nacht te kort Te warm om echt goed uit te rusten Het lijkt of het nooit anders wordt Zo is er altijd wat te zeuren Het maakt niet uit welk weer het doet Als het straks iets…

Die jeugd van tegenwoordig, verzucht nu iedereen, op álle pubers is wel wat aan te merken, de jeugd van nu, wáár moet het heen, de vraag om aandacht... te jong om te werken... Diezelfde jeugd met overlast herrie en groepjes baldadigheid, moeten nét als ónze kinderen vroeger, óók hun energie kwijt. Onze kinderen en ook wij, we waren immers ook…

Buurman groef een gapend gat in zijn achtertuin Daarin plaatste hij een zwembad en dat kostte hem een fortuin Buurman had geen zin meer om naar het strand te gaan Want om daar te komen moest hij uren in de file staan Die nacht werd buurman wreed gewekt door krassend krijsend schreeuwen Want op het water van het zwembad dobberden wel…

Ik leg mijn lichaam neer in't gras en snuif de geur van blozendrode bloemen Ik leg mijn lichaam neer in't zand en luister naar de kracht van de zachtrode aarde Ik leg mijn lichaam neer in't water en geniet van de streling van tederblauwe druppels Ik leg mijn lichaam neer in de wind en vlieg mee met de vrijheid van een helderwitte…

Een heleboel niets, zo lijkt het, doch het geluid van de golven verraadt een veelheid iets. De branding licht op door maanlicht verlicht en verdwijnt weer in het donker. In deze stroming ontdek ik een eenzaam scheepje dat schreeuwend in de leegte dobbert om hulp.…

Hoewel er prachtige panden staan, wordt niet door stijl de sfeer bepaald, maar Hazes die zich steeds herhaalt. Men spreekt van Nijmeegse Jordaan. Rolstoelman met radio aan. Terrassen waar men druk verhaalt, bier op rekening wordt betaald. Tattoo op Harley neemt ruim baan. Vanaf de eerste kijk ik toe: geranium achter het raam tot de laatste…

al vanaf zijn kinderjaren kon hij troebel kijken als door wazig glas om niet te laten blijken dat hij verloren was te groot voor hemzelf zoals de wereld leek zonder kleur of iets vlogen de dagen bleek om en verder niets een machtige oceaan met hem als vis erin opgesloten in zijn vangst enkel verlangen naar begin verdronk z’n grootste…

stilte daagt de storm uit een zacht gefluister dan een eerste vlaag het tocht een vage geur een vleug met een verleden ik ken de buien die met luchten slaan door het striemen van de regen laten bomen in paniek hun bladeren maar eerder gaan voordat ze knappen door geweld de oudste is geveld rust gezaagd in stukken op het veld, de…

Lig in bed m’n ogen dicht Als altijd zie ik je gezicht Half vier, ik weet wat wacht Het wordt weer een lange nacht Zoveel wat ik nog zeggen wil Maar naast me is het schreewend stil Half vijf, het blijft maar malen Je blijft maar door m’n hersens dwalen Teveel gedachten in m’n kop Kom, steek nog maar een peukje op Half zes, ik zie je staan…

het leven verandering jullie glimlachjes vragen aan de nieuweling de probeerder eisen jouw gedicht schiet als dichtwerk tekort vragen aan het leven en dat soort maar zelden vindt ze maar eens jullie en mijn eerste dagen erkend herkend ingeschat ach wat jullie en mijn dagen zuur bij 't eerste kontakt maar nooit melden zij…

De deur zwenkt het duister tegemoet, waar haar hond leven in de stilte brengt De schakelaar brengt ontbijtresten van de ochtend in het licht Haar gevoel haakt naar zelfmedelijden, de partner die ze wil het kind dat uit zal blijven Het antwoordapparaat ratelt relatieproblemen, zij drukt op stop en nestelt zich tevreden…